«جهان در پناه یازده اسم اعظم» کتابی سراسر راز و نیاز

خبرگزاری مهر، گروه استان‌ها: «جهان در پناه یازده اسم اعظم» نوشته ابن عربی با توضیح و نوشتار علی باقری، عضو هیئت‌علمی دانشگاه تهران به همت نشر پازینه پس از استقبال در نخستین چاپ برای بار دوم به چاپ رسید و راهی بازار شد.

این کتاب دارای ۲۰ صفحه مقدمه و توضیح از مترجم است و پس‌ازآن موضوع کتاب به قلم ابن عربی در ۳۴۴ صفحه و در قطع رقعی برای مخاطبان عرضه‌شده است.

ابن عربی اسلام‌شناس قرن ششم و هفتم هجری نام این کتاب را که شرح، مناجات و یا همان تفسیر است، شرح السری الی مقام الاسری نهاد و انتشارات پازینه آن را در برای اولین بار در دهه ۸۰ به چاپ رساند.

کمال‌جویی معنوی در سایه جدایی از نفس انسان با نگاهی به آیات و اذکار الهی را می‌توان چارچوب این کتاب دانست هرچند این کتاب دارای پیچیدگی‌های خاص خود است که باید گفت خوانش آن برای مخاطب‌های تیزبین به‌مراتب شیرین‌تر است.

این کتاب البته بانام ما زبالائیم و بالا می‌رویم به تصحیح قاسم انصاری نیز یک‌بار دیگر توسط انتشارات طهوری تهران به چاپ رسیده بود اما تفاوت این نسخه با نسخه قدیمی‌تر متن راحت‌تر نسخه علی باقری است که می‌تواند همه نوع مخاطبی را با خود همراه سازد.

شرح السری الی مقام الاسری یا همان «جهان در پناه یازده اسم اعظم» به شرح ۱۱ راه، طریقت یا همان مرتبت برای قرب است و در آن بخش‌هایی مانند سفر قلب، انواع حجاب‌های نورانی و ظلمانی، توشه سفر، صفت کلی روح، باب نفس مطئمه، آمادگی برای سیر، توضیح آسمانی شهادت، سر روحانیت موسی (ع) و … آماده است.

بخش عمده‌ای از این کتاب در فصل سوم با عنوان مناجات در عالی‌ترین مقامات به شرح عرفان و خداشناسی می‌پردازد و در آن انواع مناجات ذکر می‌شود که یکی از خواندنی‌ترین بخش‌های آن اشارات انفاس نور و آن خالص و روشن‌کننده اصرار است

مناجات اشارات، مناجات ادمیه، مناجات موسویه و … در زیرمجموعه‌های این بخش گرد هم آمده‌اند.

در بخش‌هایی از این کتاب که البته خوانش آن برای مخاطب عامی بسیار دشوار است، می‌خوانیم: ازجمله ویژگی‌های اخلاقی آن است که سالک هیچ‌گاه خود را برتر و بالاتر از بندگان خدا نبیند و اگر زمانی متوجه شد که به هر دلیلی خود را از دیگران بالاتر دانسته و مثلاً در خیال خود تختی فراهم کرده و بر آن نشسته و از بالا به مردم می‌نگرد، فوراً آن را ویران کرده ضمن استغفار، به میان مردم درآید و فراموش نکند که او هم بنده‌ای از بندگان خداوند است و اگر ارزشی است، در اراده و خواست حق‌تعالی نسبت به سالک است نه در توهم و ادعاهای واهی افراد در بین یکدیگر.

سالک اگر می‌خواهد که در نزد خدا سرافراز و مأجور باشد باید همواره در شکسته‌نفسی و فروتنی پیش‌قدم و سرآمد گردد. در میان مردم با تواضع حرکت کند و آنان را حقیر نشمرد و به هیچ شکلی خود را برتر و بالاتر از انان نشان ندهد در غیر این صورت در حجاب کبر فرو رفته و از راه باز می‌ماند.