بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال برزیل (بخش اول)

اختصاصی طرفداری - از برزیل به عنوان مهد فوتبال جهان یاد می شود و این کشور آمریکای جنوبی را در همه جای این گیتی پهناور با فوتبالش به خاطر می ‌آورند. برزیل از سال 1923 به عضویت فیفا درآمده و از سال 1916 نیز عضوی از کونمبول (کنفدراسیون فوتبال آمریکای جنوبی) شناخته می ‌شود. سلسائو که برزیلی‌ ها را به این نام می ‌شناسند، با پنج قهرمانی در جام‌ های جهانی (1958، 1962، 1970، 1994 و 2002) پرافتخارترین تیم در این تورنمنت معتبر شناخته می ‌شود. برزیل همچنین موفق ترین تیم در جام کنفدراسیون ‌ها با چهار قهرمانی است. این تیم صاحب نامِ دنیای فوتبال، موفق به فتح هشت جام کوپا آمریکا و یک قهرمانی در المپیک (2016) نیز شده است. برزیل تنها کشوری است که در تمامی جام‌ های جهانی بدون هیچ غیبتی حضور داشته ‌است.

به این بهانه و در چندین یادداشتِ سریالی در طرفداری، قصد داریم تا شما عزیزان را با ستارگان و اسطوره های به ‌یادماندنی کشورهای صاحب نام دنیای فوتبال بیشتر آشنا سازیم. در اولین گام به سراغ پرافتخارترین تیم فوتبال جهان، برزیل رفته‌ ایم.

40. دومینگوس داگویا

دومینگوس داگویا، مدافع میانی سال ‌های دور کشور برزیل در اوایل دهه‌ 30 تا اواخر دهه 40 میلادی بوده است. در روزگاری که فوتبال‌ دوستان این کشور، مردان تیم ملی شان را با پیراهن ‌هایی به رنگ سپید به یاد می ‌آورند، داگویا در خط دفاعی برزیل آقایی می ‌کرد. مدافعی مستحکم که نزدیک به پانزده سال (1931 تا 1946) در تیم ملی برزیل مشغول به بازی بود و در 30 دیدار رسمی سلسائو نیز به میدان رفت. دومینگوس داگویا که متولد 19 نوامبر 1912 در شهر ریودوژانیرویِ کشور برزیل است فوتبال خود را در هفده سالگی و از باشگاه اتلتیکو بانگو شروع کرد. این فوتبالیست فقید برزیلی سابقه حضور در باشگاه‌های صاحب ‌نامی همچون واسکو دوگاما، ناسیونال، بوکا جونیورز، کورینتیانس و فلامینگو را در کارنامه ورزشی خود می ‌بیند. در رده باشگاهی او موفق به کسب 9 عنوان قهرمانی شده که در آن روزگار دستاورد بزرگی برای چنین بازیکنانی به حساب می ‌آمد. دومینگوس داگویا یکی از مردان کلیدی برزیل در جام جهانی 1938 به حساب می ‌آید. جام جهانی که برای سومین بار به میزبانی فرانسوی ‌ها برگزار شد تا با قهرمانی لاجوردی پوشان ایتالیایی به پایان برسد. بازی ‌های درخشان و چشم‌ نواز داگویا سبب شد که از او به عنوان یکی از بازیکنان تیم منتخب آن جام یاد آورده شود. این فوتبالیست فقید برزیلی در 18 می سال 2000 و در سن 87 سالگی چشم از جهان فروبست.

