نگاهی گذرا به امروز 21 آبان ماه

به گزارش زنان خبر، امروز سه شنبه/ ۲۱ آبان ماه ۱۳۹۸/ ۱۲ نوامبر ۲۰۱۹/ ۱۴ ربیع الاول ۱۴۴۱

ذکر روز سه‌شنبه: یا اَرْحَمَ الرّاحِمین؛ ای مهربان‌ترین مهربانان

ذکر روز سه‌شنبه به اسم علی‌ بن‌ الحسین و محمد بن علی و جعفر بن محمد علیهم السلام است. روایت شده در این روز زیارت سه امام خوانده شود که خواندن آن موجب روا شدن حاجات می‌شود.

۱۲ نوامبر سال ۳۲۴ پیش از میلاد اسکندر مقدونی تصمیم گرفت که برجهانگشایی خود نقطه پایان بگذارد و به همراهانش توصیه کرد که با دختران بزرگان ایران ازدواج کنند تا ایرانیان آنان را بیگانه ندانند و پس از او از منطقه بیرون نیاندازند.

اندکی پس از این اندرز، نود تن از افسران و مقامات ارشد اسکندر با دختران بزرگان ایران ازدواج کردند. اسکندر مقدونی، خود با رکسانا دختر ساتراپ (استاندار) بلخ = باختر ازدواج کرد.

اسکندر که سال بعد (۳۲۳ پیش از میلاد) در ۳۲ سالگی در شهر بابل (واقع در جنوب غربی بغداد امروز) درگذشت حملات خود را در سال ۳۳۳ پیش از میلاد به قلمرو ایران آغاز کرده بود. وی در سال ۳۳۰ پیش از میلاد تخت جمشید – شاهکار معماری قرون قدیم را ویران ساخت.

۱۵۹۸م:۱۲نوامبر سال ۱۵۹۸ میلادی (۲۱ آبان) شهر اصفهان یک بار دیگر پایتخت ایران شد. شاه عباس اول تصمیم به انتقال پایتخت از قزوین گرفته بود و کار این انتقال هفت سال طول کشیده بود.

پیش از دوران سلطنت شاه عباس، اصفهان در سال ۹۳۱ میلادی به تصمیم «مرداویز» قهرمان ملی ما که سودای احیاء امپراتوری ایران باهمه مراسم و آیین های باستانی اش را در سر داشت، پایتخت اعلام شده بود. وی نخستین مراسم «سده» پس از ساسانیان را در همین شهر برگزار کرده بود و سخن گفتن و نوشتن، جز به فارسی را ممنوع ساخته بود. طغرل سلجوقی نیز مدتی اصفهان را پایتخت خود کرده بود. در سال ۱۹۱۵ هجری (۱۲۹۴ میلادی ـ زمان سلطنت احمد شاه ) هم تصمیم گرفته شد که اصفهان پایتخت شود که به علت ورود نیروهای خارجی متخاصم یکدیگر به ایران و تبدیل ایران به گوشه ای از میدان جنگ جهانی اول عملی نشد.

به نوشته برخی از مورخان، شاه عباس پس از انجام کودتا بر ضد پدرش و برکنار ساختن او، به این سبب که در قزوین، مادرش به دست قزلباشها کشته شده بود، مایل نبود که درآن شهر بماند و در نخستین فرصت اصفهان را پایتخت قرار داد و با این کار، در عین حال خود را از دست قزلباشها که یک سپاه متعلق به چند ایل بودند خلاص کرد و بعدا یک ارتش سراسری (عمومی) برای ایران به وجود آورد. مورخان دیگر، اهمیت موقع جغرافیایی اصفهان را که در مرکز کشور و بر سر راههای تجاری قرار دارد دلیل انتخاب آن به پایتختی دانسته اند.

