«ترسناک» یا «تنها»؛ «جرمی کوربین» کدام است؟

انتخابات زودهنگام پارلمانی انگلیس به پیشنهاد نخست‌وزیر و تأیید ملکه «الیزابت» روز پنجشنبه ۱۲ دسامبر (۲۱ آذر) برگزار شد. همان‌طور که انتظار می‌رفت حزب محافظه‌کار به رهبری «بوریس جانسون» به پیروزی رسید، اما برخلاف پیش‌بینی‌ها -که انتظار یک پیروزی خفیف را داشتند- مجال دیگری می‌طلبد، حتی بررسی علل شکست کل حزب کارگر نیز مجال خود را می‌خواهد. اما آن‌چه در این جستار پیش روی است، می‌تواند بخشی از این مسائل را روشن کند.

پرسش اصلی در مورد «جرمی کوربین»

در چند سال اخیر (از دولت «دیوید کامرون» و «ترزا مِـی» تا «بوریس جانسون») برگزیت مسئلۀ اصلی انگلیس شده و به خاطر لاینحل‌ ماندنش تبدیل به غول وحشتناکی شده است، اما گویی انگلیسی‌ها چیز ترسناک‌تری هم دارند! «تونی بلر»، نخست وزیر و رهبر اسبق حزب کارگر، چندی پیش از این انتخابات گفته بود، اصلی‌ترین نقطه ضعف حزب کارگر، رهبر آن «جرمی کوربین» است، چراکه او ترسناک‌تر از برگزیت است! و افزوده بود که همین امر می‌تواند شکست حزب کارگر را در پی داشته باشد. اما چرا؟ چون او سیاست‌های رفاهی را تبلیغ می‌کند؟ یا، چون از مسکن برای همه صحبت می‌کند؟ واقعاً چرا؟ او که هیچ کدام از کار‌های خارج ار عرف و اخلاق «جانسون» را مرتکب نشده است. او نه مثل «جانسون» با مدلِ آمریکایی، رابطۀ خارج از ازدواج داشته تا خبر رسوایی‌اش منتشر شود و یا نه مثل «جانسون» سخنان نژادپرستانه به زبان می‌آورد تا مردم را از خود بگریزاند. پس چرا بسیاری از رسانه‌های انگلیسی و غیرانگلیسی تصویری دهشتناک از او ترسیم کرده اند؟ تا جایی که برخی مشکلات درو‌ن‌حزبی را نیز برای حزب کارگر به دنبال داشته است. اما چرا جرمی کوربین تنها مانده است؟

۱. عادات خاص و سیاست‌های اقتصادی کوربین

«کوربین» گیاه‌خوار است، الکل نمی‌نوشد، معمولاً بدون کراوات و با کیفی روی شانه با دوچرخه و اتوبوس به پارلمان می‌رود، ماشین ندارد و در خانه‌ای معمولی در محله‌های معمولی زندگی می‌کند. به علاوه، هر سال پس از اعلام هزینه‌های نمایندگان پارلمان، نامش در بین نمایندگانی است که کمترین هزینه‌ها را داشته‌اند. البته این‌ها مسائل شخصی است، او طرفدار افزایش مالیات طبقات ثروتمند، افزایش مالکیت ملی و ملی کردن راه آهن و برخی خدمات دیگر، کوتاه کردن دست بخش خصوصی از خدمات بهداشت و درمان و تحصیلات رایگان، است. تمام این نکات کافی است که او برای سیاست‌مداران «وحشت‌ساز» باشد. باید توجه داشت ساختار اقتصادی انگلیس به ویژه پس از «مارگارت تاچر» به سمت «خدماتی» شدن رفته و آموزش، پزشکی و ... نقش درآمدزایی برای شرکت‌های خصوصی دارند، حالا این مواضع «کوربین» نه شورش علیه برنامه‌ها و سیاست‌های معمول بلکه شوریدن بر ساختار است.

۲. مسئله فلسطن و اعتراض به رژیم صهیونیستی

مهم‌ترین نکته در مورد نظرات «کوربین» در سیاست خارجی، نظرات تند و تیزش نسبت به رژیم صهیونیستی است. او خواستار به رسمیت شناختن کشور مستقل فلسطین است، او می‌خواهد سازمان ملل نقش پررنگ‌تری در قبال جنایات رژیم صهیونیستی به ویژه در نوار غزه بازی کند، او حتی حکمرانان کشورش را برای سیاست‌های نزدیکشان با اسرائیل مورد نقادی قرار می‌دهد. لذا لابی‌های صهیونیستی همواره از به قدرت رسیدن او وحشت داشته‌اند و رسانه‌های نزدیک به آنان همواره از «کوربین» چهره‌ای دین‌ستیز ارائه می‌کنند!