افتخارات فردی، باشگاهی و ملی دومینگوس داگویا

دو قهرمانی به همراه تیم اتلتیکو بانگو در سال های 1931 و 1932

قهرمانی در لیگ سراسری کشور اروگوئه در سال 1933

چهار قهرمانی در لیگ ایالتی ریودوژانیرو در سال های 1934، 1939، 1942 و 1943

یک قهرمانی در لیگ سراسری آرژانتین به همراه بوکاجونیورز در سال 1935

قهرمانی در مسابقات Roca Cup در سال 1945

بازیکن تیم منتخب (آل استار) جام جهانی 1938 فرانسه

بهترین بازیکن تورنمنت قهرمانی آمریکای جنوبی در سال 1945

39. زیتو

از زیتو به عنوان یکی از بهترین هافبک‌ های تاریخ فوتبال برزیل در دو دهۀ 50 و 60 میلادی نام برده می ‌شود. خوزه الی دی میراندا ملقب به "زیتو" متولد هشتم آگوست 1932 در ایالت سائو پائولوی کشور برزیل است. اوج کار این فوتبالیست فقید برزیلی در ردۀ باشگاهی به حضور در تیم سرشناس سانتوس بر می ‌گردد که زیتو 15 سال عمر فوتبالی اش را در آن گذراند. این هافبک برزیلی در این مدت 727 بار پیراهن سانتوس را در میادین رسمی بر تن نمود و موفق به زدن 57 گل نیز برای این تیم شد تا از زیتو به عنوان یکی از اسطوره‌ های سانتوس یاد ببرند. در ردۀ ملی هم، زیتو به مدت 9 سال (1955 تا 1964) با پیراهن سلسائو به میدان رفته که ماحصل آن 52 بازی و 3 گل ملی بوده است. قهرمانی در دو جام جهانی 1958 سوئد و 1962 شیلی از جمله افتخارات زیتو به همراه تیم ملی برزیل قلمداد می ‌گردد. زیتو در چهاردهم ژوئن 2015 و در سن 82 سالگی دیده از جهان فروبست.

افتخارات فردی، باشگاهی و ملی زیتو

چهار قهرمانی در تورنمنت سائو پائولو در سال های 1959، 1963، 1964 و 1966 به همراه سانتوس

شش قهرمانی دیگر در سال های 1955، 1956، 1958، 1960، 1961، 1962، 1964، 1965 و 1967 به همراه سانتوس

دو قهرمانی در جام لیبرتادورس در سال های 1962 و 1963 به همراه سانتوس

دو قهرمانی در جام بین قاره‌ای در سال های 1962 و 1963 به همراه سانتوس

دو قهرمانی در جام‌های جهانی 1958 و 1962 به همراه تیم ملی فوتبال برزیل

بازیکن تیم منتخب (آل استار) جام جهانی 1962 شیلی

38. کاسمیرو

تانک باشگاه رئال مادرید و تیم ملی فوتبال برزیل را بدون شک می ‌توان یکی از بهترین فوتبالیست‌ های حال حاضر جهان در پست خودش برشمرد. هافبک دفاعی بی ‌نظیری که سازماندهی بالایی را در زمان بازی ‌اش به خطوط دفاعی و میانۀ زمین رئال و برزیل بخشیده و به همین دلیل نیز مفسران و هواداران فوتبال به او لقب "تانک" را داده‌ اند. عملکرد بالای کاسمیرو در تیم ملی فوتبال برزیل تا حدی غیرقابل کتمان است که طلایی پوشان در نبود او تنها باخت خود در جام جهانی 2018 را مقابل بلژیک متحمل شدند تا آن‌ ها نتوانند در عین شایستگی به جمع چهار تیم پایانی جام در روسیه راه یابند. کاسمیرو که متولد 23 فوریه 1992 در شهر سائو خوزه دوس کامپسِ برزیل است، فوتبالش را از رده نوجوانان باشگاه سائو پائولو شروع کرد و پس از درخشش در این تیم در سال 2013 به عنوان یک استعداد راهی رئال مادرید شد. او که هم ‌اکنون هفتمین فصل حضورش در لوس بلانکوس را می ‌گذراند با این باشگاه سرشناس اروپایی موفق به کسب 13 جام ارزشمند شده است که از جملۀ آن ها می ‌توان به فتح چهار کاپ لیگ قهرمانان اروپا اشاره کرد. وی همچنین در ردۀ ملی نیز در سال 2019 به همراه تیم ملی برزیل فاتح کوپا آمریکا شد و در 18 سالگی نیز با تیم کشورش موفق به قهرمانی در جام جهانی زیر 20 سال در کلمبیا شده است. کاسمیرو یکی از امیدهای مهم برزیلی ها برای کسب مجدد جام جهانی آن هم پس از گذشت بیست سال است.

