اعتراف تلخ دیگری از اشرف غنی

یکی از صفات غنی در این است که در مواقع اجبار یا عصباینت و یا گدایی نزد کشورهای خارجی واقعیت را بیان میکند. حداقل بخشی از واقعیت و به هر صورت خیلی بیشتر از سایر مقامات دولتی این کار را میکند. علت آن هم در این است که اگر یکی از معاونین او یا یک وزیر یا ادره واقعیت را به مردم بگوید به خشم و غضب این متعصب دچار خواهد شد.

ده ها واقعیت در مورد اوضاع بینهایت دردناک افغانستان که محصول بی کفایتی گروه غنی و قبل از آن کرزی میباشد از زبان غنی شنیده شده. برای اولین بار سال گذشته در ژنو جهان بطور رسمی از زبان "رییس جمهور" افغانستان اطلاع حاصل نمود که سالانه ۱۵ هزار نفر از نیروهای امنیتی کشته میشوند. ولی طبق عقیده کارشناسان این یک رقم حداقلی است و بویژه تعداد زخمی ها را که بمراتب بیشتر است و تعداد آنهایی که از ارتش یا پولیس فرار میکنند، درنظر نمیگیرد.

امروز وی چنین گفت: "به ۹۰ درصد خانواده‌ها در کشور بسته‌های غذایی توزیع خواهد شد". البته وی نگفت که پول آن از کجا می آید. تعداد مردمی که اخبار رسانه ها را نگاه میکنند خیلی کمتر از آنهایی اند که فیلم و سریال و ستاره افغان را نگاه میکنند. این فرهنگ که محصول جنگ و محرومیت و هزاران بدبختی دیگر است حتی در همین فیسبوک پیدا است. یک روز نوشتم که عکس گربه من جینی و یا عکس خودم را ده برابر بیشتر لایک و کمنت میکنند تا یک پست تحلیلی و یا معلوماتی را. چرا؟ چون علاقه وجود ندارد.

به هر صورت امروز باخبر شدیم که سازمان جهانی غذا از صندوق یوساید امریکا ۴۹ میلیون دالر کمک مواد غذایی میکند. در دو ماه گذشته مجموع کمک های بین المللی به افغانستان برای مبارزه علیه کرونا به ۷۰۰ میلیون دالر رسید. بگذریم از اینکه اگر شهردار کابل با آن سابقه ای که دارد، همه این پول را نان خشک نخریده باشد، حکومت پول قابل ملاحظه ای در اختیار دارد تا به خانواده های محتاج رسیدگی کند.

ولی بحث من به این خلاصه نمیشود. سازمانهای بین المللی قبلآ میگفتند که بیش از ۶۰ در صد مردم افغانستان زیر خط فقر زندگی میکنند، یعنی توانایی سه که چه حتی دو وعده غذا را در یک شبانه روز ندارند. ولی آقای غنی با این بیانه امروز خود به جهانیان اطلاع داد که ۹۰ فیصد مردم افغانستان نیازمند بسته غذایی میباشند. بعبارت دیگر فقیر، نادار و محتاج هستند. حالا یک عشاریه اینطرف خط فقر یا آنطرف خط فقر باشند، چندان تغییری در زندگی آنها ندارد.

فکر میکنید این حدود ۳۰ میلیون جمعیت در بیکاری، معاش ناچیز یک سرپرست خانواده ۱۲ نفری، خطر مرگ که هر لحظه آنها را تهدید میکند، خلاصه یک بوجی آرد و چند کیلو برنج و روغن غنی چند روز این خانواده ها را نجات میدهد.

کریم پاکزاد