زهره مهانی‌منش در گفت‌وگو با ایسنا در رابطه با عدم شناخت مردم از نگارگری، اظهار کرد :هنر نگارگری در دنیا طرفدار بیشتری از نقاشی رئال دارد؛ اما امروزه در کشور ما، مردم زیاد با نگارگری آشنا نیستند و نقاشی رئال و رنگ روغن را بیشتر ترجیح می‌دهند.

وی افزود: هنرمندان هنرهای تجسمی و نقاشان بزرگ هم حتی نسبت به نگارگری آن طور که باید آشنایی ندارند.

این مدرس نگارگری تصریح کرد: جمعیت کلاس‌های آموزش نگارگری امروزه حداکثر به 8 تا 10 نفر هم نمی‌رسد با اینکه بنده در زمان قدیم در هریک از کلاس‌هایم 20 تا 30 هنرجو داشته‌ام.

مهانی‌منش ادامه داد: پیشرفت تکنولوژی و فضای مجازی باعث شده جوانان از فضای هنر سنتی فاصله بگیرند و علاقه‌شان نسبت به آن کم شود و اکنون اصلا راجع به آن شناخت ندارند.

وی خاطرنشان کرد: جوانان باید علاقه داشته باشند و نمی‌توان به زور به آن‌‎ها تحمیل کرد که در این رشته فعالیت کنند و بنده که یک مدرس هستم تا جایی که می‌توانم این هنر را به جوانان معرفی می‌کنم و آن‌ها را برای فعالیت در این رشته تشویق می‌کنم، اما دیگر مانند قدیم علاقه‌ای به نگارگری نشان داده نمی‌شود.

این نگارگر گفت: امروزه هنرمندان نگارگری به آن صورت آموزش واقعی نمی‌بینند و به نظر بنده فقط خود را سرگرم می‌کنند.

مهانی‌منش افزود: در زمان قدیم اساتید نگارگری متفاوت بودند، افرادی مانند استاد مهربان و استاد آقامیری بسیار خوب آموزش می‌دادند اما اکنون افرادی که استاد شده‌اند و جوان هم هستند فقط کپی کار می‌کنند و خلاقیتی در کارهایشان دیده نمی‌شود و وقتی خود استاد این گونه باشد نمی‌تواند هنرجو را به سمت خلاقیت سوق دهد.

وی ادامه داد: بنده در زمان جوانی و دورانی که فعالیت بیشتری داشتم سبک کاری‌ام تغییر پیدا کرد و از حالت کپی و مشق به یک‌باره صاحب سبک شدم و در زمینه مدرن کار کردم و فکر می‌کنم این به خود فرد بستگی دارد که با تلاش و علاقه به خلاقیت برسد.

این مدرس نگارگری گفت: امروزه هر کس که وارد این رشته می‌شود جنبه مالی و اقتصادی آن را در نظر دارد؛ اما از این هنر آن قدر پول نمی‌توان درآورد مگر اینکه پس از سال‌ها تلاش و ممارست، فرد در کشورهای دیگر بتواند از این راه و آموزش آن پول دربیاورد.

مهانی‌منش درباره حمایت از اساتید و پیشکسوتان این رشته با بیان این که حمایتی صورت نمی‌گیرد، افزود: برای مثال بنده که 15 سال به دلیل بیماری نتوانستم فعالیت داشته باشم، در انزوا قرار گرفتم و هیچ‌کس به فکرم نبود اما پس از بهبودی‌ام دوباره از سال گذشته به خاطر علاقه زیادی که به نگارگری داشته‌ام شروع به کار کرده‌ام و بقیه اساتید نیز به خاطر علاقه‌شان در این عرصه مانده‌اند.

انتهای پیام