پنج روز تا دو هفته قبل از شروع پریودی علائم پریودی شروع می شوند. این علائم به عنوان سندرم پیش از قاعدگی (PMS) شناخته می شوند. بیش از ۹۰ درصد از مردم PMS را تا حدودی تجربه می کنند. برای اکثر افراد علائم PMS خفیف است، اما در بعضی دیگر نشانه های شدید وجود دارد.
اگر علائم PMS با کارهای روزمره شما تداخل ایجاد می کند با پزشک خود صحبت کنید.

۱۰ علائم پریودی رایج
PMS معمولا در عرض چند روز قبل از پریودی ایجاد می شود. در اینجا ۱۰ علامت رایج وجود دارد که به شما اطلاع می دهد پریودی شما نزدیک است.
1. گرفتگی شکمی
گرفتگی شکم یا پریودی، گرفتگی است که دیسمنوره اولیه نامیده می شود. این گرفتگی یکی از علامت های معمول PMS می باشد. گرفتگی شکم ممکن است در روزهای پیش از پریودی آغاز شود و چندین روز یا بیشتر طول بکشد. شدت این گرفتگی ها از درد کم تا درد شدید متفاوت است.
گرفتگی های پریودی در قسمت پایین شکم احساس می شود. این گرفتگی ها ممکن است به سمت پایین کمر و قسمت بالای ران حرکت کند. انقباضات رحم موجب گرفتگی پریودی می شود. این انقباضات در هنگام فرو ریختن پوشش رحم، زمانی که بارداری رخ نداده است، اتفاق می افتد.
تولید لیپیدهای هورمون مانند پروستاگلاندین منجر به این انقباضات می شود. اگر چه این لیپیدها باعث التهاب می شوند، اما به تنظیم میزان تخمک گذاری و پریودی کمک می کنند. برخی از افراد در هنگام جریان سنگین پریودی، درد شدیدی تجربه می کنند. بعضی از بیماری ها که موجب گرفتگی شدیدتر می شوند عبارتند از:
- آندومتریوز
- تنگی دهانه رحم
- بیماری التهابی لگن
- فیبروم ها
گرفتگی های مرتبط با این نوع بیماری ها به عنوان دیسمنوره ثانویه شناخته می شوند.
۲. آکنه
تقریبا نیمی از خانم ها یک هفته قبل از شروع پریودی، با افزایش آکنه مواجه می شوند. آکنه های مربوط به پریودی اغلب روی چانه و فک دیده می شود اما می تواند در هر جایی روی صورت، پشت و یا سایر نقاط بدن ظاهر شود. این آکنه ها به دلیل تغییرات هورمونی طبیعی در ارتباط با چرخه تولید مثل ایجاد می شود.
اگر در هنگام تخمک گذاری حاملگی رخ ندهد، میزان استروژن و پروژسترون کاهش می یابد و آندروژن ها، مانند تستوسترون، کمی افزایش می یابند. آندروژن ها در سیستم شما باعث تحریک تولید چربی، روغن تولید شده توسط غدد سباسه پوست می شوند.
هنگامی که مقدار زیادی از این چربی تولید شود، می تواند منجر به بروز آکنه شود. آکنه مرتبط با پریودی معمولا در نزدیکی پایان پریودی یا کمی بعد از آن، زمانی که سطح استروژن و پروژسترون شروع به افزایش می کند، کاهش می یابد.
۳. درد سینه ها
در نیمه اول چرخه قاعدگی (که از اولین روز از پریودی شما شروع می شود) سطح استروژن شروع به افزایش می کند. این مسئله باعث رشد کانالهای شیر در سینه های شما می شود. سطح پروژسترون در نیمه چرخه در نزدیکی تخمک گذاری شروع به افزایش می کند. این افزاش باعث می شود غدد شیردهی در سینه های شما متورم شوند. این تغییرات باعث درد سینه های شما می شود که احساس سوزش و تورم درست قبل یا در طول پریودی ایجاد می شود.
