قبل از سفر به سریلانکا بخوانید

آشنایی با زمان سفر به سریلانکا

شلوغ‌ترین زمان در سریلانکا

خیلی دلایل می‌تواند شلوغ شدن برخی زمان‌های خاص در یک کشور وجود داشته باشد. دانستن این مورد به شما کمک می کند تا زمان مورد نظر سفرتان را انتخاب کنید. مثلا زمانی که برخی جشنواره‌های سریلانکا در شهرهای مهم آن در حال اجراست، قطعا زمان شلوغ محسوب می‌شود. اما اگر وجود جشنواره‌های فستیوال‌های سریلانکا هدف اصلی شما برای سفر نیست، می‌توانید به شرایط آب و هوایی توجه کنید:

(دسامبر تا مارس/ آذر تا اسفند)

در ‌‌‌‌‌این ماه‌ها منطقه هیل کانتری و ساحل غربی و جنوبی از همیشه شلوغ‌‌ترند و هوای آن‌ها از همیشه خشک‌‌تر است.

به خاطر تقاضای زیاد، قیمت اجاره اتاق به بالاترین حد می‌رسد.

بادهای موسمی و فصلی ماها (Maha) –از اکتبر تا ژانویه/مهر تا دی- باعث رطوب هوای نواحی شرق و شمال و شهرهای باستانی می‌شود.

زمان نسبتا شلوغ در سریلانکا

(آوریل و سپتامبر تا نوامبر/ فروردین و شهریور تا آبان)

آوریل و سپتامبر/ فروردین و شهریور بهترین شانس را برای تجربه هوای خوب در حومه شهر در اختیارتان قرار می‌دهد.

جشن‌های سال نو در اواسط ماه آوریل/فروردین باعث شلوغی بیش از حد وسایل حمل و نقل می‌شود.

در این فصل چون تقاضا مانند ماه‌های قبلی که گفته شد، چندان زیاد نیست، برای رزرو هتل و محل اقامت‌تان چندان نگران نباشید. با خیال راحت سفر کنید و وقتی رسیدید، محلی را پیدا کنید.

زمان خلوت در سریلانکا

زمان خلوت شهرها در سفر، بهترین شرایط برای تماشای جاذبه‌ها و شهرگری است. اما خوب ممکن است از نظر آب و هوایی خیلی شرایط مساعد نباشد. اطلاعات زیر به شما کمک می‌کند با شرایط سریلانکا در زمان خلوت سفرها به این کشور آشنا شوید.

(می تا آگوست/ اردیبهشت تا مرداد)

بادهای موسمی و فصلی یالا (Yala) در سریلانکا (از می تا آگوست/اردیبهشت تا مرداد) سبب بارش باران در سواحل جنوبی و غربی و هیل کانتری می‌شود.

در این زمان هوا در شمال و شرق سریلانکا از همیشه بهتر است.

به دلیل کاهش حجم مسافر و توریست، قیمت‌ها در سراسر سریلانکا در پایین‌ترین حد است.

زبان مردم در سریلانکا

مردم سریلانکا به زبان سینهالا (Sinhala)، تامیل و در برخی مواقع انگلیسی صحبت می‌کنند.

ارز و پول در سریلانکا

واحد پول سریلانکا روپیه سریلانکایی (Rs) است.

دستگاه‌‌‌‌های ATM در شهرهای کوچک و بزرگ در دسترس است. بعضی از هتل‌‌‌‌های متوسط و همه هتل‌‌‌‌های لوکس و درجه یک، کارت اعتباری قبول می‌کنند. برای اطلاع از نرخ تبدیل ارز می‌توانید به وبسایت Xe.com مراجعه کنید.

تلفن موبایل و سیم‌کارت

سیم‌کارت‌‌‌‌های داخلی سریلانکا با قیمت ارزان برای همه تلفن‌‌‌‌های موبایل موجود است.

سریلانکا ساعت چند است؟

ساعت سریلانکا دو ساعت از ایران جلوتر است. یعنی زمانی که ایران 12:00 ظهر است، سریلانکا ساعت 14:00 است.

