نگاهی به زندگی صائب تبریزی + تصاویر

به گزارش ایکنا از اصفهان، میرزا محمّدعلی صائب تبریزی، شاعر و غزل‌‌سرای شهیر در سال ۱۰۰۰ هجری قمری در تبریز به دنیا آمد. پدر او از تجار معروف تبریز بوده و گفته می‌شود خانوادهٔ صائب تبریزی به دستور شاه عباس اول صفوی از تبریز به اصفهان مهاجرت کرده‌اند.

صائب در اصفهان به تحصیل علوم مختلف پرداخت. وی در سال ۱۰۳۴ هجری قمری عازم هندوستان شد و بعد به هرات و کابل رفت. در سال ۱۰۴۲ ه‍جری قمری به ایران بازگشت و مجددا در اصفهان اقامت گزید. شاه عباس دوم صفوی به او مقام ملک‌الشعرایی داد. وی در سال ۱۰۸۶ یا ۱۰۸۷ و در سن هشتاد سالگی درگذشت.

صائب تبریزی در عرصه شعر، به شاعر سبک هندی شهرت دارد. نازکی خیال و لطافت اندیشه و مضمون سازی‌های ظریف از جمله ویژگی‌های سبک صائب در شعر است.

به گفته علی اصغر باباصفری، پژوهشگر ادبیات فارسی، «صائب در اشعار خود به اندیشه‌های قرآنی و عرفانی نیز توجه داشته است، البته میزان بازتاب این نوع اندیشه‌ها در اشعار سبک هندی به اندازه مثلا اشعار سبک عراقی نیست؛ ولی در مجموع می‌توان گفت که صائب با قرآن و حدیث آشنایی کامل داشته و از آنها برای خلق مضامین استفاده کرده و برخی از این مضامین با توجه و تکیه بر آیات قرآن خلق شده است».

آرامگاه صائب تبریزی در باغی زیبا و در محلهٔ لنبان اصفهان واقع شده است که در زمان حیات او معروف به تکیه میرزا صائب بوده است. این آرامگاه یکی از زیباترین بناهای تاریخی و طبیعی شهر اصفهان است. وجود درختان کهنسال و معماری سنتی آرامگاه این شاعر، جلوه‌ای خاص و زیبا در معرض نمایش گذاشته است. این بنا در سال ۱۳۵۵ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.

در ادامه می‌توانید عکس‌هایی از آرامگاه صائب را مشاهده کنید: