باغ های شنی نوشته‌ی حمیدرضا نجفی

مجموعه داستان باغ های شنی نوشتۀ حمیدرضا نجفی داستان‎نویس ایرانی است. این مجموعه شامل پنج داستان کوتاه است. که راوی همۀ این داستان‎ها اول شخص است. اول شخصی که خود درگیر ماجراهای داستان است. “دو، دو سَر”، “گمشده در آفریقا”، “پیش”، “دم آخر”، “مَخلَص” عناوین داستان‌های مجموعه باغ های شنی است.

مجموعه داستان باغ های شنی نوشته‌ی حمیدرضا نجفی؛ اینجا همه اینجوری اند.

مکان تمام داستان‌های مجموعه داستان باغ های شنی ، غیر از داستان اول زندان است. و شخصیت‎های داستان مجرمین و افراد محبوس در این زندان‎ها هستند که اکثراً به قشر پایین جامعه تعلق دارند. و همه با فقر مالی مواجه هستند.

در این داستان‌ها بیشتر به زندگی و دغدغه‎های این مجرمین در درون زندان پرداخته می‎شود. و بسیار کم و در موارد بسیار معدودی در مورد دغدغه‎های انسانی و یا زندگی بیرون از زندان آنها پرداخته می‎شود و به همین دلیل شناخت زیادی از این شخصیت‎ها به ما نمی‎دهد.

بیشتر بخوانید: کتاب یوزپلنگانی که با من دویده‎اند نوشته‌ی بیژن نجدی

حمیدرضا نجفی متولد ۱۳۴۳ در تهران است. و از او دو مجموعه داستان چاپ شده است. “دیوانه در مهتاب” عنوان مجموعه داستان دیگری از این نویسنده است. “باغهای شنی” در “ششمین دورۀ جایزۀ هوشنگ گلشیری” برندۀ جایزۀ “بهترین مجموعه داستان کوتاه” شده است.

و از این جهت شاید بتوان گفت که حتی مخاطب حرفه‎ای داستان و ادبیات داستانی فقط با قشر خاصی از جامعه و احوال آن‌ها در زندان آشنا می‎شود و درونمایه‏‎های جهانشمول و دغدغه‎های انسانی که بین تمام افراد بشر مشترک است بسیار اندک دیده می‎شود.البته به دلیل همین فضا و شخصیت‎های متفاوت ماجراها برای خوانندگان ناآشنا است.

و همین امر و در کنار آن فضای زندان که مستعد اتفاقات خارج از معمول است برای خواننده تعلیق ایجاد می‎کند. و این تعلیق تا پایان داستان و بازشدن گره‎های داستانی جذابیت خود را از دست نمی‎دهد.

زبان داستان باغ های شنی زبانی بسیار متفاوت با زبان و ادبیات روزمره‎ی ماست. زبان آدم‎های خلافکار و زندانی و یا طبقات پایین جامعه است. که البته در بسیاری از قسمت‎های متن باعث عدم فهم داستان می‎شود.

بیشتر بخوانید: رمان روز خرگوش نوشته‌ی بلقیس سلیمانی

زبان داستان باغ های شنی زبانی بسیار متفاوت با زبان و ادبیات روزمره‎ی ماست. زبان آدم‎های خلافکار و زندانی و یا طبقات پایین جامعه است. که البته در بسیاری از قسمت‎های متن باعث عدم فهم داستان می‎شود.

یعنی برای فهمیدن این داستان‌ها گاهی باید به تکیه کلام‎ها و اصطلاحات این قشر از افراد آشنا بود تا دیالوگ‌ها و به تبع آن داستان را فهمید. البته بخش اعظمی از جذابیت داستان نیز این بازی‎های زبانی است.

دیالوگ هایی که با ریتم سریع و پینگ پونگ وار بین افراد رد و بدل می‎شود. این ریتم سریع در روایت نیز دیده می‎شود که باعث ایجاد آهنگ در متن و ریتم سریع داستان‌ها شده است.

حمیدرضا نجفی متولد ۱۳۴۳ در تهران است. و از او دو مجموعه داستان چاپ شده است. “دیوانه در مهتاب” عنوان مجموعه داستان دیگری از این نویسنده است. “باغهای شنی” در “ششمین دورۀ جایزۀ هوشنگ گلشیری” برندۀ جایزۀ “بهترین مجموعه داستان کوتاه” شده است.

بیشتر بخوانید: رمان ملکوت نوشته‌ی بهرام صادقی ؛ نگاهی به زندگانی منیر

شاید این مطالب هم خواندنی باشد:

یوزپلنگانی که با من دویده‌اند نوشته‌ی بیژن نجدی؛ روایت اندوه و سرگشتگی

خانه کوچک ما نوشته‌ی داریوش احمدی؛ کابوس‌های بیداری

دیوار گذر نوشته‌ی مارسل امه، مجموعه داستان کوتاهی فانتزی و تلخ