درنخستین مراسم رسمی نوروز که در اصفهان برگزار شد، شاه عباس تاکید کرده بود که اصفهان تا ابد پایتخت ایران خواهد بود و دستور داده بود که در اصفهان به کشورهایی که در ایران نمایندگی سیاسی و بازرگانی داشتند، زمین رایگان داده شود تا برای خود سفارتخانه بسازند و از دولتهای دیگر خواسته بود که در اصفهان سفارتخانه و مرکز تجاری دایر کنند. شاه عباس سپس به آبادانی اصفهان پرداخت تا زیباترین شهر جهان شود. وی در اصفهان یک محله تازه برای کسانی که با او از قزوین نقل مکان کرده بودند بساخت که به “عباس آباد” معروف شده است. شاه عباس که در هرات متولد شده بود پیش از کودتا بر ضد پدرش، حکمران خراسان بود و در هرات می نشست. وی از ۱۵۸۸ تا ۱۶۲۹ بر ایران حکومت کرد و کوشش بسیار بعمل آورد تا مرزهای ایران را به حدود دوران ساسانیان برساند. از کارهای نظامی مهم دوران او اخراج پرتغالیها از بحرین و سراسر خلیج فارس بود.

۱۳۲۳م:مجلس شورای ملی در جلسه ۲۱ آبان سال ۱۳۲۳خود به نخست وزیر شدن دکتر مصدق ابراز تمایل کرد. وی دو روز بعد با شاه ملاقات و شرایط خود را با او در میان گذارد که شاه (که از سوی متفقین غربی اطمینان یافته بود که در صدر کشور باقی خواهد ماند) این شرایط را نپذیرفت و دکتر مصدق هم از نخست وزیر شدن انصراف داد.

۱۳۲۸ش:۲۱ آبان سال ۱۳۲۸ (۱۲ نوامبر ۱۹۵۹) جبهه ملی ایران مرکب از احزاب و رجالی که متعهد به تحقق ایرانی کاملا آزاد، دمکراتیک، مستقل، به دور از تحمیلات دیگران، طرد نفوذ بیگانگان در امور وطن، لغو هرگونه امتیاز و انحصاراعطایی به خارجیان و تامین منافع ملی شده بودند به رهبری دکتر مصدق پا به عرصه وجود گذارد.

باکمک همین جبهه، دکتر مصدق نفت ایران را ملی کرد و بنای دمکراسی را در کشور گذارده بود که براندازی ۲۸ امرداد آن را معکوس ساخت.

بسیاری از سران این جبهه در سال ۱۳۳۲ پس از کودتا بازداشت شدند و سالها ممنوع المقام و زیر مراقبت بودند. این جبهه در آبان ماه ۱۳۳۲، پس ازاعلام آغاز محاکمه دکتر مصدق تظاهرات وسیعی را در تهران و شهرهای دیگر به راه انداخت که این تظاهرات به خاک و خون کشیده شد . متعاقب آن نهضت مقاومت ملی تشکیل شد که دولت وقت عده ای از سران آن را به خارک تبعید کرد.

جبهه ملی در سالهای ۱۳۳۹ و ۱۳۴۰ بار دیگر قدرت و محبوبیت خود را با تشکیل اجتماع عظیم میدان جلالیه (پارک لاله امروز) به نمایش گذارد و خواندن روزنامه اطلاعات را که مبلّغ کارهای دولت و برخی رجال حامی دولت بود تحریم کرد و به مردم گوشزد ساخت: خواندن روزنامه کاری تحمیل کردنی نیست؛ با نخریدن و نخواندن نشریاتی که در جهت مردم و منافع عمومی آنان نیستند رشد فکری و تمدن خود را نشان دهند.

جبهه ملی در سالهای ۱۳۳۹ و ۱۳۴۰ بار دیگر قدرت و محبوبیت خود را آشگار ساخت و با تشکیل اجتماع عظیم میدان جلالیه (پارک لاله امروز) آن را به نمایش گذارد و خواندن روزنامه اطلاعات را که مبلّغ کارهای دولت و برخی رجال حامی دولت بود تحریم کرد و به مردم گوشزد ساخت: خواندن روزنامه کاری تحمیل کردنی نیست؛ با نخریدن و نخواندن نشریاتی که در جهت مردم و منافع عمومی آنان نیستند رشد فکری و تمدن خود را نشان دهند.

جبهه ملی از سال ۱۳۵۶ خورشیدی (۱۹۷۷ ـ ۱۹۷۸ میلادی) در داخل و خارج کشور به تشدید فعالیت پرداخت و در انقلاب سال ۱۳۵۷ فعالانه شرکت داشت. هدف جبهه ملی از این کار برقراری دمکراسی و رعایت کامل و دقیق قانون اساسی سال ۱۹۰۶ بود نه تغییر نظام حکومتی و به همین سبب دولت وقت آمریکا (حکومت کارتر) به جانبداری از مساعی این جبهه پرداخت. پس از انقلاب، اعضای این جبهه و رئیس وقت آن دکتر کریم سنجابی در دولت موقت انقلاب (کابینه مهندس بازرگان ) شرکت کردند و …. در نبرد برسر قدرت که اندکی پس از پیروزی انقلاب آغاز شد و ظاهرا هنوز ادامه دارد؛ ملّیون و ملی ـ مذهبی ها نخستین جناح هایی بودند که برکنار شدند. دکتر سنجابی (به اظهار خودش) چون احساس می کرد که در وطن تحت فشار است در سال ۱۹۸۲ از ایران خارج و در ژوئیه ۱۹۹۵ در ۹۵ سالگی در آمریکا درگذشت.

۱۳۴۵ش:چهار روز پس از غیر قانونی شدن خرید سهام کارخانه ها توسط مقامات دولتی و بستگان درجه اول آنان و منع مداخله حقوق بگیران از صندوقهای عمومی در معاملات دولتی، ۲۱ آبان ماه سال ۱۳۴۵ خورشیدی لایحه ملی شدن آبهای کشور به مجلس داده شد.

در همان زمان، حقوقدانان در تایید این اقدام تاکید کرده بودند که مالکیت در اسلام محدود و مشروط است به ویژه در منابع طبیعی و زیر زمینی.

۱۹۶۵م: ۱۲نوامبر سالروز فوت موسیقدان و میهندوست نامدار و سازنده آهنگ سرود ملی “ای ایران”، روح الله خالقی است که در ۵۹ سالگی در سال ۱۹۶۵ (۲۱ آبان ۱۳۴۴) در سالزبوگ اتریش درگذشت، جنازه اش به تهران منتقل و با تشریفات ویژه مدفون شد.

خالقی در سال ۱۹۰۶ (۱۳۸۵ هجری) در کرمان به دنیا آمده بود. وی موسیقی را عمدتا نزد علینقی وزیری تحصیل کرده بود. خالقی همچنین فارغ التحصیل رشته ادبیات فارسی از دانشگاه تهران بود. وی در سال ۱۳۲۳ انجمن موسیقی ملی ایران را پایه گذاری کرد. به همت خالقی که شهرت به ملی گرایی متمایل به چپ، و دوستی ایرانیان با ملل اتحاد شوروی داشت تاریخ دو جلدی «موسیقی ایران زمین» تالیف شد. خالقی در عین حال یک نویسنده بود و برای مجلات و به ویژه مجله «پیام نوین» مطلب می نوشت.

خالقی (به گفته خودش) چون در نصرت الله معینیان احساسات وطندوستانه و در کارهایش پاکدامنی و صداقت ویژه مشاهده کرد حاضر شد که مشاور موسیقی رادیو ایران شود و به ایجاد برنامه «گلها» کمک کند که برخی او را مبتکر این برنامه می دانند.

