وای چه کیفی داره وقتی دنده عقب حرکت میکنی و میری تو هفده سالگی..خیلی دوستتون دارم، واقعا بامعرفتین. تشکر از داداشی های گلم آقای حمید نهاوندی و علی آقا سعیدی که مثل همیشه گل کاشتن ، تو باغچه نه آ ، تو دل ِ بنده و بشدت سوپرایزم کردند
پی نوشت : عکس اخری جای شمع ها رو عوض کردم شد ۷۱ سالگی . رفتم تو لک