افتخارات فردی، باشگاهی و ملی کاسمیرو

چهار قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا در فصل‌ های 14-2013، 16-2015، 17-2016 و 18-2017 به همراه رئال مادرید

قهرمانی در رقابت‌های لالیگا در فصل 17-2016 به همراه رئال مادرید

دو قهرمانی در سوپرکاپ اروپا در سال های 2016 و 2017 به همراه رئال مادرید

سه قهرمانی در جام باشگاه‌های جهان در سال های 2016، 2017 و 2018 به همراه رئال مادرید

دو قهرمانی در سوپرکاپ اسپانیا در سال های 2017 و 20-2019 به همراه رئال مادرید

قهرمانی در رقابت‌های کوپا دل ری در فصل 14-2013 به همراه رئال مادرید

قهرمانی در کوپا آمریکایِ 2019 به همراه تیم ملی فوتبال برزیل

قهرمانی در جام جهانی زیر 20 سال کلمبیا به همراه تیم ملی جوانان برزیل

37. کارکا

هواداران قدیمی ‌تر مستطیل سبز و به خصوص دوست‌داران فوتبال ایتالیا، ناپولی را با مثلث آتشین و خط حملۀ جادویی اش در دهه ‌های 80 و 90 میلادی به‌ یاد می ‌آورند. جایی که در فاز هجومی این تیم، بازیکنان بزرگی چون دیگو مارادونا، برونو جیوردانو و کارکا حضور داشتند. مثلثی ترسناک که سبب قهرمانی این تیم در فصل 90-1989 مسابقات سری آ ایتالیا و همچنین قهرمانی جام یوفا در فصل 89-1988 گردید. کارکا در عرصۀ ملی نیز به همراه برزیل بسیار تاثیرگذار ظاهر شده و به مدت 11 سال (1982 تا 1993) پیراهن سلسائو را در میادین مختلف برتن نموده است. 64 بازی و 30 گل زده، آمار قابل قبولی از سوی این مهاجم بلند قامت و سرزن بوده است. آنتونیو د الیویرا فیلو ملقب به "کارکا" فوتبالش را از باشگاه گوارانی آغاز نمود و پس از درخشش در تیم سائو پائولو راهی فوتبال اروپا و باشگاه ناپولی گشت تا همبازی فوق‌ ستاره ‌ای همچون مارادونا در خط حملۀ این تیم گردد. 164 بازی و زدن 73 گل، سه فصل موفق را برای این مهاجم برزیلی در فوتبال اروپا پدید آورد. در سال 1993 کارکا در تصمیمی عجیب راهی فوتبال آسیا و کشور ژاپن شد و به تیم کاشیوا ریسول ملحق گردید. وی پس از سه فصل بازی برای این تیم ژاپنی، مجددا به کشورش برزیل بازگشت تا بازی در تیم سرشناس سانتوس را تجربه نماید. مدت زمان حضور کارکا در سانتوس دیری نپایید و پس از یک فصل ناامید کننده که برای او با مصدومیت نیز همراه بود به تیم کامپیناس پیوست. کارکا سرانجام در سال 1999 و تنها با انجام دو بازی برای باشگاه سن خوزه کفش هایش را آویزان کرد و از دنیای فوتبال خداحافظی نمود.