این علامت ممکن است برای بعضی افراد خفیف باشد. برخی دیگر متوجه می شوند سینه های آنها بسیار سنگین یا توده ای شده است و احساس ناراحتی شدید می کنند.
4. خستگی
همانطور که پریودی شما نزدیک می شود، بدن شما خود را برای پریودی آماده می کند. سطح هورمونی کاهش می یابد و باعث خستگی می شود. تغییر خلق و خو ممکن است باعث خستگی شود. علاوه بر این بعضی از زنان در طول این دوره چرخه قاعدگی دچار مشکل در خوابیدن می شوند. کمبود خواب می تواند خستگی روزانه را تشدید کند.
5. نفخ
اگر شکم شما احساس سنگینی کند یا چند روز قبل از شروع پریودی فکر می کنید چاق شده اید، ممکن است نفخ PMS داشته باشید. تغییرات در سطوح استروژن و پروژسترون باعث می شود بدن شما آب و نمک بیشتری حفظ کند. این مسئله باعث نفخ می شود.
در واقع نفخ PMS باعث افزایش وزن نمی شود. بسیاری از افراد دو تا سه روز پس از شروع پریودی، از این عوارض خلاص می شوند. اغلب بدترین نفخ در اولین روز چرخه رخ می دهد.
۶. مسائل مربوط به روده
از آنجایی که روده شما حساس به تغییرات هورمونی است، ممکن است تغییرات در عادات ادرار قبل و در طول پریودی ایجاد شود. پروستاگلاندین هایی که باعث انقباض رحم می شوند نیز می توانند باعث انقباض در روده شوند. ممکن است در طول قاعدگی حرکات روده ای زیادی داشته باشید. همچنین ممکن است موارد زیر را تجربه کنید:
- اسهال
- حالت تهوع
- یبوست
7. سردرد
از آنجا که هورمون ها مسئول تولید پاسخ درد هستند، قابل درک است که نوسانات سطح هورمونی ممکن است باعث سردرد و میگرن شود. سروتونین یک انتقال دهنده عصبی است که اغلب باعث میگرن و سردرد می شود. استروژن ممکن است سطح سروتونین و تعداد گیرنده های سروتونین در مغز را در نقاط خاصی در طی دوره پریودی افزایش دهد. درگیری میان استروژن و سروتونین ممکن است باعث ایجاد میگرن در کسانی که مستعد ابتلا به آن هستند، شود.
بیش از 50 درصد زنان مبتلا به میگرن ارتباط بین وقوع میگرن و پریودی را گزارش می دهند. میگرن ممکن است قبل، در طی یا بلافاصله بعد از پریودی رخ دهد.
بعضی نیز در هنگام تخمک گذاری، میگرن را تجربه می کنند. یک مطالعه نشان داد ۱.۷ برابر بیشتر احتمال دارد میگرن یک یا دو روز قبل از پریودی رخ بدهد. همچنین ۲.۵ برابر بیشتر احتمال دارد میگرن در سه روز اول پریودی رخ بدهد.
8. نوسانات خلق و خوی
علائم عاطفی PMS می تواند برای برخی افراد شدیدتر از موارد فیزیکی باشد. ممکن است پیش از پریودی موارد زیر را تجربه کنید:
- نوسانات خلقی
- افسردگی
- تحریک پذیری
- اضطراب
اگر تغییرات خلقی مشاهده می کنید به خاطر نوسان سطوح استروژن و پروژسترون می باشد. استروژن می تواند بر تولید سروتونین و آندورفین ها را در مغز، کاهش احساسات و افزایش افسردگی و تحریک پذیری تاثیر بگذارد.
برای برخی، پروژسترون ممکن است اثر آرام بخش داشته باشد. هنگامی که سطح پروژسترون کم باشد، این اثر ممکن است کاهش یابد. گریه بی دلیل و حساسیت عاطفی می تواند در این بازه رخ دهد.
