​ روز جهانی اوتیسم

از سال ۲۰۰۸، دوم آوریل (۱۴ فروردین ۱۳۸۷)، «روز جهانی آگاهی‌سازی درباره‌ی اوتیسم» نام‌گذاری شده است. در این روز، کشورهای عضو «سازمان ملل متحد» تشویق می‌شوند که به افزایش آگاهی جهانی از اختلال اوتیسم بپردازند. سازمان ملل با فراخواندن کشورهای عضو و سازمان‌های غیردولتی، سازمان‌ها و انجمن‌های اوتیسم سراسر جهان را گردهم می‌آورد تا به موضوع‌هایی مانند پژوهش، تشخیص، درمان و پذیرش افراد دچار این اختلال کمک کنند.

اوتیسم که تا چند دهه پیش اختلال ناشناخته‌ای بود، به «بیش‌فعّالی»، «وسواس»، «ناآرامی»، «عصبیت» یا «درخود بودن» کودک تعبیر می‌شد. اوتیسم بیماری نیست و درمان یا دارو نیز ندارد، اما توان‌بخشی و آموزش، کمک بزرگی برای زندگی مستقل افراد اوتیستیک می‌تواند باشد.

اوتیست‌ها باید برنامه و ریتم معینی داشته باشند. هر کاری بیرون از ریتم و روال عادی، آن‌ها را ناآرام و مضطرب می‌کند. اوتیست‌ها به سروصدا حساس‌اند و ذهن‌شان بسیاری از کُدهای بیرونی را نمی‌تواند فیلتر [بازشناسی؟؟؟] کند. وضعیت یادگیری و مدرسه رفتن آن‌ها نیز به نوع اوتیسم و عمق آن وابسته است.

اوتیسم بر روی شناخت افراد از جهان و تعامل آن‌ها با دیگران مؤثر است. جهان اوتیستیک‌ها متفاوت با دیگران است، اما متفاوت بودن همیشه بد نیست.

در یک پویش جهانی، رنگ آبی نماد جهانی اختلال اوتیسم معرفی شده است، و شهرهای بزرگ جهان برای جلب توجه افکار همگانی در روز جهانی اوتیسم، ساختمان برجسته‌ای را با رنگ آبی، نورپردازی می‌کنند.

روز جهانیِ آگاهی‌سازی درباره‌ی اوتیسم، یکی از هفت روز رسمی سازمان ملل متحد درباره‌ی سلامتی ‌است. مهم‌ترین هدف از این نام‌گذاری، آشنایی با دشواری‌های اوتیست‌ها و توجه جامعه به همیاری در فرایند رشد و جامعه‌پذیری آن‌ها است.

سازمان ملل که هر سال برای این روز پیامی را برمی‌گزیند، در سال ۲۰۲۰، به موضوع‌های نگران‌کننده‌ای توجه‌ خواهد کرد که در پیوند با دوره‌ی بزرگ‌سالی کودکان اتیستیک است؛ موضوع‌هایی همچون اهمیّت مشارکت در فعالیّت‌های گروهی جوانان، تصمیم‌سازی در جامعه، دسترسی به آموزش عالی و پیشه‌ی مناسب پس از دوره تحصیلی دبیرستان و همچنین استتقلال در زندگی.

گذار به بزرگ‌سالی، بیش‌تر با مشارکت کامل در زندگی اجتماعی، اقتصادی و سیاسی هر فرد رخ می‌دهد، اما این مرحله برای افراد دچار اوتیسم، به دلیل نبود فرصت‌های برابر و پشتیبانی‌های کافی، به چالشی بزرگ تبدیل می‌شود. در نتیجه، برای اوتیست‌ها پایان دوره تحصیلی دبیرستان، هنگامی که آموزش و پرورش و دیگر خدمات پشتیبانی شده از سوی دولت‌ها متوقف می‌شود، بیش‌تر مانندِ «سقوط از صخره» است.

منابع:

https://www.un.org/en/events/autismday/index.shtml
https://en.wikipedia.org/wiki/World_Autism_Awareness_Day
https://amoozak.org