کرونا با کفش کوری بلند روی سرک سمنتی راه می رود
صدای پای کرونا، از هر طرف بگوش می رسد گویا این موجود تهدید گر و مغرور، با کفش های کوری بلند روی جاده سمنتی راه می رود. صداها کم کم، از نزدیکی ها شنیده می شود. اما وسایل ایمینی و جا و مکان امن برای خیلی ها کمتر میسر است. آنهایی که...
صدای پای کرونا، از هر طرف بگوش می رسد گویا این موجود تهدید گر و مغرور، با کفش های کوری بلند روی جاده سمنتی راه می رود. صداها کم کم، از نزدیکی ها شنیده می شود. اما وسایل ایمینی و جا و مکان امن برای خیلی ها کمتر میسر است.
آنهایی که در منازل کرایی زندگی می کنند و آن هم در منازلی که دو یا سه فامیل در یک حویلی کرایه نشین هستند، برای شان نا ممکن است که در صورتی آلوده شدن یکی از اعضای این فامیل ها، دیگر اعضا بتوانند کناره گیری کنند و از آلوده شدن محفوظ و مصون بمانند. کاش در این سرزمین، کسانی زیادی بی خانه و بی سر پناه نمی بودند و هر کسی یک خانه ولو محقر برای خود می داشت.
اکثریت به امان خدا رها شده ایم و باید تن به تقدیر بدهیم و برای آلوده شدن آمادگی بگیریم. اینجانب تا هم اکنون، خیلی سعی کرده ام که آلوده به کرونا نشوم، و مبادا در صورت آلوده شدن ویروس را به دیگران منتقل کنم. اما اگر وضعیت بدتر شود، سعی و احتیاط نیز بجای نخواهد رسید. بدتر از کرونا، این وضعیت است و با جان آدم ها بازی حقیرانه می کند.
صفرمحمد مظفری