پشت صحنه؛ 10 نفری که برترین های سال 2019 فیفا را انتخاب کردند

به گزارش وبسایت نود، فدراسیون جهانی فوتبال (فیفا) در ساعات بعد از ظهر چهارشنبه نامزدهای 4 بخش اصلی مراسم The Best سال 2019 را معرفی کرد. (برترین بازیکن و مربی در بخش زنان و مردان)

مراسم The Best در روز دوشنبه 1 مهر 1398 در شهر میلان برگزار خواهد شد و نفرات برگزیده با تلفیق آرای هواداران، روزنامه نگاران مطرح، کاپیتان ها و سرمربیان تیم های ملی معرفی خواهند شد. تاکید فیفا بر این است که آرا ارزش یکسانی خواهند داشت (هر بخش، 25 درصد) و به همین دلیل هم از هواداران خواسته تا حضور فعالی در رای گیری وبسایت فیفا داشته باشند.

در بخش برترین بازیکن نام رونالدو، دی‌یونگ، ده‌لیخت، هازارد، کین، مانه، ام‌باپه، مسی، صلاح و فن‌دایک به عنوان 10 نامزد نهایی دیده می‌شود و در بخش برترین مربی نیز بلماضی، دشان، گایاردو، گارکا، گواردیولا، کلوپ، پوچتینو، سانتوس، تن‌هاگ و تیته برای کسب جایزه رقابت خواهند کرد.

اما پیش از رسیدن به مرحله آرای مردمی، مربیان و روزنامه نگاران، چه افرادی این 10 نفر (در هر بخش) را معرفی کرده اند. بعد از معرفی نهایی، فیفا به پنلی 10 نفره اشاره کرده که این لیست ها را تنظیم کرده اند. در ادامه قصد داریم این 10 نفر را به شکل اجمالی معرفی کنیم.

فرانکو بارسی (ایتالیا)

اسطوره باشگاه میلان که به همراه این تیم به 3 قهرمانی اروپا دست یافت، در سال 1982 و در 22 سالگی در فهرست انزو بیرزوت برای همراهی ایتالیا در جام جهانی قرار گرفت. او در اسپانیا در هیچ دیداری به میدان نرفت اما به هر حال، او هم یکی از 23 بازیکنی بود که مدال قهرمانی را دریافت می‌کرد. بارسی در فهرست ایتالیای 1990 (تیم سوم) و 1994 (نایب قهرمان) هم حضور داشت و شاید اگر آن پنالتی روبرتو باجو نبود، او به جای دونگا جام قهرمانی را به عنوان کاپیتان ایتالیا بالای سر می‌برد. بارسی در رده بندی توپ طلای 1989 در رده دوم قرار گرفت و نام او در تیم منتخب سال 1990 فیفا هم به چشم می‌خورد.

چا بوم‌کن (کره جنوبی)

فخر فوتبال آسیا و کره جنوبی. او یکی از نخستین لژیونرهای فوتبال آسیا بود که در اروپا به موفقیت رسید و 11 سال در بوندسلیگا به میدان رفت. در هنگام خداحافظی، او با 98 گل به برترین گلزن خارجی تاریخ بوندسلیگا تبدیل شده بود. فدراسیون تاریخ و آمار فوتبال در سال 1999، چا را برترین بازیکن قرن فوتبال آسیا معرفی کرد. او در جام جهانی 1986 با پیراهن کره به میدان رفت و در جام جهانی 1998، سرمربی این تیم بود؛ هرچند بعد از شکست 5-0 مقابل هلند در بازی دوم مرحله گروهی، در تصمیمی عجیب اخراج شد.

فابیو کاپلو (ایتالیا)

شاید کمتر کسی انتظار داشت شماره 8 تیم ملی ایتالیا در جام جهانی 1974 تحت هدایت فروچیو والکارجی، تبدیل به چنین سرمربی بزرگی شود. میلان فابیو کاپلو در سال های ابتدایی دهه 90 بدون شک یکی از بهترین تیم های تاریخ فوتبال است. بعد از گذراندن دورانی استثنایی در رده باشگاهی، دون فابیو در دسامبر 2007 اولین شغل خود در عرصه ملی را قبول کرد و سرمربی تیم ملی انگلستان شد. اما متاسفانه او هرگز نتوانست روزهای درخشانی باشگاهی را در رده ملی تکرار کند. پرونده او با انگلیس در جام جهانی 2010 در همان مرحله یک هشتم بسته شد و روسیه او در جام جهانی 2014، از مرحله گروهی هم صعود نکرد. مجله ورلدساکر در سال 2013 او را به عنوان بیست و سومین مربی برتر تاریخ فوتبال معرفی کرد.

ریکی هربرت (نیوزیلند)

نام او شاید ناشناخته ترین نام این فهرست باشد، اما او هم دستاوردهایی قابل تامل در کارنامه خود دارد. هربرت شماره 3 تیمی بود که در جام جهانی 1982 توانسته بود برای نخستین بار گام به عرصه جهانی بگذارد. نیوزیلند برای حضوری دوباره در جام جهانی آنقدر صبر کرد تا هربرت بازنشسته شده و سرمربی تیم ملی کشورش شود! تیم تحت هدایت هربرت در جام جهانی 2010، 3 امتیاز کسب کرد و در مرحله گروهی حذف شد. آن هم در حالی که تنها تیم مسابقات بود که حتی یک بار هم شکست نخورد! تیم او در بازی دوم، ایتالیا مدافع عنوان قهرمانی را با تساوی 1-1 متوقف کرد.