خالقی که بر انواع فرضیه های موسیقی و علوم صدا تسلط کامل داشت در زنده کردن موسیقی اصیل ایرانی خدمات ارزنده بعمل آورد از جمله توجه به چنگ رودکی. وی بود که توصیه می کرد ریشه موسیقی ایرانی و واژه های گمشده پارسی را باید در میان تاجیکها و مردم جنوب روسیه و قفقاز شمالی جستجو کنند.

صدها آهنگ جاویدان از خالقی باقی مانده است که معروفترین آنها آهنگ سرود «ای ایران» است که شعر آن را «حسین گلگلاب» استاد وقت دانشگاه تهران (و عضو فرهنگستان ایران) سروده است. این سرود در سال ۱۳۲۳ (۱۹۴۴ و در جریان اشغال نظامی ایران از سوی متفقین) تکمیل شد. انگیزه سرودن این شعر، مشاهده بی حرمتی های نظامیان اشغالگر بود که از تاریخ و تمدن ایرانیان بی خبر بودند و قضاوتشان بر پایه مشاهده وضعیت روز بود.

۱۳۵۸ش:مهندس توسلی شهردار وقت تهران در یک مصاحبه مطبوعاتی که در شماره ۲۱ آبان ۱۳۵۸ روزنامه های پایتخت به چاپ رسیده بود گفته بود که تبلیغات غیر منطقی که در تهران خانه، آپارتمان و زمین توزیع می کنند یک و نیم میلیون روستانشین و ساکنان شهرهای دیگر را به تهران کشانده و ایجاد مشکلات رفاهی و خدمات شهری کرده است و اضافه کرده بود که کمک ها باید به روستاها و شهرهای کوچکتر شود تا مردم علاقه به مهاجرت پیدا نکنند.

در عرف بین المللی شهرهایی را که بیش از حد متعارف بزرگ شوند شهر ناسالم عنوان داده اند و دولتها در صدد انتقال سازمانهای خود از آنجا برآمده اند. برای مثال؛ دولت برزیل شهری کوچک و محدود را بنا کرده و پایتخت را به آنجا انتقال داده است.

۱۹۷۹م:جیمی کارتر رئیس جمهوری وقت آمریکا در واکنش به گروگانگیری کارمندان سفارت آن کشور در تهران، ۱۱ نوامبر سال ۱۹۷۹ ( سال۱۳۵۸ خورشیدی) تصمیم گرفت که خرید نفت از ایران را متوقف و دارایی های ایران در آمریکا را توقیف کند. وی بعدا دستور داد که به ایرانیان ویزای ورود به آمریکا را ندهند و ویزای دانشجویان ایرانی را – بدون رسیدگی دقیق به ویژه در رفتارشان – تجدید نکنند.

۲۰۰۸م:۱۲ نوامبر ۲۰۰۸ (۲۲ آبان ۱۳۸۷) وزارت دفاع ایران اعلام کرد که یک موشک دو مرحله ای دو موتوره سوخت جامد را با موفقیت آزمایش کرده است. طبق این اعلامیه، وزیر دفاع هنگام آزمایش این موشک، در محل حضور داشت. سجیل که توسط سازمان هوا – فضای وزارت دفاع ایران ساخته شده است از نسل تازه موشکهای بازدارنده ایران است.

۱۹۶۳م:۱۲ نوامبر سال ۱۹۶۳ کتاب «سیویک کالچر The Civic Culture ــ فرهنگ مدنی» تالیف پروفسور گابریل آلموند Gabriel A. Almond و سیدنی وربا Sidney Verba که محتوای آن در جهان به صورت یک فرضیه سیاسی شناخته شده و اصول و تعاریف آن رسمیت یافته است انتشار یافت که درباره تکامل دمکراسی و رفتار سیاسی بشر است. در این تالیف مهم، نفوذ افکار ارسطو به خوبی دیده می شود.

