دستهای پنهان و خونین توطیه...!

به یزدان اگر ما خرد داشتیم
کجا این سر انجام بد داشتیم
پیش از همه با گذاشتن این چند تصویر زننده همجنسگرایان افغان که ممکن است برای تعدادی خوشایند نباشد از همه شما عزیزان معذرت میخواهم.
هشدار! خبر دار! با دستان خویش با دشمن مکار پل های عقبی خود را انفجار ندهید.

بلی هموطن گرامی من، اینکه در عقب اینهمه هیاهوی ضد ایرانی چه در داخل و چه هم در بیرون از کشور دستان ناپاک و توطیه های سازمان یافته جریان دارد من شکی ندارم و مطمین هستم روزی افشآ خواهد شد که البته در روزهای بعدی در مورد چهره ها و اهداف شوم سازماندهندگان این اعتراضات زیر نام گویا عدالتخواهی خواهم نوشت.

ولی پیش از همه باید یاد آور شوم که این نوشته کوتاه من به هیچ وجه به دفاع از حاکمیت موجود ایران در برخورد به هموطنان من در حادثه اسفناک نبوده و نیست. ولی برای من مردم ایران و حوزه فرهنگی و همزبان و هم تاریخ بودن ام مطرح است به گفته شاعر و نویسنده تاجیک: "اگر سنگی را علیه ایران پرتاپ کنم در حقیقت این سنگ را به روی خواهر و مادر خودم زده ام."

سوال اساسی که توجه مرا جلب نموده این است: اینهمه احساس و درک یکبارگی از کجا پیدا شد در حالیکه بیست سال در وطن خودت انسان ها نابود می شوند و حتی در مرزهای ایران ده ها انسان کشته شدند همه در سکوت مرگبار اما حالا چرا؟
فقط آنچه را من در اینمورد میدانم این حرکات و احساسات برخواسته از درک و شعور این گروه هموطنان ما به دور بوده، اگر این احساس معرفت عقلانی وجود میداشت در طول این بیست سال اخیر وجود میداشت که نظام انسان کش و متعصب کابل هرروز بنام طالب و داعش مردم را سر می برند ولی کسی اعتراض نه در کابل و نه هم در اروپا صورت گرفت.
معلوم است که این احساس تزریق شده وارداتی و بهتر بگویم دستوری است که در عقب اینهمه سناریوهای شرم آور اهداف ننگین دیگری برای آینده ها وجود دارد و تعدادی هم بدون اینکه بدانند در عقب پرده چه میگذرد با این توطیه همگام شده اند بقول معروف: گوسپندان فکر میکنند که چوپان دوست شان دارد؛ اما نمیدانند که چوپان دوست صمیمی قصاب است".

گرچه این اعتراضات سازمان یافته علیه ایران در اروپا توسط تعدادی از هموطنان ما تازگی هم نداشته و ندارد و خیلی خوب بیاد دارم که سال های قبل هم تعداد زیادی از هموطنان ما با ترانسپورت های مجانی و نان مفت در اعتراضات ضد ایرانی بارها بنام عدالتخواهان با "سازمان مجاهدین خلق" خانم مریم رجوی سازمان بدنام اجیر شده که جلویش در دست اشغالگران قرار داشته و دارد اشتراک کرده بودند و شاخه این سازمان اجیر شده هم در کابل زیر نام "راوا" فعالیت میکند و مطمین هستم که تمویل کننده اینهمه توطیه ها قصر سیاه امریکا میباشد و این تعداد به دهل بیگانگان رقصیدند و هنوز هم میرقصند.

به آنعده افرادی که آگاهانه و یا ناآگاهانه به دهل این توطیه های سازمان یافته که از یک طرف معنی اش دفاع از رژیم خونین کابل است و از طرفی هم بدون چون چرا دستان منحوس بیرونی ها شامل است رقص میکنند که از عواقب اسفناک این توطیه بی خبر هستند خطاب میکنم: عمل سبکسرانه و ناسنجیده دیروز را که دشمن زرنگ توسط دستان خودمان پل های عقبی ما را در رابطه مناسبات نیک و همسایه داری و شرکایی منطقوی قطع کردند و آنها را دشمن آشتی ناپذیر تراشیدند ولی خود در خفا دوستی را آغاز کردند تکرار نکنید، اینبار عاقبت اینهمه خودکشی و رقصیدن ها توطیه شیعه و سنی خواهد بود که نتیجه اش در یک جنگ فرسایشی دیگر و هیچستان دیگر خواهد بود و آنهم در یک حوزه فرهنگی و هم زبان و هم دین خودم.

ضرب المثل مشهوری داریم که: "زورم به خر نمی رسد؛ میزنم به پالان خر" بهتر بود این گردهمایی و شعار "ستاپ کیلن" را به رهبران داخل نظام کابل می فرستید که مردم خود را در 20 متری ارگ تیر باران نکند.
درست که این هموطنان شو و نمایشات خود را انجام میدهند ولی فراموش نکنند که آنجا قریب 3 میلیون مهاجر هموطن دارید که نباید به سرنوشت شان درگیر بازی های احمقانه شد و روزی از نتیجه عوافب بد این فریاد ها و رقص های موسمی و فرمایشی خواهید خبر شد بهتر است: "اگر خیرت نمیرسد شر مرسان" اینهم اعتراضات "حال ببین و احوال بپرس..." همین را کم داشتیم که همجنسگرایان را وارد مبارزه عدالتخواهانه نموده اند....

عطا صفوی