افتخارات فردی، باشگاهی و ملی کارکا

سه قهرمانی در سال های 1985، 1986 و 1987 به همراه تیم سائو پائولو

قهرمانی در رقابت‌های سری آ در فصل 90-1989 به همراه ناپولی

قهرمانی در مسابقات جام یوفا در فصل 89-1988 به همراه ناپولی

قهرمانی در رقابت‌های سوپرکاپ ایتالیا در سال 1990 به همراه ناپولی

برندۀ کفش نقره ای فیفا در سال 1986

36. دیرسئو

برزیل ستاره های پرشمار و متعددی را در دهۀ 70 میلادی به فوتبال جهان معرفی نمود که هر یک از آن ‌ها در ادامه توانستند چه در سطح باشگاهی و چه ملی، حرف ‌های زیادی برای گفتن داشته باشند. دیرسئو یکی از آن فوتبالیست ‌هایی است که در میان خیل عظیمی از ستارگان برزیلی توانست نامی برای خود در فوتبال آن روزهای جهان دست و پا نماید. دیرسئو خوزه گویمارس معروف به "دیرسئو" متولد پانزدهم ژوئن 1952 در ایالت کوریبیتال برزیل است. پست تخصصی این فوتبالیسیت، هافبک هجومی بود و دیرسئو سابقۀ حضور در باشگاه ‌هایی چون کوریتیبا، بوتافوگو، فلومیننزه، واسکو دوگاما، اتلتیکو مادرید، ورونا، ناپولی و چندین و چند تیم دیگر را داشته است. دیرسئو و برزیل با تمام شایستگی ‌شان اما در دو جام جهانی 1974 و 1978 نتوانستند توفیق خاصی به دست آورند و علیرغم حضور در بین چهار تیم برتر اما دست آن ‌ها از رسید به جام کوتاه ماند. دیرسئو به مدت سیزده سال (1973 تا 1986) پیراهن برزیل را برتن نمود تا در 44 بازی برای سلسائو موفق به زدن 7 گل شود. این فوتبالیست فقید برزیلی در حالی که تنها 43 سال سن داشت در تاریخ پانزدهم سپتامبر 1995 به علت سانحۀ رانندگی جان به جان آفرین تسلیم نمود تا برزیلی ‌ها خیلی زود با یکی از فوتبالیست ‌های محبوب شان وداعی تلخ داشته باشند.

افتخارات فردی، باشگاهی و ملی دیرسئو

دو قهرمانی در لیگ ایالتی پارنا در سال های 1971 و 1972 به همراه کوریتیبا

قهرمانی در لیگ ایالتی ریودوژانیرو در سال 1976 به همراه فلومیننزه

دو قهرمانی در لیگ ایالتی ریودوژانیرو در سال های 1977 و 1988 به همراه واسکو دو گاما

کسب مقام سوم جام جهانی 1978 آرژانتین به همراه تیم ملی برزیل

کسب مقام چهارم جام جهانی 1974 آلمان غربی به همراه تیم ملی فوتبال برزیل

سومین گلزن برتر جام جهانی 1978 آرژانتین و برندِ کفش برنزی این مسابقات

بازیکن تیم منتخب (آل استار) جام جهانی 1978 آرژانتین

35. جولینیو

جولینیو بوتِلهو را می ‌توان از نوابغ فوتبال برزیل در دهۀ 50 میلادی برشمرد. وینگر راستِ توانمندی که با سرعت و تکنیک خارق ‌العاده ‌ای که از آن برخوردار بود، تمام چشم‌ ها را در مستطیل سبز معطوف خود می ‌نمود. توانایی دریبلینگ و قدرت شوت ‌زنی بالا از جولینیو ستاره ‌ای در حد کلاس جهانی ساخته بود. هواداران قدیمی فوتبال برزیل، گل ‌های فوق ‌العادۀ او از پشت محوطۀ جریمۀ حریفان را هیچگاه از یاد نخواهند برد. او همچنین یکی از ستاره‌های تاثیرگذار فیورنتینا در طول سه سال بازی برای این تیم بود که به همراه بنفش‌ ها توانست در فصل 56-1955 به قهرمانی سری آ برسد. یک فصل بعد از آن هم جولینیو با فیورنتینا موفق به صعود به دیدار پایانی جام باشگاه‌ های اروپا شد که در آن دیدار فیورنتینا با شکست 2-0 مقابل رئال مادریدِ پرستارۀ آن روزهای فوتبال اروپا و جهان، دستش از رسیدن به جام کوتاه ماند. جولینیو که متولد 29 جولای 1929 در ایالت سائو پائولویِ برزیل است، سابقۀ بازی در باشگاه ‌هایی چون یوونتوس، پورتوگسا، فیورنتینا و پالمیراس را در کارنامۀ خود داشته است. او به مدت سیزده سال (1952 تا 1965) پیراهن برزیل را در 24 بازی بر تن داشت که در این بین جولینیو موفق به ثمر رساندن 11 گل نیز شده است. این فوتبالیست شهیر برزیلی در دهم ژانویه 2003 و در سن 73 سالگی دیده از جهان فروبست.