طبق این فرضیه، دمکراسی واقعی بدون درک کامل آن از سوی مردم و مشارکت وسیع و دلسوزانه در آن به وجود نخواهد آمد. بنابراین، مردمی که از فرهنگ مدنی بر خوردار نباشند «دمکراسی واقعی» نخواهند داشت. باید مردم به دمکراسی وفادار و اصحاب دمکراسی اعتماد مردم را به کارایی چنین نظامی جلب کنند، و تا این دو اصل تحقق نیابد؛ مردم داوطلبانه آماده دفاع از دمکراسی خود نخواهند بود.

طبق این فرضیه؛ فرصت طلبان سوءاستفاده گر، چاپلوسان و آزمندان سه دشمن اصلی رسیدن مردم به یک «فرهنگ مدنی» هستند.

این دو استاد مردم را سه دسته کرده اند : یک دسته کسانی هستند که از دمکراسی و امور حکومت بی اطلاعند و در نتیجه مشارکت واقعی و صادقانه در آن ندارند؛ دسته دیگر اطلاع دارند ولی به دلیل بدبینی و یا بی اعتمادی، در امور سیاسی جامعه خود غیر فعال هستند و دسته سوم که هم آگاهند و هم فعال.

وقتی که دسته اول به حد اقل خود برسد و دسته دوم نیز فعال شود، جامعه دارای«فرهنگ مدنی» خواهد شد که البته رسیدن به این هدف آسان نیست و بدون داشتن آموزش وپرورش خوب (مدرسه و رسانه) نیل به آن امکان پذیر نخواهد بود.

۲۰۰۴م:آژانس دولتی دارو و غذا در آمریکا ( اف. دی . ا. ) در نوامبر ۲۰۰۴ دارویی را مورد تایید قرار داد که تنها برای سیاهپوستان نافع است و اعلام داشت که داروی تازه ساز « بی بید » ویژه جلوگیری از ابتلاء سیاهپوستان به بیماری های قلبی است و در افراد سایر نژاد ها از سفید و زرد و … تا ثیر ندارد و نباید برایشان تجویز شود. قبلا مشاهده شده بود که داروهای « ا. سی. ای ــ این هیبیتور » که نقش بزرگی در کنترل بیماری های قلبی در مردم داشته اند روی سیاهپوستان بی تاثیر بودند و با کشف این حقیقت، پژوهشگران دست بکار شده و از ترکیب دو داروی « هایدرالازین » و « ایزو سوربید دی تیترات » داروی « بی بید » را ساخته اند که تنها در کنترل بیماری های قلبی سیاهپوستان موثر است. این نخستین بار نیست که اعلام می شود داروها بر پایه نژاد ، اقلیم و سن؛ متفاوت باید باشند ، دیر زمانی است که رشته های تخصصی تازه در مدارس پزشکی به وجود آمده است، مثلا تخصص در درمان بیماری های سالمندان، مناطق حاره ای، مناطق خشک، و ….

