می‌شود زیبا نبود و برد!

به گزارش افکارنیوز،

در یکی، دو دهه اخیر بوده‌اند تیم‌هایی در عرصه باشگاهی و ملی که بازی چندان زیبایی به نمایش نگذاشته‌اند و توانسته‌اند دست آخر جام مهمی به دست بیاورند. در سوی دیگر، اما همیشه هم تیم‌هایی که فوتبال زیبایی داشته‌اند نتوانسته‌اند به جام قهرمانی برسند. در این مطلب، اما چند مورد که تیمی زیبا بازی نکرده و قهرمان شده مرور شده است.

اینترمیلان ۲۰۱۰-۲۰۰۸
اخبار ورزشی - از اینتر مورینیو به‌عنوان یکی از بهترین تیم‌های تاریخ سری A یاد می‌شود. سال ۲۰۰۸ مورینیو هدایت اینتر را به دست آورد و توانست دوگانه لیگ- جام‌حذفی را برای اینتری‌ها به ارمغان بیاورد ولی اوج کارش به سال ۲۰۱۰ برمی‌گردد که در بردن جام‌ها هت‌تریک کرد. در آن سال اینتر با مورینیو، لیگ، جام‌حذفی و لیگ قهرمانان اروپا را با داشتن بازیکن فوق العاده‌ای به اسم وسلی اسنایدر به دست آورد. اگرچه اینتر این همه جام برد، اما سبک بازی اش طوری نبود که تماشاگرپسند باشد. آن‌ها تیمی داشتند که حاضر بودند برای سرمربی‌شان بمیرند. طبیعتاً آن‌ها هم حرف مربی و تاکتیکش را در زمین مو به مو اجرا می‌کردند. تنها اشکال کار این بود که تاکتیک مورینیو بر پایه کار‌های تدافعی بنا شده بود و از همین طریق توانست تهاجمی‌ترین تیم‌های اروپا را از پا دربیاورد. نمونه بارزش برتری برابر بارسلونا در نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان همان سال بود. در مقابل بازی زیبای کاتالان‌ها، مورینیو بر لایه‌های دفاعی تیمش اضافه کرد و دست آخر با همین حربه جواز حضور در بازی نهایی را به دست آورد.

یونان ۲۰۰۴
احتمالاً هنوز هم یکی از بزرگترین شگفتی‌های دنیای فوتبال قهرمانی تیم ملی یونان در رقابت‌های یورو ۲۰۰۴ است. آن‌ها در آن برهه، سرمربی‌ای آلمانی به اسم اتو ریهاگل داشتند که تمام بازی‌ها را با سیستم ۲-۵-۳ به میدان رفت. تفاوت این سیستم این بود که بیشتر وقت‌ها خط دفاعی یونانی‌ها ۵ نفره مشغول دفاع بودند. با همین تاکتیک دفاعی آن‌ها فرانسه و چک را از پا درآوردند و در آخرین مرحله هم پرتغال میزبان را در فینال شکست دادند. این قهرمانی، اما بر پایه یک دفاع منسجم بنا شده بود که وضعیت فیزیکی بسیار بالایی را طلب می‌کرد. آن‌ها البته در زدن ضد‌حمله هم با داشتن مهاجمی مثل کاریستائس تبحر زیادی داشتند.

اتلتیکومادرید ۲۰۱۴
پپ گواردیولا در بارسلونا سبکی رایج کرده بود که خیلی‌ها اسمش را گذاشته بودند تیکی‌تاکا. در آن برهه که همه داشتند از این نوع بازی حرف می‌زدند، اما دیگو سیمئونه در اتلتیکومادرید ضدسیستمی برای این سبک پیدا کرده بود که تحسین خیلی‌ها را برانگیخت. او از متدی برای مقابله با گواردیولا استفاده کرد که معروف شد به یکی از تدافعی‌ترین متد‌های تاریخ فوتبال؛ کمی شبیه به اینتر ژوزه مورینیو، بازیکنان اتلتیکو هم کلاس جدیدی در عرصه تدافعی به نمایش گذاشتند. آن‌ها با روحیه جنگندگی و بازی برپایه ضدحمله توانستند رضایت سرمربی‌شان را به دست بیاورند. آن فصل اتلتیکو با همین شیوه قهرمان لالیگا شد و تیم جذاب بارسلونا را از رسیدن به قهرمانی محروم کردند. سیمئونه البته تیمش را به فینال لیگ قهرمانان اروپا هم برد که آنجا در وقت‌های اضافه به رئال‌مادرید باختند.

پرتغال ۲۰۱۶
پرتغال در یورو ۲۰۱۶ انتقاد زیادی شنیده بود؛ آن‌ها تیمی تکنیکی نبودند و خلاقیت بازیکنان هم چندان چشمگیر نبود. در مقایسه با نسل یورو ۲۰۰۰ و البته جام جهانی ۲۰۰۶ پرتغال که کلی بازیکن بزرگ و تکنیکی داشت، پرتغال ۲۰۱۶ حرف زیادی برای گفتن نداشت ولی برخلاف آن دو نسل، این پرتغال رنگ‌ورو رفته توانست قهرمان یورو شود. البته که قهرمانی آن‌ها از طریق جذابی به‌دست نیامد؛ هم‌تیمی‌های رونالدو در مرحله گروهی سوم شدند و با، اما و اگر به مرحله حذفی صعود کردند. آنجا هم بیشتر با فرماندهی پپه، مدافع سابق رئال‌مادرید سعی کردند خط دفاعی مستحکمی ایجاد کنند و انجام کار‌ها در خط حمله را هم به فوق‌ستاره‌شان یعنی کریس رونالدو بسپارند. هرچه که بود این شیوه برای رسیدن به قهرمانی جواب داد.