سرنوشت تکراری با انتخاب‌های تکراری؛ بازنده‌ها معجزه نمی‌کنند

به گزارش وبسایت نود، بازی‌های انتخابی المپیک برای ما، معمولا هیجان چندانی ندارد. تیم امید خیلی زود، با نتایج ناامید کننده از تورنمنت کنار می‌رود و 4 سال، به انتظار ایران برای حضور در المپیک اضافه می‌کند. امسال تیم امید، ستاره‌های زیادی داشت. بعضی بازیکنان آن مثل محبی، صیادمنش و نورافکن سابقه حضور در تیم ملی را دارند، بعضی مثل قائدی جزو بهترین بازیکنان لیگ برتر هستند و بیشتر آن‌ها، در تیم‌شان فیکس بازی می‌کنند. با این حال، سابقه نشان داده بود تیم امید، با ستاره‌های بیشتر هم می‌تواند ناکام بماند.

ایران در دوره‌های اخیر انتخابی المپیک با استیلی، خاکپور، بگوویچ، منصوریان و مایلی کهن شرکت کرده است. مربیانی که قبل از شروع مسابقات هم، سابقه ناامید کننده‌ای داشتند. استیلی حدود سه سال است، مربی هیچ تیمی نبوده و آخرین تجربه‌هایش در ملوان، راه آهن و پرسپولیس با شکست کامل همراه بودند. سه تیم اول مسابقات انتخابی، به امپیک صعود می‌کردند اما تیم امید ایران حتی از دور گروهی بالا نرفت. ستاره‌های تیم امید مثل قائدی، شکاری، نورافکن، صیادمنش و محبی هم اکثرا یا در پست غیر تخصصی بازی می‌کردند، یا بعضی بازی‌ها روی نیمکت نشستند و نمایش خوبی نداشتند.

کارنامه خاکپور زمانی که سرمربی تیم امید شد، از استیلی هم بدتر بود. خاکپور با سابقه چند ماه مربیگری در استیل آذین سقوط کرده، به نیمکت تیم امید برای انتخابی المپیک 2016 رسید. تیم خاکپور در تورنمنت انتخابی، به زحمت دور گروهی را به عنوان تیم دوم پشت سر گذاشت و مرحله یک چهارم نهایی، با شکست 3-0 مقابل ژاپن حذف شد. خاکپور هم بابت استفاده از ستاره‌های تیم مثل کنعانی‌زادگان و چشمی در پست‌های غیر تخصصی هدف انتقادات زیادی قرار گرفت.

رویای حضور ایران در امپیک 2012، با علیرضا منصوریان به باد رفت. جالب اینکه عمر مربیگری منصوریان هم، در چند ماه ناموفق و اخراج از پاس همدان خلاصه می‌شد. تیم منصوریان، حتی به مرحله نهایی انتخابی المپیک هم نرسید. تیم او در مراحل اولیه، بخاطر بازی دادن به کامیابی‌نیای محروم 3-0 مقابل عراق بازنده شد و بازی برگشت را هم در تهران 2-0 باخت. در بازی‌های انتخابی سال 2008 هم وینکو بگوویچ، مربی متوسط و بدون جام هدایت تیم امید را بر عهده گرفت و همان دور مرحله اول انتخابی، بعد از استرالیا و عربستان در رده سوم ایستاد و حذف شد.

تاثیر مایلی کهن در ناکامی‌های تیم امید، بیشتر از مدیریت تیم خاکپور در بازی‌های انتخابی سال 2016 بوده است. بازی‌های انتخابی 2004، او مربی تیمی شد که نماینده‌های زیادی در تیم بزرگسالان داشت و به نظر می‌رسید قرار است، انتظار فوتبال ایران برای رسیدن به المپیک را تمام کند. در عمل اما اوضاع طور دیگری جلو رفت. تیم مایلی کهن همان بازی دوم در تهران از کره جنوبی باخت و سپس از چین شکست سختی خورد. مایلی کهن، برکنار شد و حسین فرکی جایش را گرفت اما شانسی برای بازگشت وجود نداشت و ایران پایین‌تر از کره، فرصت حضور در المپیک را از دست داد.

انتخاب‌های اینچنینی برای تیم امید، در شرایطی انجام شده که تیم بزرگسالا ایران، پس از انقلاب هر 4 صعودش به جام جهانی را با مربیان خارجی به دست آورده است. کی‌روش و برانکو، مربیان با سابقه‌ای بودند که تیم ملی را بدون پلی آف و دردسرهای اینچنینی، به جام جهانی رساندند. تیم امید اما، هنوز روی مربیان ناکام با کارنامه‌ای ضعیف، برای رسیدن به المپپیک حساب می‌کند و نتیجه‌اش هم، رسیدن انتظار فوتبال ایران به 48 سال است.

22330