۱۸۹۳م:۱۲ نوامبر ۱۸۹۳ مورتیمر دوراند Mortimer Durand و عبدالقیوم نمایندگان انگلستان مسیر خط ۲ هزار و ششصد کیلومتری (Durand – Line) را به نام مرز افغانستان با هندوستان انگلستان (پاکستان امروز) به امضای شیریندل خان و عبداللطیف خان نمایندگان امیر عبدالرحمن خان رئیس وقت حکومت افغانستان رسانیدند. قرارداد مربوط به این خط مرزی تعمدا تنها به زبان انگلیسی تنظیم شده بود تا امیر عبدالرحمن که انگلیسی نمی دانست به ماهیت آن پی نبرد و نداند که این خط که توسط مورتیمور دوراند ترسیم شده بود طوایف پشتون را میان افغانستان و هندوستان (امروزه؛ پاکستان) تقسیم و ازهم جدا می کند. این مرزبندی استعماری که باعث تقسیم پشتونها میان افغانستان و پاکستان امروز شده است شهرت «خط خونین» یافته است. برای دلخوشی افغانها قرار شد که پشتون های ساکن شرق خط دوراند که بزرگترین شهرشان پیشاور است در ایالت های وزیرستان و سرحد، نیمه خودمختار باشند. این خط چند دهه است که کانون یک بحران جهانی بزرگ شده و جنگ و خونریزی از زمان پیدایش طالبان و القاعده در سرحد و وزیرستان لحظه ای قطع نمی شود و بقاء پاکستان را تهدید می کند. دشمنی پشتونهای افغانستان و پاکستان با انگلستان داستانی طولانی است و کشتار ماه نوامبر ۲۰۰۹ پنج نظامی انگلیسی در منطقه پشتون نشین افغانستان به دست یک پلیس افغان یک نمونه از واکنش و بروز این دشمنی است. پشتون ها در پاکستان «پاتان» نامیده می شوند. افغانستان نامی است که انگلیسی ها در قرن نوزدهم بر ایران خاوری گذاردند و قبلا چنین واژه ای وجود نداشت. در نیمه دوم قرن هجدهم در زمانی که احمدخان درّانی (ابدالی) افسر سابق ارتش ایران در قندهار ادعای استقلال کرد و به هندوستان لشکر کشید واژه ای به نام افغانستان وجود نداشت. احمدخان درپی قتل نادر در کودتای قوچان و در زمانی که کریمخان زند سرگرم سر و سامان دادن به اوضاع بود به قندهار رفته بود.

۱۹۳۳م:در این روز درسال ۱۹۳۳ اعلام شد که درانتخابات همان هفته آلمان، حزب سوسیالیست ملی کارگران (نازی) ۹۲ در صد آراء را به دست آورده است و زمام امور این کشور را به دست خواهد گرفت. هیتلر رهبر این حزب بود.

تاریخنگاران این پیروزی شگفت انگیز را که نقطه عطفی در تاریخ اروپا در قرن ۲۰ به شمار می اید نتیجه شعارهایی دانسته اند که که آلمانیها از دیر باز تشنه شنیدن آن بودند. هیتلر در نطقهای خود با سر دادن این شعارها آنان را امیدوار، و به اصطلاح ذوق زده کرده بود. هیتلر می دانست که شعارها باید مرهمی بر زخمهای مردم باشند، بردلهایشان بنشیند و نظرشان را به گوینده شعار به عنوان نجات دهنده جلب کند.

آلمانیها در در قراردادهای پایان جنگ جهانی اول(نشست های فاتحین جنگ در ورسای) تحقیر شده بودند و غرامات و تعهدات سنگینی بر انها تحمیل شده بود. اقتصاد آلمان فلج شده بود و «مارک» پول ملی آلمان تقریبا بی ارزش شده بود، نظم سابق که آلمانی ها به آن عادت کرده بودند وجود نداشت و احزاب و گروههای سیاسی بر سر و کول هم می زدند و امیدی به بهبود اوضاع نمی رفت. در این شرایط تنها با شعارهای ناسیونالیسی و تحریک احساسات ملی و معرفی فردی به عنوان «منجی» می توان همگان را جلب و پشت سر او متحد کرد که هیتلر و حزب نازی موفق به این کار شده بودند.

۲۰۰۲م:هفتم نوامبر ۲۰۰۲ به مناسبت سالروز انقلاب بلشویکی روسیه (انقلاب اکتبر) دهها هزار تن در خیابانهای مسکو بر ضد کاپیتالیسم و فساد های ناشی از آن بویژه “فساد اقتصادی – اداری” شعار دادند و ماسک زده بودند تا به قول خودشان بوی گند کاپیتالیسم را که پس از فروپاشی شوروی، با نقشه و توطئه غرب در روسیه پدیدار گردیده استشمام نکنند.