کاکا (برزیل)

در 20 سالگی به یکی از 23 قهرمان لوئیس فلیپه اسکولاری در جام جهانی 2002 تبدیل شد و حتی در بازی مقابل کاستاریکا، 25 دقیقه هم به میدان رفت تا سهمی هرچند کوچک در این قهرمانی ایفا کرده باشد. کاکا روند صعودی خود در سال های بعد را ادامه داد و سرانجام در سال 2007 به نقطه اوج خود رسید؛ زمانی که هم برنده توپ طلا و هم برنده جایزه برترین بازیکن سال فیفا شد. کاکا در سال های 2006، 2007 و 2008 در تیم منتخب سال فیفا هم قرار گرفت و تا قبل از سال 2018، او آخرین فوتبالیستی بود که قبل از دو قطبی مسی-رونالدو، توپ طلا را لمس کرده بود. قهرمانی در جام کنفدراسیون های 2005 و 2009 از جمله دیگر افتخارات او به همراه برزیل هستند.

لوتار ماتیوس (آلمان)

در 5 جام جهانی (1982، 1986، 1990، 1994 و 1998) به میدان رفت و در این زمینه بین بازیکنان آتفیلد (غیردروازه بان) رکورددار بود؛ تا این که در جام جهانی 2018 رافا مارکز با این رکورد برابری کرد. ماتیوس با 25 بازی، هنوز هم رکورددار انجام بیشترین تعداد بازی در تاریخ جام های جهانی است و کاپیتان ژرمن ها در جریان قهرمانی این تیم در جام جهانی 1990 بود. ماتیوس در همان سال توپ طلا را کسب کرد و یک سال بعد هم برترین بازیکن سال فیفا شناخته شد.

فرانسیسکو ماتورانا (کلمبیا)

پاچو که در سال های پایانی دهه 80 همزمان سرمربی اتلتیکوناسیونال و تیم ملی کلمبیا بود، با تشکیل دادن هسته تیم ملی از بازیکنان باشگاهش یک طلسم را شکست و کلمبیا را بعد از 28 سال دوری از جام جهانی، رهسپار رقابت های سال 1990 کرد. بعد از جام جهانی 90 او به سطح باشگاهی بازگشت اما در سال 1993 دوباره عهده دار هدایت تیم ملی کشورش شد تا این تیم را به جام جهانی برساند. او نیز ماموریت خود را با پیروزی 5-0 مقابل آرژانتین در بوینوس آیرس به نحو احسن انجام داد. عملکرد تیم ماتورانا در آمریکا دور از انتظار بود و کلمبیا با شکست مقابل آمریکا و رومانی در همان دور گروهی کنار رفت.

هوگو سانچز (مکزیک)

کمتر کسی در معرفی او به عنوان بهترین بازیکن تاریخ فوتبال مکزیک تردیدی دارد. اما شاید تعجب برانگیز باشد که بدانیم او در 8 مسابقه در جام های جهانی تنها یک گل به ثمر رسانده است؛ گلی در بازی اول مکزیک در جام جهانی 1986 در برابر بلژیک. او در جام جهانی 1978 در 19 سالگی حاضر بود و در جام جهانی 1994 نیز در یک مسابقه به میدان رفت. سانچز قربانی محرومیت مکزیک از حضور در جام جهانی 1990 شد؛ جامی که با توجه به آمادگی خیره کننده سانچز (آقای گلی در 3 فصل از 4 فصل آخر لالیگا) می‌توانست بهترین تورنمنت او باشد.

خوان سباستین ورون (آرژانتین)

رئیس کنونی باشگاه استودیانتس در 21 سالگی با سمپدوریا به فوتبال اروپا آمد و در ادامه پارما، لاتزیو، منچستریونایتد، چلسی و اینتر را هم به تن کرد. اما فوتبال او بعد از بازگشت به آرژانتین هرگز افت نکرد. ورون که در تیم منتخب ستارگان فیفا در سال 1998 هم حضور داشت، 4 بار عنوان برترین بازیکن سال آمریکای جنوبی را کسب کرد که هر 4 عنوان بعد از 30 سالگی و بازگشت به آرژانتین کسب شد. (2006، 2008، 2009 و 2010) ورون کاپیتان استودیانتس در قهرمانی سال 2009 کوپا لیبرتادورس بود و فرم او موجب شد تا او در 35 سالگی، سومین جام جهانی خود را (بعد از 1998 و 2002) زیر نظر دیگو مارادونا و در آفریقای جنوبی 2010 تجربه کند.

ژاوی (اسپانیا)

ژاوی در 4 جام جهانی (2002، 2006، 2010 و 2014) عضو تیم ملی اسپانیا بود و ستاره تیمی بود که با هدایت ویسنته دل‌بوسکه برای اولین بار جام جهانی را فتح می‌کرد. (2010) ژاوی در تیم رویایی جام جهانی قرار گرفت و در همان سال از نگاه ورلدساکر بهترین بازیکن دنیا شناخته شد. او در سال های 2009، 2010 و 2011 سومین بازیکن برتر در رده بندی توپ طلا بود و از سال 2008 تا 2013، برای 6 سال متوالی در تیم منتخب سال فیفا حضور داشت.

باید مجددا به این نکته اشاره کرد که این پنل 10 نفره تنها فهرست برترین بازیکنان و مربیان در بخش مردان را تنظیم کرده اند و فهرست های دیگر (برترین های بخش زنان در کنار برترین دروازه بانان و نامزدهای جایزه پوشکاش) توسط پنل های دیگری تنظیم خواهند شد.

7712