چالش های جامعه نابینان کشور/یک لحظه با چشمان بسته زندگی کنیم!

به گزارش فانوس، افراد نابینا و کم بینا در هر جامعه ای، با توجه به مشکلی که دارند، از احترام ویژه ای برخوردارند و از همین رو تلاش شده به فراخور شرایط هر کشور، این افراد از امتیازات و تسهیلاتی برای یک زندگی بدون دغدغه برخوردار شوند.

شاید در نگاه اول وقتی یک فرد نابینا را می بینیم، کمتر متوجه مشکلات آنها شویم، اما کافی است که یک لحظه چشم های خود را ببندیم و تصور کنیم در این شرایط، چگونه قدم بر خواهیم داشت. قطعا، هر نقص عضوی می تواند با انبوهی از مشکلات و سختی ها در مسیر زندگی همراه باشد. اما، نکته قابل توجه این است که اگر نتوان حداقل امکانات را برای افراد معلول فراهم نمود، تداوم این شرایط، سخت تر و دشوارتر خواهد شد.

مسائل و مشکلات جامعه نابینا و کم بینا در کشور، به قدری زیاد است که اگر بتوان فقط چند اولویت و خواسته این افراد را پاسخ داد، قطعا این افراد نیز خواهند توانست با کمترین مشکل، یک زندگی معمول و عادی داشته باشند.

زهرا. م ، ۱۷ ساله که از هر دو چشم نابینا است، می گوید: مهم ترین مسئله حال حاضر جامعه نابینایان کشور، شاید راه رفتن بدون مشکل باشد. کافی است که مسئولان، یک لحظه با چشمان بسته در پیاده روها قدم بزنند تا متوجه شوند که راه رفتن برای یک نابینا و کم بینا، چقدر سخت و دشوار است.

آمارها نشان می دهد که جمعیتی معادل دو میلیارد نفر در سراسر جهان مبتلا به کم بینایی یا نابینایی هستند که ۸۲۶ میلیون نفر از این جمعیت بالای ۵۰ سال و دارای ضعف بینایی هستند اما از عینک استفاده نمی کنند. طبق توصیه سازمان جهانی بهداشت باید به دید نزدیک افراد در معاینه چشم بسیار توجه کرد، زیرا فردی که دید نزدیک مناسبی ندارد قادر به انجام بسیاری از فعالیت ها نیستند.

محدثه دختر جوانی است که ضعف بینایی دارد و همین مسئله باعث شده برای رفت و آمد به دانشگاه، همیشه با مشکل مواجه شود.

او می گوید: بارها زمین خورده ام و دست و صورتم زخمی شده است. چون، هر روز که از خانه بیرون می آییم، معلوم نیست که وضعیت پیاده روها مثل روز قبل باشند. به همین خاطر، افرادنابینا و کم بینا، مجبورند خانه نشین شوند و این مشکلی است که تبعات روحی و روانی زیادی در پی دارد.

بررسی ها نشان داده است که حدود ۸۰ درصد از نابینایی ها قابل پیشگیری هستند. در سال های اخیر به منظور پیشگیری از نابینایی و کم بینایی برنامه های بسیاری از سوی سازمان جهانی بهداشت انجام شده است که توجه به معاینات چشم در افراد دیابتی برای پیشگیری از رتینوپاتی دیابتی، یکی از این موارد است.

پیش بینی می شود تا سال ۲۰۵۰ شاهد افزایش آمار نابینایی و کم بینایی به میزان ۱.۱ بیلیون نفر خواهیم بود که ۸۹ درصد از این جمعیت در کشورهای با درآمد پایین یا متوسط زندگی می کنند و ۵۵ درصد آنان را زنان تشکیل می دهند که این امر حاکی از عدم وجود عدالت در دسترسی به خدمات سلامت و معاینه چشم به ویژه در گروه های آسیب پذیر است. از دست دادن شغل، فقر، سقوط ، افسردگی و...، برخی از عوارض جسمی، روانی، اقتصادی و اجتماعی ناشی از نابینایی و کم بینایی است.

سید فرزاد محمدی مدیر برنامه ملی پیشگیری از نابینایی و سلامت چشم وزارت بهداشت، می گوید: مصرف دخانیات و الکل، تغذیه نامناسب و کم تحرکی در جوامع، باعث شده تا شاهد افزایش بیماری های غیر واگیر باشیم که نابینایی یکی از این بیماری ها به شمار می آید.

وی با اشاره به نقش مهم بینایی در سلامتی و زندگی افراد، می افزاید: ۷۵ درصد یادگیری افراد با بینایی صورت می گیرد و ۶۶ درصد ناتوانی افراد مربوط به نابینایی است. طول عمر افرادی که دچار اختلال بینایی هستند، کاهش می یابد و افسردگی ، خودکشی، سقوط و شکستن اندام ها در افراد نابینا بیشتر است.

در همین حال، محمدرضا شهبازی مدیرکل دفتر توانمندسازی معلولان سازمان بهزیستی، با بیان اینکه بسیاری از مشکلات افراد نابینا و کم بینا مستلزم اجرای قانون جامع حمایت از حقوق افراد دارای معلولیت است، می گوید: برای اجرای قانون حمایت از معلولان براساس برآورد اولیه ۱۲ هزار میلیارد تومان در سال مورد نیاز بود که از این رقم ۱۱۰۰ میلیارد تومان تخصیص داده شد که تاکنون مبلغی از این اعتبار پرداخت نشده است.

معاون توانبخشی سازمان بهزیستی، با عنوان این مطلب که ۱۱ درصد افراد نابینا تحت پوشش بهزسیتی هستند، می گوید: نابینایان در کشور با مشکلاتی همچون مناسب‌سازی محیط، اشتغال و...، مواجه هستند.