مناطق فروخته شده به پاکستان را بشناسید (5)

به گزارش شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper)تلاش های بیست ساله پاکستان برای پیشروی مرزی در داخل افغانستان، نتیج داده و این کشور علاوه بر اینکه از مناطق دیورند عقب نشینی نکرد بل مناطق دیگری از خاک افغانستان را نیز تصرف کرده است. مناطقی که معادن و منابع زیر زمینی و یا جنگلات و میوه ها و خشکبار را طبیعی و خود رو را در خود جای داده است.

یکی از این ولایات که بیشترین حمله پاکستان را بخود دیده و حدود هفتاد درصد مردم اطراف و ولسوالی های این ولایت خانه ها و جایدادهای خود را ترک کرده و به مناطق دیگر کوچ کرده اند، ولایت کنر می باشد.
بر اساس تحقیقات محلی، ولایت کنر با مساحت ۴٬۳۳۹ کیلومتر مربع، حدود پانصد هزار جمعیت داشته است که اکنون تعداد جمعیت این ولایت به کمتر از دوصد هزار می رسد که اکثر آنها در در مرکز این ولایت مستقر شده اند و ولسوالی ها را از اثر راکت پرانی های پاکستان رها کرده اند.

ولایت کنر در شرقِ کشور و در مرزِ پاکستان واقع شده‌است و ۲۸۰ کیلومتر مرز با پاکستان دارد. مرکز این ولایت، شهر اسعدآباد است. ۶۵ درصد از جمعیتِ این ولایت، پشتون و ۲۰ درصد کُجر و باقی مانده ۱۵ درصد نورستانی و تاجیک هستند.
نام قدیم این ولایت چغان‌سرای است و بابر از آن به عنوان روستایی در مرز کافرستان نام برده‌است. کسانی که جمال‌الدین اسدآبادی را از افغانستان می‌دانند، او را زادهٔ این روستا نامیده اند.

ولایت کنر اولین ولایتی بود که طالبان پس از تصرف آن برپایی آنچه از سوی آن‌ها «اولین خلافت اسلامی» نام گرفته‌ بود را در آن اعلام کردند.
این ولایت شامل پانزده ولسوالی می شود: اسعدآباد، بَرکُنر، خاص‌کُنر، دانگام، دره‌پیچ، چپه‌دره، چوکی، سرکانی، شیگل و شِلتَن، غازی‌آباد، مَرَوَره، ناری، نَرَنگ، نورگُل، وَتَه‌پور.

کنر ولایتی سرشار از ذخایر طبیعى و کوهستانی و جنگلی است که قسمت عمده ای از منابع خشکبار خود رو در جنگل های این ولایت پرورش می یابد و مردم این مناطق از فروش این منابع جنگلی سود می برند.
معادن سنگ هاى قیمتى و نیمه قیمتى در این ولایت وجود دارد که از مدت ها بدینسو توسط اهالى منطقۀ و افراد دیگر به شکل غیرقانونى و غیر فنى کندن کارى و قاچاق میشود.

"سنگ هاى قیمتى و نیمه قیمتى در ولسوالى هاى چپه دره، مانوگى، وتپور، شیگل، غازى آباد، څوکى، نرنگ، نورگل، سرکانو و خاص کنر وجود دارد.
گفته می شود که در جریان چهل سال گذشته هیچ نوع سروى تخصصی و فنی در این ولایت صورت نگرفته و سروى هاى انجام شده قبل از این نیز دقیق نبوده است.

ریاست معادن درسال ١٣٩٢ خورشیدى در تشکیلات این ولایت جدیداً تاسیس و فعالیت خود را آغاز کرد. بیشتر از ١٨٠ نقطۀ و ساحه سنگ هاى قیمتى، نیمه قیمتى و تزئینى ساختمان ها در جریان یک ونیم سال در مناطق مربوط این ولایت تثبیت گردیده است.