افتخارات فردی، باشگاهی و ملی جولینیو

قهرمانی لیگ سری آ در فصل 56-1955 به همراه تیم فیورنتینا

نایب قهرمانی جام باشگاه‌های اروپا در فصل 57-1956 به همراه تیم فیورنتینا

قهرمانی لیگ سری آ برزیل در سال 1960 به همراه تیم پالمیراس

نایب قهرمانی در جام لیبرتادورس در سال 1968 به همراه تیم پالمیراس

حضور در تالار مشاهیر بزرگان فوتبال برزیل

34. ماریو زاگالو

هنگامی که نام ماریو زاگالو به گوش دوست داران فوتبال شنیده می ‌شود، ناخودآگاه افتخارات این مرد بزرگ در عرصه مربیگری برای ما متجلی می ‌گردد. اما زاگالو نه تنها مربی بزرگی بوده بلکه در مدت بازیگریش در مستطیل سبز نیز افتخارات فراوانی را به همراه سلسائو به دست آورده است. هواداران فوتبال برزیل به دلیل هوش فراوانی که ماریو زاگالو از آن برخوردار است، به او لقب "پروفسور" را داده ‌اند. زاگالو در سه جام از پنج جام جهانی‌ که برزیلی ‌ها در آن به مقام قهرمانی رسیده‌ اند، به عنوان بازیکن و مربی حضور داشته است. او را به دلیل تفکرات تاکتیکی‌ اش، "ال بولو" که معنی آن "گرگ" است، خطاب می ‌کنند. این بازیکن و مربی نام آشنای فوتبال جهان که هم‌اکنون 88 سالگی خود را پشت سر می ‌گذارد، به‌ عنوان بازیکن در دو جام جهانی 1958 و 1962 موفق شده با تیم کشورش به قهرمانی جهان برسد. زاگالو همچنین در جام جهانی 1970 نیز توانسته به ‌عنوان سرمربی، سلسائو را قهرمان جهان کند. برزیلی ‌ها با مربیگری زاگالو در جام جهانی 1998 فرانسه و با شکست مقابل میزبان به عنوان نایب قهرمانی دست یافته‌اند. ماریو زاگالو در مدت بازیگریش در دو تیم مشهور فوتبال برزیل، فلامینگو و بوتافوگو سابقه بازی داشته و در عرصه مربیگری نیز به جز تیم ملی برزیل سابقه هدایت تیم ‌هایی نظیر بوتافوگو، فلامینگو، واسکو دوگاما، تیم ملی کویت، تیم ملی عربستان سعودی، امارات متحدۀ عربی و همچنین الهلال عربستان را برعهده داشته است.

