“ریحانه” دختری از جنس پاییز

به گزارش زنان خبر، « رمز احساس » عنوان اولین شعر ریحانه ابراهیم وندی است به سراغ او رفتیم تا بیشتر بشناسیمش. با ما همراه باشید.

*علاقۀ شما به ادبیات از چه زمانی شروع شد؟

علاقۀ من به ادبیات تقریباً از دوران ابتدایی در من وجود داشت و هیچ وقت فکر نمیکردم که بتوانم روزی شعر بگویم و علاقه های خودم را به زبان بیاورم. شروع کارم با قطعۀ شعری به نام “رمز احساس” بود؛ زمانی که این شعر را گفتم درست یادم می آید فیلم عاشقانه ای را نگاه می کردم که ناگهان به خودم آمدم و دیدم بعله کاغذی در دست دارم و شعری سرودم.

* از چه زمانی شعر گفتن برای شما جدی شد؟

شعر گفتن به‌طورجدی برای من از وقتی شروع شد که تصمیم گرفتم به نوشته هایم بال و پر بدهم و از سال ۱۳۹۵ به طور جدی نوشتن را آغاز کردم.

“راز چشمان تو“

آفتاب در پس کوه

مهتاب پشت چنار

ارغوانی مست از چشمانت

اینهمه راز نگاه

جمع در خواب و خیال

جمع در خواب تر چشمانم

من در این آیینه

با همین لبخندم،ویرانم!

ویران از حال پریشان توام

هر لحظه ویرانم.‌

با تمام لبخند و به عمق تلخند

حال من، حال و هوای اسفند

تو در این ویرانی با دلم میمانی؟؟؟

میمانی؟؟؟

دلم من جز تو پناهی دارد؟

شعر من با تو عجب حال و هوایی دارد!

روی تو منظره ساحل عشق است گاهی

موج دریا و خروش است اما

آن نگاه ژرفا

می انگور تر چشمانت

میکند مست مرا

بغض درچشم سیاهت پیدا

و من از سر نگاهت شیدا

به لب تو لبخند و در عمق نگاهت و صدایت بغض است

اما من به نگاهم به سکوتم

به صدایم به سر و پایم غم…

تو که هستی این است

وای بر رفتن تو!

“راز چشمان تو” اولین شعری بود که من سرودم و با این شعر راهی مسابقات منطقه ای و استانی شدم که در هر مرحله مقام نخست را کسب کردم و انگیزه ام را برای شعر گفتن چندین برابر کرد.

*نظر خانواده دربارۀ شعر گفتن شما چه بود؟

خانواده استقبال کردند از آن‌جایی که مادرم هم به شعر به علاقه مند بود تشویقم میکند تا شعر بگویم و تا به الآن هم یکی از مشوق‌های جدی‌ام مادرم بوده است.

*آثار چه شاعرانی را بیشتر مطالعه می‌کنید و در سرودن تحت تأثیر کدام شاعر هستید؟

شعرهای فراوانی از شاعران معاصر و گذشته میخوانم و اما الگوی اصلی ام برای شعر گفتم فاضل نظری و سید حمید رضا برقعه ای بوده و از شاعران گذشته حافظ و مولانا خوانی را بسیار دوست دارم.

* موضوعات و مضامین اشعار شما بیشتر چیست؟

بیشتر غزل می گویم و غزل هایم عاشقانه و آئینی هستند و سعی می کنم شعرهایم را با آهنگ بنویسم.

* به نظر شما شعر گفتن قابل یادگرفتن است یا ذاتی‌ست؟

قطعا ذاتی است و حتما در ذات آدم ها وجود دارد و تنها آموزش و یادگیری کافی نمیباشد

* از نظر شما بزرگ‌ترین مشکل و سختی شاعران جوان چیست؟

اولین چیزی که جزء سختی ها به حساب می آید وجود شاعرنما هایی است که باعث می شوند شاعران واقعی دیده نشوند و واقعا مورد توجه قرار نگیرند و تکراری بودن و کپی کردن از نوشته های یکدیگراز دیگر مشکلات اصلی ما می باشد.

انتهای متن/*