تحلیلگران چیگرا همان زمان (از هفتم تا ۱۲ نوامبر ۲۰۰۲) در تفسیر این رویداد نوشته بودند: وعده داده شده بود که با برچیده شدن کمونیسم در روسیه، تولیدات آن همانند صادرات چین بازارهای جهان را پرکند که اثری از آن نیست؛ نه اتومبیل و تراکتور، نه ساعت و حتی زیر پیراهنی. محصولات بنگلادش و سریلانکا در بازار سایر کشورها دیده می شود ولی از صادرات روسیه اثری نیست مخصوصا در ایالات متحده آمریکا. در عوض، خبر از خرابی بیمارستانها، حرّاج اموال دولت و کارخانه های ملی تا گسترش مافیا، اعتیاد به مواد مخدر، و حتی ولگردی زنان و … رسانه های غرب را پرکرده است. پس چه شد آن کشوری که در جنگ دوم ویران شد و افزون بر ۲۶ میلیون کشته داد و خم به ابرو نیاورد، اولین انسان را در مدار زمین قرار داد و بمب هیدرژنی پنجاه و هشت مگاتنی آزمایش کرد، برای مصر سد اسوان و برای ایران کارخانه فولادسازی ساخت و ….

برخی از این تحلیگران نوشته بودند که دقیق شدن در رویدادهای ۱۱ سال اخیر (از ۱۹۹۱تا ۲۰۰۲)، هر پژوهشگر را متوجه این نکته می سازد که در دهه ۱۹۸۰ بر ضد شوروی که توانست بیش از ۴۵ سال در جنگ سرد دوام آورد و پیشرو فضانوردی و ساخت موشک باشد توطئه شده بود. تعجب در اینجاست کسانی که می توانند دهها هزار نفر را به خیابانها بریزند و شعار مرگ بر این و آن بدهند چرا نمی روند این توطئه را که در وجود آن تردید نیست افشاء کنند و روسها و دیگران را روشن سازند تا چشم و گوششان را باز کنند. چرا تا به امروز حتی یک کتاب جامع و روشن در این زمینه منتشر نشده است و ….

این تحلیگران ضمن مرور بر گذشته ولادیمیر پوتین، خصلت و افکار او درعین حال نوشته بودند که بنظر می رسد که وی در دور دوم ریاست جمهوری خود و مقامهای بعدی اش کار مبارزه با فساد اداری – اقتصادی را که دنباله توطئه غرب برای جلوگیری از احیاء قدرت روسیه است سرلوحه برنامه های خود قراردهد. به باور این تحلیلگران (در نوامبر ۲۰۰۲)، پوتین که قبلا افسر اطلاعاتی بوده و بر روانشناسی روسها مسلط است بعدا تلاش خواهد کرد که ضمن قطع فساد، کاپیتالیسم نوظهور روسیه را هم محدود و روسیه را باردیگر در ردیف قدرتهای بزرگ قرار دهد. این تحلیگران در عین حال هشدار داده بودند که مسکو باید مراقب نفوذ و رخنه غرب در جمهوری های شوروی سابق باشد زیرا غرب از آن بیم دارد که باردیگر به صورتی باهم یکی شوند و این بار به نام امپراتوری روسیه و یا هر نام دیگر. برنامه کشانیدن آنها به “ناتو” و اتحادیه های غرب و یا استقرار پایگاه نظامی و دادن کمک اقتصادی و نظامی از جمله این برنامه هاخواهد بود.

۲۰۰۴م:نهم نوامبر ۲۰۰۴ گزارش جزئیات پرداخت غرامت آسیب دیدگان از رویدادهای ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ آمریکا به این شرح در رسانه های آمریکا انتشار یافته بود:

شرکتهای بیمه ۱۹ میلیارد و ششصد میلیون دلار ( ۵۱ در صد )، دولت آمریکا ۱۵ میلیارد و هشتصد میلیون دلار ( ۴۲ درصد ) و اعانات مردم و موسسات ۲ میلیارد و هفتصد میلیون دلار( هفت درصد).

