خط قرمز صنعت بیمه کجاست؟

در ابتدا فکر کردم از چه زمان شرکت های بیمه خصوصی ، خصولتی و دولتی صاحب خط قرمز شده اند. در کشور ما خط قرمز مربوط مسایل اعتقادات مذهبی ، سیاسی و قانون اساسی است و کدام یک از این موارد بالا در مورد یک شرکت بیمه صادق است.

حس کنجکاوی مرا بر آن داشت که با ایشان تماس تلفنی بگیرم و موضوع را جویا شوم . به طور خلاصه گفت، بعضی شرکت های بیمه از برخی رسانه ها به دادگاه شکایت کرده که این رسانه ها قصد تخریب شرکت را دارند از وی پرسیدم رسانه ها دقیقا چه انتقاداتی وارد می کردند؟ عنوان کرد: مواردی نظیر زیان انباشته شرکت ها ، شناسایی سود در عین دارا بودن زیان ، عدم انتشار صورتهای مالی و تراز سالیانه در پورتال شرکتها ، انتقاداتی در خصوص کاهش توانگری مالی و علل آن ، رقابت های مخرب شرکتهای بیمه با یکدیگر ، فقدان ارایه طرح های نوین بیمه ای و ...

ناگهان سخنش را قطع کردم و گفتم این موارد شده خط قرمز صنعت بیمه؟! مدتی به اندیشه و تفکر با خودم فکر کردم که این صنعت بعد از ۸۰ سال فعالیت به کجا دارد می رود؟ صنعتی که تاب و تحمل انتقاد سازنده را ندارد چگونه می خواهد نا بسامانی های خود را باز شناسد و مسیر حرکت خود را اصلاح کند؟

صنعت بیمه ای که از سال ۱۳۸۳ تا کنون به ندرت توانسته طرح جدیدی را عرضه کند و به شعار بسنده کرده از انتقاد می هراسد ، چرا؟

چون متاسفانه در بسیاری از شرکت ها و بنگاههای اقتصادی امکان برنامه ریزی بلندمدت از سوی مدیران برای ارایه طرحهای نواورانه و جدید وجود ندارد. در واقع به دلیل عدم ثبات و کوتاهی عمر مدیریت ، پیاده سازی برنامه های میان مدت و بلند مدت برای مدیران تقریبا غیر ممکن است. اما در عین حال نگاهی به مدیرانی دارای عمر مدیریت پایدارتردر بنگاههای تجاری نشان می دهد از انجا که این مدیران به دلیل عملکرد مناسب، عمری با دوام در مدیریت دارند برنامه های بلند مدت پیاده و عملکرد قابل قبولی در مدیریت ثبت می کنند اینجاست که این مدیران هراسی از نقد خبرنگاران ندارند زیرا سوابق بلند مدت مدیریتی شان ، کارنامه قابل قبولی را برایشان ثبت کرده و نقد خبرنگاران در واقع به اعتلاء مدیریت انها کمک خواهد کرد.

از طرفی بر اساس قانون تاسیس بیمه مرکزی ایران و بیمه گری شرکت های بیمه موظف اند که حساب سود و زیان خود را در روزنامه های کثیر الانتشار منتشر کنند تا بیمه گذران بدانند از چه شرکتی بیمه نامه خود را خریداری کنند.بنده می خواهم به عنوان یک کارشناس که ۲۹ سال افتخار خدمت در بیمه مرکزی را دارم به مقام ناظر پیشنهاد کنم که اطلاعات لازم را در اختیار مردم از طریق رسانه ها قرار دهد تا بیمه گذاران با اطلاع و آگاهی از شرکتی خرید کنند که در مرحله اعسار پذیری و در لبه پر تگاه ورشکستگی قرار ندارد. بیمه مرکزی حافظ حقوق بیمه گذاران و ذوی الحقوق آن هاست که این امر فرایند نظارت بیمه مرکزی را پر رنگ تر می کند.

صنعت بیمه خط قرمز ندارد بلکه باید کلیه دست اندر کاران بکوشند که عملیات بیمه ای ، مالی وتهیه حساب های سود و زیان شفاف را جهت نقد و بررسی در اختیار رسانه ها قرار گیرد تا شرکت هایی که دارای میلیارد ها تومان زیان انباشته اند، سود اعلام نکنند و میراثی ورشکسته را برای مدیر بعدی به یادگار نگذارند.

مدیرانی که علیرغم زیان انباشته، سود واهی مدیریتی نشان می دهند چه دولتی و چه غیر دولتی باید توسط صاحبان سهام و با جدیت نهادناظر زیر ذره بین قرار گیردند ، زیرا باعث کاهش اعتماد مردم و باورهای آنان به صنعت بیمه می شوند.لذا صاحبان سهم باید با دقت و وسواس بیشتر در شفاف سازی صورت های مالی اهتمام ورزند.

جای بسی تعجب است که برای حرف حساب زدن و درخواست اجرای ضوابط و مقررات از مسئول رسانه ای شکایت می شود که هدفشان روشنگری و حفظ حقوق جمهور بیمه گذاران است .

در صنعت بیمه تنها خط قرمز موجود حفظ حقوق بیمه گذاران و ذوی الحقوق آن هاست که امیدوارم مقام ناظر بذل توجه خاص به این موضوع داشته باشد و صنعت بیمه باید تلاش اصحاب رسانه را در شفاف سازی عملیات بیمه ای ارج نهد.