گلایه چنگیز جلیلوند از بی توجهی به آثار خوب دوبلورها

او درباره اینکه حمایت از دوبلورها لزوما باید به صورت مادی باشد یا خیر؟ اظهار کرد: نه اصلا اینطور نیست همینقدر که ارزش قائل شوند، لوحی بدهند و گاهی اسمی از دوبلورها ببرند کافیست و یا می‌توانند جشنواره‌ای برگزار کنند تا به طریقی پاسداشتی برای دوبلورها برگزار کنند. البته منظور این نیست که هر روز از این تجلیل‌ها برگزار شود ولی حداقل باید هر دو یا سه سال یک بار از چند نفر تجلیل صورت بگیرد و یا دوبلورها را به تلویزیون بیاورند تا مردم با آن‌ها آشنا شوند اما متاسفانه اصلا برای کسی مهم نیست.

جلیلوند درباره اهمیت کار دوبلورها در پشت صحنه پروژه‌ها تصریح کرد: هیچ‌گاه اسمی از عوامل پشت صحنه برده نمی‌شود مخصوصا دوبلورها که اگرچه درجه یک هستند و با صدایشان هنرمندان بزرگی را معرفی کرده‌اند. البته الان را نمی‌گویم ولی پیش از این اگر نگوییم صدای بزرگان دوبله در شهرت و محبوبیت هنرمندان دخیل بوده است، حداقل می‌توان گفت درصدی در اجرای موفق یک صدا مفید بوده است. خیلی‌ها البته معتقد هستند که این تاثیر بسیار هم زیاد بوده است اما متاسفانه نه در چند دهه پیش از اهمیت دوبلورها یادی می‌شد و نه اکنون به این اتفاقات اشاره‌ای می‌شود.

جلیلوند تصریح کرد: متاسفانه هیچ کسی هیچ دلداری یا دلسوزی‌ ندارد ما خودمان می‌بینیم و نیازی نیست به کلام آورده شود. خود من زحمت‌های زیادی برای هنر کشور کشیده‌ام، بهترین تیزرها، بهترین دوبله‌ها و کارها را انجام داده‌ایم ولی دیده نشده است.

او در پایان با اشاره به نریشنی که برای یک مستند درباره اربعین و پیاده‌روی کربلا گفته است، اظهار کرد: من سال گذشته مستندی درباره پیاده‌روی زائران امام حسین(ع) روایت کردم. نریشن این مستند بر عهده من بود که هم به صورت انگلیسی و فارسی گویندگی این روایت را بر عهده داشتم اما نه کسی از من تجلیل کرد و نه حتی بازخوردی نشان دادند. البته آن‌ها که تماشا کردند بازخوردهای خوبی دادند و البته خود تلویزیون هم بارها آن را پخش کرد.

۵۷۲۴۳