تاثیر آنتی هیستامین بر بیماری «هانتینگتون»

دانشمندان به شیوه درمانی جدیدی برای کُندکردن روند بیماری هانتینگتون در مراحل اولیه پی برده اند.

به گزارش مهر، تحقیق بر روی موش ها نشان می دهد هدف قراردادن H۳R (گیرنده هیستامین H۳) میتواند به پیش‌گیری از عدم تعادل در سیگنال دهی دوپامین که منجر به مرگ سلول مغز و ایجاد نقص در حرکت و حافظه می شود، کمک کند.

«دیوید مورنو دلگادو»، سرپرست تیم تحقیق از دانشگاه بارسلونا کشور اسپانیا، در این مورد می گوید: «معلوم شده است که سیگنال دهی دوپامین در بیماری هانتینگتون از بین میرود، ولی ما نشان دادیم که گیرنده های دوپامین و گیرنده های هیستامین باهم یافت میشوند و سیگنال دهی مغز را کنترل می کنند.»

از آنجائیکه گیرنده های دوپامین در بسیاری از سلول های عادی سیستم عصب مرکزی یافت میشوند، پژوهشگران معتقد هستند که هدف قرار دادن سیگنال دهی دوپامین از طریق گیرنده هیستامین میتواند شیوه موثرتری در کاهش روند پیشروی بیماری هانتینگتون باشد.»

پژوهشگران در مطالعه موش های مبتلا به بیماری هانتینگتون متوجه شدند که آن ها دارای کمپلکس D۱R- H۳R (گیرنده دوپامین D۱) هستند.

آن ها تأثیرات داروی آنتی هیستامین موسوم به thioperamide را بر حرکت، یادگیری و حافظه موش های مبتلا به بیماری هانتینگتون آزمایش کردند.

موش های درمان شده با thioperamide فقط کمی زمین می خوردند، درحالیکه موش های درمان شده با saline قادر به حفظ تعادل شأن نبودند.

همینطور در تست های حافظه، موش های درمان شده با saline هیچ واکنشی نسبت به اشیاء آشنا نداشتند، درحالیکه موش های درمان شده با thioperamide چنین عیب حافظه ای نداشتند.

این یافته ها تائید می کند که تأثیرات حفاظتی thioperamide در کمپلکس های D۱R- H۳R اتفاق می افتد و باید بر روی این دارو کار شود.