اختصاص یک روز برای بزرگداشت معلم، فرصتی برای اندیشیدن دوباره به آموزش است

تهران (پانا) - سنت است که هر سال، همزمان با سالروز شهادت استاد مطهری، روز معلم را گرامی می‌داریم. قطعاً اختصاص روزی برای بزرگداشت معلمان، سنتی ارزشمند و فرصتی مناسب برای اندیشیدن دوباره به آموزش و آموزشگر و آموزگار است.

معلمی چیست و معلم کیست؟ آیا به راستی می‌توان برای هرکسی از کلمه معلم استفاده کرد. شاید با یک جستجوی ساده در فرهنگ لغت‌های مختلف به معنی این کلمه برسیم هر شخصی که به نوعی آموزش دهنده علمی یا مهارتی به شخص دیگری باشد واژه معلم به او اطلاق می‌شود اما در آموزه‌های اسلامی و جامعه ما فراتر از این سخنان است.

معلمی عشق می‌خواهد و با سختی همراه است. کسی که به دنبال این شغل می‌رود هرگز و هرگز به دنبال منفعت دنیوی نیست چون می‌توان با همین تحصیلات به دنبال کارهای بهتری رفت ولی همان عشق و علاقه که در جوهره وجود شخص معلم است نمی‌گذارد که این آتش خاموش شود.

آری معلمی عشق است. عشق است که انسان را راهی دورافتاده ترین نقاط می‌کند تا کودکان آن دیار از تعلیم و تربیت محروم نشوند.

شغل معلمی با هیچ خط کشی و قیاسی قابل اندازه گیری نیست. عشق است که معلم را وادار می‌کند برای اینکه کودکی احساس کمبود در بین همسن و سالان خود نکند و همین عشق است که وادار می‌کند فرسنگ‌ها در کوه و بیابان برود به امید اینکه بچه‌ای را در روستایی دور افتاده تربیت کند که شاید نه، حتما فردای این جامعه در گرو تربیت و تعلیم درست فرزندان این آب و خاک است.

با همه این سختی‌ها و مشقت‌ها همین عشق یاد دادن به دیگران است که معلم را زنده نگه می‌دارد. برترین نعمتی که خدا به بنده‌ای عنایت کرده تعلیم دادن است زیرا تمامی پیامبران و امامان تعلیم دهندگان جوامع خود بوده‌اند و به راستی معلمی شغل انبیاست.

آری معلمی دل می‌خواهد؛ دل کندن از دنیا، دل کندن از آسایش، دل کندن از همه چیز.

وجود این همه گذشت و فداکاری که در بین بیشتر این قشر زحمت کش است فرمایش مولایمان علی بن ابی طالب را که فرمودند «هرکس کلمه‌ای به من بیاموزد تا آخر عمر بنده او می‌شوم» را یادآورمان می‌کند. این سخن از بزرگترین معلم بشریت است از کسی که تمام علوم نزد ایشان و ذریه ایشان است.

ما نباید فراموش کنیم که آینده این کشور در دستان همین معلمان است اینان هستند که روح و جسم کودکان نوجوانان و جوانان ما را صیقل می‌دهند اینان هستند که با تعلیم و تربیت و تهذیب نفس فرزندانمان باعث غرور و شادی ما می‌شوند.

پس باید این تاثیر گذارترین افراد را از همه جهت حمایت کرد؛ گویی نباید گذاشت آب در دلشان تکان بخورد زیرا باغبانان این زاد و بوم هستند و اگر خدای نکرده خدشه‌ای به اعتبار این قشر وارد شود گویی آینده یک ملت خدشه‌دار شده است.

* روزنامه نگار