کودکانی که در بیمارستان بستری می‌شوند چه نیازهایی دارند؟

پژوهشگران دانشگاه ادیت کوآن استرالیا به تازگی پژوهشی را انجام داده‌اند تا بفهمند کودکانی که در بیمارستان بستری شده‌اند چه نیازهای روحی-اجتماعی، جسمی و عاطفی دارند.

این پژوهش نخستین پژوهشی است که براساس نظرات خود کودکان انجام گرفته است و در نوع خود بی‌نظیر است. این پژوهشگران به این منظور پرسشنامه‌ای را تهیه کردند تا نظرات کودکانی که در بیمارستان بستری می‌شوند را برای بررسی نیازهایشان در طول بستری در بیمارستان گردآوری کنند. آن‌ها امیدوار هستند با انجام این پژوهش بیمارستان‌ها را تشویق کنند که به نظرات کودکان توجه کنند.

دکتر مندی فاستر سرپرست این پژوهش تهیه این پرسشنامه را در راستای تحقق حقوق کودکان می‌داند و می‌گوید: «به لحاظ تاریخی در پژوهش‌هایی که درباره نیاز کودکان بستری‌شده در بیمارستان انجام شده این بزرگسالان هستند که مورد پرسش قرار می‌گیرند نه خود کودکان و در نتیجه آنچه که به دست آمده فرضیات بزرگسالان درباره این نیازها و خواسته‌ها است و نه نیازهایی واقعی کودکان.»

داشتن احساس امنیت، مراقبت، داشتن خواب کافی در شب، گوش کردن کارکنان بیمارستان به صحبت‌های آن‌ها، وجود غذا برای این که والدین بتوانند برای خودشان بخرند و حضور والدین یا خانواده در طول دوره درمان نیازهایی بود که ۱۹۳ کودک دبستانی استرالیایی و نیوزیلندی شرکت‌کننده در این پژوهش به آن‌ها اشاره کرده بودند.

دکتر فاستر می‌گوید: «ما بزرگسالان، اغلب فکر می‌کنیم که از نیازها و خواسته‌های کودکان‌مان آگاه هستیم اما بیمارستان برای بسیاری از کودکان محیط ترسناک و ناآشنایی است و ما بزرگسالان نباید فرض کنیم که می‌دانیم کودکان در چنین محیطی چه احساسی دارند. وقتی کودکان احساس کنند که به حرف‌هایشان گوش داده می‌شود و درک می‌شوند اعتماد به نفس‌شان افزایش پیدا می‌کند. از دیدگاه پزشکی نیز، گزارش‌های کودکان برای ارائه خدمات بهداشتی و سیاست‌گزاری‌ بهتر و در تحقیق ضروری است.»

دکتر فاستر می‌گوید که نیازهای کودکان اغلب به والدین‌شان وابسته است، بنابراین اگر والدین احساس کنند که به آن‌ها احترام گذاشته می‌شود و در جریان امور قرار داده می‌شوند کودکان نیز احساس آرامش بیشتری خواهند کرد. از دید کودک ایمن بودن یعنی این که پدر و مادرش در بیمارستان در کنار او باشند . دکتر فاستر همچنین تأکید می‌کند که کودکان بیشتر اوقات به جای پزشک و پرستار به کسی احتیاج دارند که به آن‌ها لبخند بزند، صحبت کند و با آن‌ها وقت بگذراند.