ولایت کنر شرشار از منابع سنگ هاى قیمتى و تزئینى ساختمان ها چون ابرک (Mica)، مرمر (Marble) کوارتز (Quartz) ، کرومایت (Chromites) زبرجد (Epidote)، اکوامرین (Aquamarine) بیروج (Tourmaline) عقیق (Agate) مورگانیت (Morganite) ، کونزیت (Cunzite) و روبیلیت (Rubelite) میباشد.

منرال هاى زمرد نیز در سال ١٣٥٥ خورشیدى در ولسوالى نرنگ که در ١٧ کیلومترى غرب اسعدآباد مرکز ولایت کنر موقعیت دارد، توسط یک گروپ ادارۀ سروى و جیولوژى تثبت گردیده است.
معادن سنگ هاى قیمتى و نیمه قیمتى در ولسوالى چپه دره که در ٧٠ کیلومترى شمال مرکز و ولسوالى مانوگى در ٣١ کیلومترى شمال مرکز ولایت موقعیت دارد، تثبت شده که توسط مردم منطقۀ خود سرانه کندن کارى و قاچاق میشود.

همچنان سنگ هاى قیمتى و نیمه قیمتى چون ابرکو، کوارتز، زبرجد، اکوامرین، بیروج، عقیق، مورگانیت، کونزیت و روبلیت در مناطق برجین، خور، سیورى، قلعه، کوتن، کیرتا، نیازگنى، سوى، طله و دیگل و در مناطق وردیش تنگى وکناگن ولسوالى مانوگى وجود دارد.

معادن سنگ هاى نیمه قیمتى سپین ابرک (مسکوویت) که داراى رنگ سفید است در منطقه ننگتاى ولسوالى شیگل ( در ١٥ کیلومترى شرق اسعدآباد) و در مناطق کوه قمچى، څانگار و دیوز ولسوالى وته پور(در١٢ کیلومترى شمال شهر اسعدآباد) وجود دارد. همچنان نمونه هاى سنگ هاى نیمه قیمتى تالک (Talc) در منطقۀ شین کورک ولسوالى شیگل تشخیص شده در بخش تداوى امراض جلدى و کریم سازى از آن استفاده میشود.

ذخایر سنگ هاى زینتى مرمر در درۀ مزار ولسوالى نورگل و تنگى بابرو ولسوالى څوکى که در ٢٨ کیلومترى غرب شهر اسعدآباد موقعیت دارد، تشخیص شده است.
همچنان ذخایر سنگ هاى مرمر زینتى سُرخ در منطقۀ سمڅى زیارت ولسوالى سرکانو این ولایت که در ١٥ کیلومترى جنوب غرب شهر اسعدآباد موقعیت دارد، قابل دسترسى است.

بر بنیاد معلومات رییس معادن ولایت کنر، مناطق بابرو تنگى و مزار درۀ این ولسوالى سرشار از معادن سنگ مرمر است و در سروى هاى ابتدایى گروپ هاى تخنیکى این اداره تشخیص شده که سنگ هاى داراى کیفیت عالى (Supper White) یا سنگ مرمر سفید در مناطق ( ناویگت) و کمر ژرندى مورى) وجود دارد.

ولایت کنر با داشتن معادن کرومایت یک ولایت غنى و ثروتمند مى باشد، این معادن از منطقۀ (شونکرى) ولسوالى سرکانو آغاز و تا منطقۀ خاص کنر منگوال که در ٤٥ کیلومترى جنوب غرب شهر اسعدآباد موقعیت دارد. در امتداد این شاهراه ٨٥ نشانۀ آشکار معادن کرومایت دیده مى شود که در ٨٤ منطقۀ مختلف این معدن بزرگ، کارهاى خود سرانه و قاچاق صورت گرفته است.

