سعدیا مرد نکو نام نمیرد هرگز

با اطمینان می‌توان گفت بعد از فردوسی، بزرگترین شاعری که آسمان ادب فارسی را روشن کرده است سعدی است.

همو که با حسن سلیقه، طبع لطیف و ذوق سلیم چنان شاهکارهایی خلق کرده است که اشعار سحرانگیزش در بوستان شوری وصف ناپذیر در عارفان و عاشقان برمی‌انگیزد.

در گلستان، پندهای حکیمانه‌اش پس از گذشت هفت قرن نه تنها بوی کهنگی نگرفته بلکه تلالو و درخشندگی آن بیش از پیش چشمان جهانیان را خیره کرده است.

آن جا که در شعر معروف خود می‌گوید:

بنی آدم اعضای یکدیگرند

که در آفرینش ز یک گوهرند

این بیت و معنای زیبای آن در شرایط بیماری همه‌گیر کرونا بیش از پیش معنی و مفهوم پیدا می‌کند و تفسیر وضعیت کنونی جامعه ماست و انگار دیروز سروده شده است.

شرق و غرب عالم همچون پیکری واحد از یکدیگر تاثیر و تاثر می‌پذیرند، اکنون در می‌یابیم که برای بهبودی حال فرد فرد جامعه، باید حال همه افراد و در نگاهی کلی‌تر حال همه خوب باشد تا ما نیز خوب باشیم.

سعدی با ارایه آثاری بی بدیل، سفیر انسانیت، همبستگی و همزیستی است.

سعدی تنها یک شاعر و یا یک مصلح اجتماعی نیست، بلکه جان‌مایه یک فرهنگ غنی و روح یک ملت بزرگ است.

در زادروز این شاعر بزرگ و به احترام اندیشه‌های ناب این بزرگمرد، تمام قد می‌ایستیم و عظمت، ادب و فرهنگ او را که نماینده مردمی با فرهنگ و با فضیلت است را می‌ستاییم.

بر همگان وظیفه است تا در نشر اندیشه های سعدی تلاش کنند، آموزه‌های او باید در مدارس و دانشگاهها به بحث گذاشته شود، آثار سعدی از قفسه کتابخانه‌ها باید به روح و جان آدمیان نقل مکان کند.

گرچه در حرکتی بزرگ و ستودنی در سال‌های اخیر، آموزش و پرورش فارس با برنامه گلستان خوانی، تلاشی تحسین برانگیز برای شناسایی سعدی و آثار فاخر او در سطح مدارس انجام داد ولی این حرکت ارزشمند در سال گذشته کم رنگ و در سال جاری نیز به دلیل شیوع بیماری کرونا تعطیل شد.

ولی انتظار می‌رود مسوولان و به ویژه نهادهای آموزشی و تربیتی ، کماکان با ارایه مدل‌های بومی و متناسب با شرایط و همچنین با مخاطب‌شناسی دقیق، جامعه را با اندیشه‌های زیبا و متعالی سعدی آشنا کنند.

به قلم: علی عسکر جمشیدی، معاون سیاسی، امنیتی و اجتماعی فرمانداری شیراز