9. کمر درد
انقباضات رحمی و شکمی ناشی از انتشار پروستاگلاندین ها ممکن است منجر به انقباض عضلات در قسمت پشتی شود. بنابراین احساس درد یا کشیدگی ممکن است دیده شود. بعضی از افراد ممکن است در طول پریودی دچار کمر درد شوند. دیگر افراد ناراحتی خفیف یا احساس ناخوشایند در کمر را تجربه می کنند.
10. مشکل خواب
علائم PMS مثل گرفتگی، سردرد و نوسانات خلقی می تواند بر خواب تاثیر بگذارد و باعث می شود خوابیدن سخت تر شود. دمای بدن نیز می تواند برای خوابیدن تاثیر بگذارد.
دمای هسته بدن بعد از تخمک گذاری نیم درجه افزایش می یابد و تا زمانی که پریودی شروع شود یا کمی بعد از آن در همان دما باقی می ماند. کاهش دما باعث خواب راحت تر می شود. این نیم درجه افزایش دما می تواند توانایی شما برای استراحت راحت را مختل کند.

درمان و تسکین علائم پریودی
دامنه و شدت علائم PMS نوع درمان مناسب را تعیین می کند. اگر علائم شدید دارید ممکن است اختلال پیش از قاعدگی (PMDD) داشته باشید. این یک فرم شدید تر از PMS است. مراقبت به وسیله پزشک ممکن است بهترین درمان باشد. اگر میگرن شدید دارید، بهتر است به پزشک مراجعه کنید. مشکلات مربوط به سلامت عمومی مانند سندرم روده تحریک پذیر یا اندومتریوز ممکن است PMS را شدیدتر کند. بنابراین بهت است به پزشک مراجعه کنید.
در برخی موارد از PMS، پزشک ممکن است قرص های ضدبارداری برای تنظیم هورمون ها تجویز کند. قرص های ضدبارداری حاوی سطوح مختلفی از انواع مصنوعی استروژن و پروژسترون هستند.
قرص های ضد بارداری بدن باعث می شوند بدن شما به طور طبیعی تخمک گذاری نکند به طوری که باعث می شود هورمون ها به مدت سه هفته ثابت و پایدار بمانند. این روش درمان طوری است که باید یک هفته قرصهای دارونما یا قرصهایی که هورمون ندارند مصرف کنید. وقتی قرصهای دارونما مصرف میکنید، سطح هورمونی شما کاهش می یابد، بنابراین می توانید پریود شوید. از آنجا که قرص های کنترل بارداری سطح پایداری از هورمون ها را فراهم می کنند، بدن شما افزایش یا کاهش علائم PMS را تجربه نمی کند.
اغلب علائم خفیف PMS را در خانه نیز می توانید از بین ببرید. در اینجا چند نکته وجود دارد:
- کاهش مصرف نمک برای از بین بردن نفخ.
- داروهای مسکن مانند آیوپروفن (Advil) یا استامینوفن (تیلنول) را مصرف کنید.
- برای رفع گرفتگی عضلات، از بطری آب گرم یا پد گرم بر روی شکم استفاده کنید.
- ورزش ملایم برای بهبود خلق و خو و به طور بالقوه کاهش گرفتگی.
- وعده های غذاهایی کوچک و مکرر بخورید تا قند خونتان پایدار باشد. قند خون پایین می تواند خلق و خوی بدی را ایجاد کند.
- تمرین یوگا یا مدیتیشن برای بهبود خلق و خو.
- مکمل های کلسیم مصرف کنید. مطالعه ای که در زمینه زنان و زایمان انجام شده است گزارش کرد مکمل های کلسیم برای تنظیم افسردگی، اضطراب و احتباس آب مفید هستند.

خلاصه
علائم خفیف PMS در روزهای پیش از پریودی کاملاً طبیعی است. می توانید با درمان های خانگی از این علائم خلاص شوید. اما اگر علائم به قدری شدید است که مانع از انجام فعالیت های روزمره می شود، با پزشک خود صحبت کنید.

منبع: سلامت بانوان اوما