هزینه‌های روزانه چطور است؟

بودجه پایین (کمتر از روزی 5500 روپیه سریلانکایی)

مهمان‌خانه ساده: 1500 تا 4000 روپیه

برنج و کاری محلی: 150 تا 400 روپیه

کرایه اتوبوس: روزانه کمتر از 300 روپیه

بودجه متوسط (بین 5500 تا 20 هزار روپیه سریلانکایی)

اتاق دو تخته در جای خوب: بین 4500 تا 12 هزار روپیه

وعده‌‌‌‌های غذایی در هتل یا رستوران: بین 1500 تا 2500 روپیه

دوچرخه کرایه کنید، سوار قطار بشوید و بعضی روزها از ماشین با راننده مخصوص استفاده کنید: هزینه متوسط روزانه 2500 روپیه

بودجه بالا (بیشتر از 20 هزار روپیه سریلانکایی)

هتل درجه یک: 12 هزار روپیه به بالا

وعده‌‌‌‌های غذایی در رستوران‌‌‌‌های درجه یک: از 3000 روپیه

هزینه روزانه استفاده از ماشین و راننده: از 5500 روپیه

ورود به سریلانکا

فرودگاه بین‌المللی بَندارانایکه (Bandaranaike)

این فرودگاه تنها فرودگاه اصلی سریلانکاست که در 30 کیلومتری شمال کُلُمبو قرار دارد.

تاکسی به سمت کُلُمبو

هزینه اولیه حدود 2600 روپیه است اما به مقصدتان بستگی دارد؛ از مسیر تندرو تا قلعه یک ساعت راه است.

ماشین با راننده هتل به سمت کُلُمبو

از 3000 تا 4000 روپیه

اتوبوس به سمت کُلُمبو

هزینه اتوبوس با سیستم تهویه مناسب از مسیر تندرو به سمت ایستگاه مرکزی اتوبوس 130 روپیه است و کمتر از یک ساعت طول ‌‌‌‌می‌کشد.

با چه وسیله‌‌‌‌‌ای در سریلانکا بگردیم؟

برای کسانی که اقتصادی سفر می‌کنند همیشه خواندن راهنمای سفرها در مورد حمل و نقل و جابه‌جایی مهم بوده. خوب است قبل از سفر به سریلانکا اطلاعاتی درباره وسایل حمل و نقل عمومی این کشور داشته باشیم. مثلا چه وسایلی ارزان هستند؟ چطور بهترین وسیله مقلیه را انتخاب کنیم و...

اتوبوس

اتوبوس اصلی‌‌‌‌‌‌ترین وسیله حمل و نقل در سریلانکاست. سیستم اتوبوس‌رانی در سریلانکا دو بخش است. بخش عمومی و بخش خصوصی. به بخش عمومی و نرمال اتوبوس‌رانی سی تی بی CTB می گویند. شناختن اتوبوس‌های دولتی خیلی راحت است. اکثر آنها رنگ قرمز دارند. هزینه همه آن‌‌‌‌ها چه خصوصی و چه دولتی ارزان است و تفاوت چندانی ندارند. این را بدانید که اغلب شلوغ هستند. فقط تعداد کمی از مسیرها اتوبوس با سیستم تهویه مناسب دارند. اتوبوس‌‌‌‌های خصوصی کمی راحت‌‌‌‌‌‌تر از اتوبوس‌‌‌‌های دولتی‌اند اما نظر برخی گردشگران این بوده که راننده‌ها سرویس دولتی منظم‌تر هستند. به نظر می‌رسد سرویس‌های CTB از آنجایی که زیر نظر دولت اداره می‌شوند امن تر باشند. فقط این نکته را در نظر داشته باشید اتوبوس‌های دولتی معمولا مسیرهای طولانی را طی می‌کنند و حتی به محله‌های اطراف شهر هم می‌روند بنابراین ممکن است تا رسیدن به مقصد نهایی مسافت بیشتری را با آنها طی کنید.

ماشین

بسیاری از مسافرها در بیشتر سفرشان یا در بخشی از آن از ماشین‌‌‌‌های کرایه‌‌‌‌‌ای با راننده استفاده ‌‌‌‌می‌کنند. استفاده از ماشین بیشترین انعطاف را دارد و بهترین راه گردش در مکان‌‌‌‌های مختلف است. خیلی از راننده‌‌‌‌ها شخصیت‌‌‌‌های دلنشینی دارند و منبع اطلاعات محلی به شمار ‌‌‌‌می‌روند.

قطار

شبکه خطوط راه آهن سریلانکا در حال رشد است. در بیشتر شهرها قطار وجود دارد و قطارها (به استثنای واگن‌‌‌‌های درجه سه) از اتوبوس راحت‌ترند. برخی از مسیرها به خاطر مناظرشان بازسازی شده‌اند، مثلا مسیرهای هَپوتاله (Haputale) به سمت اِلا (Ella) و کُلُمبو به سمت گالی (Galle).