افتخارات فردی، باشگاهی و ملی ماریو زاگالو

سه قهرمانی در لیگ ایالتی ریودوژانیرو در سال های 1953، 1954 و 1955 به همراه فلامینگو

چهار قهرمانی در لیگ ایالتی ریودوژانیرو و تورنمنت سائوپالو در سال های 1961، 1962، 1962 و 1964 به همراه بوتافوگو

دو قهرمانی در جام‌های جهانی 1958 و 1962 به عنوان بازیکن به همراه تیم ملی برزیل

قهرمانی در جام جهانی 1970 به عنوان سرمربی به همراه تیم ملی برزیل

نایب قهرمانی در جام جهانی 1998 به عنوان سرمربی به همراه تیم ملی برزیل

قهرمانی در جام کنفدراسیون ‌های 1997 به عنوان سرمربی به همراه تیم ملی برزیل

قهرمانی در کوپا آمریکای سال 1997 به عنوان سرمربی به همراه تیم ملی برزیل

انتخاب به عنوان بهترین مربی سال فیفا در سال 1997

انتخاب به عنوان نهمین سرمربی برتر تاریخ تمامی جام‌های جهانی در سال 2013 به انتخاب فیفا

بازیکن تیم منتخب (آل استار) جام جهانی 1962 شیلی

33. مارسلو

زمانی که روبرتو کارلوس در سال 2007 و پس از یازده سال بازی برای رئال مادرید، این تیم را به مقصد فنرباحچه در لیگ ترکیه ترک گفت، بسیاری نگران آن بودند که چه کسی جای خالی این اسطوره برزیلی را در دفاع چپ رئال مادرید، پرخواهد کرد؟ پاسخ این پرسش مهم، هموطن خود کارلوس و دفاع آینده ‌داری بود که در 19 سالگی از فلومیننزه به رئال مادرید ملحق شد. مارسلو ویرا دا سیلوا جونیور، معروف به مارسلو، متولد دوازدهم می 1988 در ریو دو ژانیرو برزیل است. ستاره تیم ملی فوتبال برزیل و باشگاه رئال مادرید، فوتبالش را از 9 سالگی آغاز کرد. او در سن 13 سالگی به نوجوانان فلومیننزه پیوست و تا قبل از اینکه مربی این تیم به او دستور دهد که در پست دفاع چپ بازی کند، در پست هافبک بازی می ‌کرد. مارسلو در خانواده ای فقیر و در یکی از محله ‌های فقیرنشین ریو به دنیا آمده بود. خوانواده مارسلو آن قدر فقیر بودند که هزینه بلیط رفت و برگشت پسرشان به باشگاه هم، از توان آن ها خارج بود و به همین خاطر مارسلو را از رفتن به باشگاه منع کرده بودند.

قدرت حمل توپ بالا در کنار تکنیک فوق ‌العاده‌ای که مارسلو از آن بهره مند است، سبب شده تا وی در بسیاری از حملات و نفوذهای رئال و تیم ملی برزیل از سمت چپ، نقش کلیدی داشته باشد. مارسلو به عنوان دفاع چپ، آمار خوبی نیز در گلزنی دارد. مارسلو در 13 سال حضورش در رئال مادرید، در در 505 بازی رسمی حضور داشته و موفق به زدن 37 گل نیز شده است. مارسلو در سه جام جهانی 2010، 2014 و 2018 نیز در ترکیب تیم ملی برزیل حاضر بوده و با بازی های خوب خود در دو جام جهانی 2014 و 2018 در ترکیب منتخب این تورنمنت معتبر از سوی فیفا نیز قرار گرفته است. او همچنین از سال 2006 تاکنون پیراهن برزیل را در میادین مختلف بر تن داشته که ماحصل حضور او در جمع طلایی پوشان انجام 58 بازی و زدن 6 گل بوده است. مارسلو در سال 2008 با کلاریس آلوس ازدواج نمود که حاصل این ازدواج، دو پسر با نام های انزو ویرا و لیام ویرا بوده است.