دریافت کنندگان:بازماندگان مقتولان و نیز مجروحان غیرنظامی جمعا ۸ میلیارد و هفتصد میلیون دلار ( هر نفر سه میلیون و یکصد هزار دلار )، ماموران نجات ( آتش نشانی ، پلیس و …) که مقتول و یا مجروح شده اند جمعا یک میلیارد و نهصد میلیون دلار ( هر نفر ۴ میلیون و دویست هزار دلار )، صاحبان کسب و کار ، دفاتر و مغازه های ویران شده و آسیب دیده جمعا ۲۳ میلیارد و سیصد میلیون دلار، کسانی که از رهگذر رویدادهای های ۱۱ سپتامبر مشاعل و محل سکونت خود را از دست دادند جمعا سه میلیارد و پانصد میلیون دلار. کسانی که دچار خسارت عاطفی و افسردگی ناشی از این رویدادها شده بودند جمعا هفتصد میلیون دلار.

به این ترتیب سهم دریافتی اصحاب کسب و کار و عمدتا کمپانی های بزرگ که در برجهای دوقلو نیویورک دارای دفتر بودند بیش از دیگران بوده است.

غرامت نظامیان مقتول و مجروح در ساختمان وزارت دفاع ، مطابق مقررات نظامی خواهد بود و ارتباط به این ارقام نخواهد داشت.

جمع مقتولان رویدادهای یازدهم سپتامبر ۲۰۰۱ به استثنای هواپیماربایان، دو هزار و نهصد و نود و هشت تن بوده است.

۱۸۴۷: برای نخستین بار در جهان، دکتر جیمز یانگ سیمسونJames Young Simpson (انگلیسی) برای بیهوش کردن بیمار جهت انجام عمل جراحی، از کلروفورم استفاده کرد.

۱۸۶۶: سون یات سن که با انفلات خود نظام جمهوری در چین بر قرار ساخت به دنیا آمد.

۱۹۱۸: اتریش جمهوری شد.

۱۹۲۰: پیمان راپیلو Rapillo با هدف رفع مسائل مرزی ایتالیا و یوگوسلاوی (صربستان، کرواسی و اسلونیا) در دریای آدریاتیک میان این ملل امضاشد.

۱۹۲۷: تبعید تروتسکی از روسیه عملی شد و استالین در حکومت بدون رقیب شد.

۱۹۲۶: شورای وزیران ایران در جلسه ۲۱ آبان سال ۱۳۰۵ خود که شهردار تهران هم به آن جلسه دعوت شده بود پیشنهاد دانمارکی ها رابرای تاسیس چند خط اتوبوسرانی درتهران بررسی کرد.

۱۹۴۶: نخستین بانک سواره (اتوبانک) در شهر شیکاگو آغاز بکار کرد.

۱۹۴۸: هیدکی توجو نخست وزیر ژاپن در زمان جنگ جهانی دوم و شماری از همکارانش به اعدام محکوم شدند.

۱۹۸۲: یوری آندروپوف به جای برژنف که فوت شده بود رهبر شوروی شد. برژنف دهم نوامبر ۱۹۸۲ درگذشته بود.

۱۹۹۶: یک جت بوئینگ ۷۴۷ خطوط هوایی سعودی در آسمان هند و نه چندان دور از فرودگاه دهلی نو با یک هواپیمای باری قزاقستان برخورد کرد و هردو سرنگون شدند. در این سانحه ۳۴۹ تن کشته شدند.

۲۰۰۸: طبق یک اطلاعیه رسمی، از مارس ۲۰۰۳ تا نهم نوامبر ۲۰۰۸ چهار هزار و ۱۹۲ امریکایی در جریان اشغال نظامی عراق کشته شده بودند.

منبع:iranianshistoryonthisday.com

انتهای متن/*