این تناقض گویی؛ گله گذاری برای چی؟

"مرد شو، کمرت را بسته کن برو قدرت را بگیر...."
دوستان و هموطنان نهایت عزیز و گرامی من!
من نمیدانم بالای مال و منال و ملکیت شخصی دیگران چرا گریبان خود را پاره میکنیم و گله و گله گزاری داریم؛ وقتی حاکمیت و دولت برای من و تو بیگانه است و من و تو را اصلا شهروندان صاحب الحقوق به رسمیت نمیشناسند و بالاخره هیچ چیز از شما نیست و صلاحیت هیچ چیزی را هم ندارید و خود را با دستان خود خلع قدرت سیاسی و نظامی نمود اید، پس این ادعایی که رقم 115 را به اضافه نه صفر در پهلوی اس که این مردک و یا کسی دیگر نوش جان و یا زهر جان کرده است در واقعیت امر به من و شما چه ربطی دارد؟

بقول معروف "دلش بایسکل اش..." فرض کنیم اگر تعداد صفر های خوردن؛ بردن و غارت، کم شود و یا زیاد شود اصلا برای من و شما نباید تفاوتی داشته باشد؛ ضرب المثل مشهوری وطنی داریم "سگ میداند و سناچ..." زیرا به من و تو ارتباط نمیگیرد، بدین معنا که این مبلغ و مبالغ درشت تر را سال ها است دزدان بزرگ بین المللی با دزدان داخلی کوچک در بین خود تقسیم کرده اند و می کنند؛ زیرا "خود کوزه و خود کوزه گر و خود گل کوزه اند." مگر 99 درصد انتحارگران و انفجار دهندگان مربوط گوینگان یک زبان نمیشود؟

ولی متاسفانه یک روز هموطنان ما شکایت میکنند و مینوسند که تمام ادارات و وزارت خانه ها را قوم افغان یا اوغان غضب کرده و روزی دیگرهم مصروف ضرب و تقسیم سر پول دیگران هستیم و باز شروع میکنم که تعداد شان زبان فارسی و افغانی را نمیداند یهودی و لبنانی هستند؛ این شد و آن آن شد... بنآء وقتی این نظام از بنیاد فاسد است و ضمنا وقتی مال من و شما نیست و این حاکمیت اصلا شما را به رسمیت نمیشاسند این هیاهو برای چی؟ مگر شعار این رژیم نابودی من و تو نبوده و نیست؟

به گفته مسعود:
در غیر آن خود را زحمت ندهید!

عطا صفوی