افتخارات فردی، باشگاهی و ملی مارسلو

قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا در چهار فصل 14-2013، 16-2015، 17-2016 و 18-2017

قهرمانی در رقابت های لالیگا در چهار فصل 07-2006، 08-2007، 12-2011 و 17-2016

قهرمانی در سوپرجام اروپا در سال های 2014، 2016 و 2017

قهرمانی در جام حذفی اسپانیا (کوپا دل ری) در فصل های 11-2010 و 14-2013

قهرمانی در سوپر جام باشگاه های اسپانیا در سال های 2008، 2012 ، 2017 و 20-2019

قهرمانی در جام باشگاه های جهان در سال های 2014، 2016 و 2017

کسب مدال نقره المپیک 2012 لندن به همراه تیم المپیک برزیل

کسب مدال برنز المپیک 2008 پکن به همراه تیم المپیک برزیل

قهرمانی در جام کنفدراسیون ها در سال 2013 به همراه تیم ملی برزیل

قرارگیری در تیم منتخب سال یوفا در سال های 2011 و 2017

قرارگیری در تیم منتخب لیگ قهرمانان اروپا در فصل های 16-2015، 17-2016 و 18-2017

قرارگیری در تیم منتخب جام های جهانی 2014 و 2018 از سوی فیفا

قرارگیری در تیم فصل لالیگا در فصل 16-2015

32. کارلوس دونگا

بسیاری "کارلوس کائتانو بلِدرون وری" را با فینال مهیج برزیل و ایتالیا در جام جهانی 1994 آمریکا به‌ خاطر می ‌آورند. جایی که برزیلی‌ ها در ضربات پنالتی، لاجوردی پوشان اروپایی را از پیش رو برداشتند و دونگا به ‌عنوان کاپیتان، چهارمین کاپ زرین سلسائو در جام‌ های جهانی را بالای سر برد. مرد سفیدپوست و 176 سانتی ‌متری متولد ریو گرانده دو سول گویا برای کاپیتانی و رهبر بودن به دنیا آمده بود. هنوز پس از گذشت بیش از دو دهه از آن اتفاقات شیرین برای برزیلی‌ ها هنوز هم به او لقب "کاپیتان دونگا" را داده‌اند. پست اصلی دونگا در زمان بازی ‌اش هافبک دفاعی بود و او فوتبالش را اینترناسیونال شروع کرد. کارلوس دونگا همچنین در طول بیست سال دوران بازیگری ‌اش در تیم ‌هایی چون کورینتیانس، سانتوس، واسکو دوگاما، پیسا، فیورنتینا، پسکارا، اشتوتگارت و جوبیلو ایواتا مشغول به بازی بوده و فوتبالش را در همان تیم اولش یعنی اینترناسیونال به پایان رسانده است. در عرصۀ ملی هم دونگا سابقۀ یازده سال (1987 تا 1998) حضور در تیم ملی برزیل را داشته که مهم ‌ترین عنوان او در این زمینه قهرمانی با سلسائو در جام جهانی 1994 ایالات متحده است. 91 بازی و 6 گل زده ماحصل حضور او در این مدت بوده است. کارلوس دونگا پس از آویختن کفش‌ هایش و در سال 2006 رو به مربیگری آورد و در اولین تجربه ‌اش نیز سکان هدایت تیم ملی کشورش را برعهده گرفت. وی در دو دورۀ زمانی و به مدت شش سال عهده‌ دار هدایت برزیلی ‌ها بود. او همچنین سرمربی تیم المپیک برزیل نیز بود که توانست مدال برنز المپیک 2008 پکن را برای کشورش صید نماید. در سال 2007 و از سوی فدراسیون بین المللی تاریخ و آمار فوتبال (IFFHS) دونگا به عنوان بهترین مربی ملی جهان برگزیده شد.

