به گزارش ایلنا، توصیه «درخانه بمانید» برای بخش عظیمی از جامعه کارگری کشور، قابل اجرا نیست. میکائیل صدیقی (رئیس انجمن صنفی کارگران ساختمانی استان کردستان) در این رابطه میگوید: درخواست دولت و مراکز درمانی کشور از مردم و کارگران جهت عدم حضور در اماکن عمومی در حالی صورت میگیرد که بیکاری، فقر، عدم پوشش بیمه بیکاری و نبود خدمات درمانی و پزشکی مناسب، تاثیر فاجعهباری بر زندگی کارگران دارد.
وی ادامه میدهد: دولت از ما کارگران میخواهد که در خانه بمانیم تا بتواند زودتر این بیماری را که شاید پیش از اینها با اتخاذ تدابیر درست، مهارشدنی بود، مهار کند ولی آیا خدماتی از قبیل دستمزد، بیمه بیکاری و وسایل بهداشتی به کارگران واقشار کم درآمد دادهاند؟! آیا اصلاً تصمیمی در این خصوص گرفتهاند؟! مگر نمیدانند که کارگران تنها با فروش نیروی کار خود، میتوانند نانی بر سر سفرههای خود ببرند؟! مگر نمیدانند برای یک کارگر یا استادکار ساختمانی، از دست دادن یک روز کاری میتواند از لحاظ اقتصادی فاجعهبار باشد؟!
وی ادامه میدهد: آیا نمیدانند که خیلی از کارگران حتی توان خرید یک ماسک و دستکش حفاظتی را هم ندارند؟
به گفته صدیقی، وظیفه دولت در این شرایط، حمایت کامل از کارگران و قشر ضعیف جامعه و دادن بستههای حمایت خوراکی، درمانی و نقدی در ازای روزهای تعطیلی کار است.
وی تاکید میکند: دولت تنها با حمایت از کارگران و اقشار ضعیف میتواند شرایط روحی مناسب برای آنها فراهم کند تا دور از استرس و ناراحتیهای روحی بتوانند کنار خانوادههایشان بمانند.
صدیقی با بیان اینکه «کرونا هم طبقاتی است»، ادامه میدهد: دولت باید به وظایف قانونی خود عمل کند؛ به نظر میرسد ما کارگران مجبور هستیم هم سر کار برویم و هم با پول ناچیزی که درمیآوریم، از جسم و جان خود حفاظت کنیم؛ البته اگر کاری باشد ولی برای از ما بهتران، هم تمهیدات بهداشتی هست و هم تعطیلی!
وی در پایان اضافه میکند: وقتی هیچ نهادی به فکر کارگران و خانوادههای آنها نیست، چطور میخواهند از شیوع بیماری کرونا جلوگیری کنند؟!