30 تک بیتی پرمعنا و فلسفی بی‌نظیر

۳۰ تک بیتی پرمعنا با مضامین مختلف

از سوز محبت چه خبر اهل هوس را
این آتش عشق است نسوزد همه کس را

عاشقی را چه نیاز است به توجیه و دلیل
که تو‌ ای عشق همان پرسش بی زیرایی

(قیصر امین پور)

هر زمان یک جور باید عشق را ابراز کرد
چون تو که هر بار دل می‌دادی و این بار سر

خفتگان را خبر از محنت بیداران نیست
تا غمت پیش نیاید، غم مردم نخوری

خنده رسوا می‌نماید پسته بی‌مغز را
چون نداری مایه از لاف سخن خاموش باش

(صائب)

خوش است عمر، دریغا که جاودانی نیست
پس اعتماد بر این پنج روز فانی نیست

توبه کردم که دگر شعر نگویم ز فراق
این دل توبه شکن با غم عشقت چه کند؟

(پروانه حسینی)

چون عاقبت کار جهان نیستی است
انگار که نیستی چو هستی خوش باش

(خیام)

نیارزد آینه بودن به آن همه تشویش
که هر که جلوه فروشد، تو رنگ گردانی

(بیدل)

از دشمنان برند شکایت به پیش دوست
چون دوست دشمن است، شکایت کجا بریم

(سعدی)

تیغ تیزی گر به دستت داد چرخ روزگار
هرچه می‌خواهی ببر، اما مبر نان کسی

من از دلبستگی‌های تو با آیینه دانستم
که بر دیدار طاقت‌سوز خود عاشق‌تر از مایی

(رهی معیری)

گفتی مرا به خنده خوش باد روزگارت
کس بی تو خوش نباشد رو قصه‌ دگر کن

هرگز نمیرد آن که دلش زنده شد به عشق
ثبت است بر جریده عالم دوام ما

نمی‌گویم به وصل خویش شادم گاه گاهی کن
بلاگردان چشمت کن مرا گاهی نگاهی کن

(امیر خسرو دهلوی)

آن یار نکوی من، بگرفت گلوی من
گفتا که چه می‌خواهی، گفتم که همین خواهم

(مولانا)

نقش ما گو ننگارند به دیباچه عقل
هرکجا نامه عشق است، نشان من و توست

(هوشنگ ابتهاج)

مرا مادر دعا کرده است گویی
که از تو دور بادا آنچه جوئی

(نظامی)

هر دو عالم قیمت خود گفته‌ای
نرخ بالا کن، که ارزانی هنوز

(امیر خسرو دهلوی)

عبادت می‌کنی بگذر زعادت
نگردد جمع عادت با عبادت

گر خدا داری ز غم آزاد شو
از خیال بیش و کم آزاد شو

(اقبال لاهوری)

در اندرون من خسته دل ندانم کیست
که من خموشم و او در فغان و در غوغاست

گردبادی را که می‌بینی در این دامان دشت
روح مجنون است می‌آید به استقبال ما

(صائب تبریزی)

گر بدی گفت حسودی و رفیقی رنجید
گو تو خوش باش که ما گوش به احمق نکنیم

(حافظ)

طعنه بر ما مزن‌ ای دوست که خود معترفیم
دف زنان بر سر بازار به رسوایی خویش ...

باد آسایش گیتی نزند بر دل ریش
صبح صادق ندمد تا شب یلدا نرود

(سعدی)

عاقبت ما در قمار زندگانی باختیم
گرچه تکخال جوانی در بساط انداختیم

دو نصیحت کنمت بشنو و صد گنج ببر
از در عیش درآ و به ره عیب مپوی

نقش شیرین رود از سنگ، ولی ممکن نیست
که خیال رخش از خاطر فرهاد رود

(جامی)

سخن آخر