افتخارات فردی، باشگاهی و ملی کارلوس دونگا

سه قهرمانی در لیگ ایالتی ریوگرانده در سال های 1982، 1983 و 1984 به همراه اینترناسیونال

قهرمانی در لیگ ایالتی ریودوژانیرو در سال 1987 به همراه واسکو دو گاما

قهرمانی در جام جهانی زیر 20 سال در سال 1983 مکزیک به همراه تیم جوانان برزیل

قهرمانی در جام جهانی 1994 ایالات متحدۀ آمریکا به همراه تیم ملی فوتبال برزیل

قهرمانی در جام کنفدراسیون ‌هایِ سال 1997 به همراه تیم ملی فوتبال برزیل

قهرمانی در رقابت‌های کوپا آمریکا در سال های 1989 و 1997 به همراه تیم ملی فوتبال برزیل

کسب مدال نقرۀ المپیک 1984 به همراه تیم ملی فوتبال برزیل

بازیکن تیم منتخب (آل استار) جام‌های جهانی 1994 و 1998

قهرمان مسابقات کوپا آمریکای 2007 به عنوان سرمربی تیم ملی فوتبال برزیل

کسب مدال برنز مسابقات المپیک 2008 پکن به عنوان سرمربی تیم المپیک برزیل

31. گیلمار

در میان تاریخ سازان فوتبال برزیل، نام یک دروازه بان اسطوره ای بیشتر به چشم می آید. بازیکنی که با درخشش خود در چارچوب دروازه سلسائو باعث شد تا تیم ملی فوتبال برزیل اولین قهرمانی جهانش را در سال 1958 در خاک کشور سوئد به دست آورد. هر اندازه برزیل با گارینشا و پله در خط حمله زهردار و قدرتمند ظاهر شده بود، در فاز دفاعی و به خصوص دروازه نیز حرف های زیادی برای گفتن داشت. گیلمار با بسته نگه داشتن دروازه اش در چهار بازی ابتدایی برزیل و مقابل تیم هایی چون اتریش، انگلستان، اتحاد جماهیر شوروی و ولز نقش تعیین کننده ای در صعود کشورش به نیمه نهایی جام جهانی و در نهایت قهرمانی برزیل در 1958 داشت. اشک های پله جوان در آغوش گیلمار پس از اولین قهرمانی جهان برزیل در سوئد، از صحنه های ماندگار و تاریخی مسابقات جام جهانی قلمداد می گردد. هر چند در نهایت این "هری گرگ" دروازه ‌بان تیم ملی ایرلند شمالی بود که توانست دستکش طلایی آن تورنمنت را به دست آورد.

افتخار آفرینی های گیلمار و برزیل چهار سال بعد و در کشور شیلی نیز ادامه داشت و مردان سرزمین قهوه توانستند به دومین جام جهانی متوالی خود دست پیدا کنند. گیلمار دوس سانتوس نوس که به اختصار او را "گیلمار" می نامند، متولد 22 آگوست 1930 در سانتوس کشور برزیل است. کورینتیانس و سانتوس تیم هایی بودند که گیلمار به مدت دو دهه در فوتبال باشگاهی برزیل عهده دار محافظت از دروازۀ آن ها بود. تعداد بازی های باشگاهی او در این دو دهه به بیش از 750 بازی نیز رسیده بود. در عرصۀ ملی گیلمار به مدت شانزده سال (1953 تا 1969) و 92 بازی حافظ دروازۀ سلسائو بود و به نوعی او پرافتخارترین گلر تاریخ کشورش نیز به حساب می آید. این دروازه بان اسطوره ای فوتبال برزیل و جهان سرانجام در تاریخ 25 آگوست 2013 و در سن 83 سالگی دیده از جهان فروبست.

افتخارات فردی، باشگاهی و ملی گیلمار

سه قهرمانی در سال های 1951، 1952 و 1954 به همراه تیم کورینتیانس

پنج قهرمانی سری آ برزیل در سال های 1962، 1963، 1964، 1965 و 1968 به همراه تیم سانتوس

دو قهرمانی جام لیبرتادورس در سال های 1962 و 1965 به همراه تیم سانتوس

قهرمانی در دو جام جهانی 1958 سوئد و 1962 شیلی به همراه تیم ملی فوتبال برزیل

حضور در تالار بزرگان و مشاهیر فوتبال برزیل