گفته شده است که در سال ١٣٩١ خورشیدى در حدود (٢٤٣) هزار تُن کرومایت در ٥٤ نقطه توسط سروى تیم مشترک تخنیکى ثبت شده که در بخش ساختن فولاد از آن استفاده مى شود.
این معادن کرومایت از منطقۀ شونکرى ولسوالى سرکانو گرفته تا حومۀ خط دیورند در ولسوالى خیوه ننگرهار امتداد یافته ودر هر نقطه دامنه کوه بزرگ در هر نقطۀ وجود دارد.
به اساس سروى که درسال جارى توسط یک تیم دیگر تخنیکى از یخه چینه ولسوالى خاص کنر تا تپه احمدى انجام شده، معدن کرومایت دراین ساحه تشخیص شده و ١٨ نمونه معدن این منطقۀ به لابراتورا مرکزى فرستاده شده که از نگاه جنسیت به صفت کرومایت عالى شناخته شده است.

نمونه هاى کرومایت، لیمونایت و سلفر نیز به اساس سروى تیم موظف در سال ١٣٩٢ خورشیدى در کوۀ منطقۀ قلعه تنگى ولسوالى چپه درۀ این ولایت به دست آمده است.
همچنان نمونه هاى سنگ سرمه (Antimony) در ولسوالى غازى آباد که در ٥٠ کیلومترى شرق شهر اسعدآباد موقعیت دارد، تشخیص شده است.

سنگ هاى قمیتى چون بیروج، کونزیت، اکوامرین، مارگنیټ، زبرجد، عقیق، کوارتز زمرود نیز در ولایت کنر موجود است و معادن سنگ هاى نیمه قیمتى کوارتز، ابرک، عقیق و تالک نیز در این ولایت وجود دارد.
کرومایت و لیمو نایت یک نوع فلز(آهن) است که منابع سرشار در کنر دارد ولیمو نایت یک نوع سنگ مرمر زینتى است داراى رنگ هاى مختلف با معیارهاى بلند در ولایت کنر وجود دارد."

در اوایل پاکستانی ها تلاش کردند تا قسمت هایی از این ولایت را که احتمال می رفت در تصرف آنان قرار نگیرد از وجود جنگلات و معادن تخلیه کنند. بر همین اصل، آنان به افراد محلی پول می دادند تا ریشه برخی منابع جنگلی را از زمین بیرون کشیده و به پاکستانی ها بدهند که این کار باعث نابودی برخی از مناطق جنگلی این ولایت شده است.

اما در مناطقی که پاکستانی ها قصد تصرف آن مناطق را داشتند، حملات راکتی و توپخانه را تشدید کردند و این حملات همچنان ادامه داشت تا قسمت های بسیاری از مناطق موردنظر پاکستانی ها تخلیه گردید و آنان زمینه پیشروی به آن مناطق را آغاز کردند.

این کار با هماهنگی کامل مقام های دولتی افغانستان از جمله حامد کرزی انجام شده است. هرچند کرزی در زمان زمامداری اش اعتراض های لفظی براثر فشارهای مردم کنر و مجامع رسانه ای صورت داد اما هرگز هیچ اقدام عملی در این زمینه انجام نداد و کسانی را هم که قصد مقابله با این حرکت های تجاوزگرانه پاکستان داشتند از کار برکنار کرد.
سید فضل الله وحیدی والی کنر در جوزای ۱۳۹۰ اعلام کرد که نظامیان پاکستانی در بخش های از ولسوالی مرزی ناری این ولایت پاسگاه هایی، ساخته اند.
وی اضافه کرد که پیشتر این پاسگاه ها پایگاه نظامیان امریکایی در ولسوالی ناری بود اما این نیروها جای شان را به نظامیان پاکستانی خالی کردند.
وحیدی افزوده بود: آنان از بربادی در وزیرستان به تنگ آمده اند می خواهند که وزیرستان را به نورستان بکشانند و کنر را پامال بسازند.

سید فضل الله وحیدی والی کنر و همچنین مجتبی پتنگ وزیر داخله وقت، بصورت ضمنی از آمریکایی ها و ارگ ریاست جمهوری افغانستان گله مند بودند که آنان اجازه حمله بر نظامیان پاکستانی متجاوز را نمیدهند.
به گمان اغلب مردم کنر، بخش های مهمی از ولایت کنر به پاکستانی با پادرمیانی آمریکایی ها فروخته شده است.

کد (4)