سلاح بردارید و از عزت خود دفاع کنید

اختلافات سیاسی بزرگانی چون داکتر عبدالله عبدالله و استاد عطامحمد نور و تماشا چی بودن جمعی دیگر بشدت زننده و مصیبت بار بود. اما به یک مسأله باید باور داشت اگر از ۳۵ میلیون نفوس افغانستان ۲۵ میلیون آن به داکتر عبدالله عبدالله و یا هرکاندید دیگری از تبار جهاد و مقاومت رای میدادند و یا رای بدهند هرگز و هرگز حاکمان کنونی از ارگ بیرون نمیشدند ‌و نمیشوند.

در این کشور، قانون، دموکراسی، انتخابات، عدالت، برادری و برابری حرف های مشمئز کننده، هرزه و دروغی بیش نیست، در افغانستان همه چیز قومی و قبیله ای است. مگر حامد کرزی ریبس جمهور قبلی در انتخابات ۲۰۱۴ نگفت که “نمی مانم داکتر عبدالله برنده انتخابات شود؟ “مگر محمد اشرف غنی به آقای احمد ولی مسعود نگفته بود؟ که “اگر به ریاست جمهوری برسم، شما مردم (تاجک) را توسط خارجی ها، طالبان و یا بزور خود از این کشور بیرون میکنم”.

بناء برای رسیدن به حق خویش، تأمین عدالت و ستردن ظلم بدون شک دیگر انتخابات، مبارزه مسالمت آمیز و مسخره آمیز تر از همه فعالیت ها و کوشش های مدنی، تظاهرات خیابانی و لابه وزاری موثریت شان را از دست داده و سخت بی معنی شده اند.

فقط دو گزینه وجود دارد:
۱ یا برای همیشه شهروند بودن درجه دوم را قبول کنید و هرگاهی شهروندان اصیل بخاطر توجیه دموکراسی دروغین پست های تشریفاتی و یکی دو وزارت پسیف را برای تان بدهند و هر پنج پنج سال بر پشت و گرده تان سوار شوند و حکومت بکنند.
۲ و یا اگر دنبال اقتدار، حق و حیثیت سیاسی خویش هستید فقط یک راه دارد و آن جنگ است و همت کنید سلاح بردارید و از عزت خود دفاع کنید و حق تان را بدست بیاورید.

در همه جای دنیا و همیشه چنین است؛ وقتی، انصاف و عدالت و یا بقول حفیظ منصور “حقت وحقم” جدی گرفته نشود و مبارزات مسالمت آمیز نتیجه ندهد و شهروندان به دو بخش ظالم و مظلوم، حاکم و محکوم درجه اول و درجه دوم تقسیم شود پای جنگ بمیان می آید.
بناء برای بخویش آمدن هرزمانی میتواند اثر گذار باشد، متحد شوید کنار هم بایستید از حق مشروع که خداوند برای تان داده است دفاع کنید.

بنظرم با بد گفتن و توهین کردن و دشنام دادن به داکتر عبدالله، استاد عطا محمد نور و هر کس دیگر درد های مزمن و مهلک تان علاج نخواهد شد.
زنده باد زور، زور گویی و گردن کلفتی!

سیدعالم الهاشمی القریشی