از دروغ ها و جملات بی ربط این شخص خسته شدیم

اشرف غنی در نشست سالانه مجمع جهانی اقتصاد (WEF) در شهر داووس کشور سویس؛ در یک گفتگوی چنین درفشانی نمود. "افغانستان کشور فقیری نه بلکه یک کشور غنی می باشد. ما توانایی تولید بیست هزار میگا وات برق آفتابی و هشتاد هزار میگاوات برق بادی را داریم. سخنان رییس جمهور جالب است بیاید برای اثبات حقیقت ببینیم که آیا این گفته های وی امکان پذیراست؟

یک پنل سولار در حدود ۳۰۰ وات برق تولید می کند برای تولید ۲۰ هزار میگا وات برق آفتابی؛ ضرورت به شصت و شش (۶۶) میلیون پنل های سولر است. برای نصب این پنل ها به (۱۳,۲۰۰) کیلومتر مربع زمین ضرورت است. اگر ساده تر گفته شود برای نصب این پنل ها ما به سه چند مساحت ولایت کابل نیاز داریم. از این دیوانه ارگ باید پرسیده شود که این پنل ها را در کجا و در کدام ولایت میخواهد نصب کند و در این شرایط نا امن؟!

اشرف غنی "ما قادر به تولید هشتاد هزار میگاوات برق بادی هستیم". باید گفت که: برای تولید هشتاد هزار میگاوات برق بادی ما به چهل هزار عدد آسیاب بادی ضرورت داریم و آن هم در مناطق بلند که حاوی باد باشد تا این آسیاب های بادی به گردش آید.

اشرف غنی در مورد تولید انرژی از آبهای گرم زیر زمینی نیز صحبت کرد. باید یکنفر پیدا می شد و به این دیوانه می گفت که: تنها کشوری که از آبهای جوش زیر زمینی خویش استفاده می نماید کشور آیسلند است که آتش فشان های بی حسابی دارد. در افغانستان فقط چند چشمه کوچک آب گرم وجود دارد که از آن هیچ انرژی تولید شده نمی تواند.

من شخصا از دروغ ها و از جملات بی ربط و بی معنی این شخص خسته شده ام. مردم بیچاره افغانستان به دلیل اینکه از چهره جهادی ها خسته شده بودند و فکر میکردند که شاید این آدم یک اندازه احساس در مقابل کشور داشته باشد از او پشتیبانی نمودند اما غافل از اینکه یک نماینده و جاسوس امریکا هیچگاه به ملت و کشور خود صادق بوده نمیتواند.

مردم افغانستان باید بدانند که در موجودیت اشغالگران امریکایی افراد و اشخاص وطنپرست؛ مسلکی و با احساس چه در خارج و چه از داخل کشور چانس خدمت به کشور برایشان داده نمیشود. کسانی به کار های مهم دولتی و سرنوشت ساز گماشته میشود که کوچکترین تجربه؛ دانش و فهم در آن رشته را نداشته باشند. هیچوقت به دست نشانده کشور های بیرونی اعتماد نکنید. دیده شد که مغز متعفن چگونه با همه جنگ سالاران طبق هدایت بادار امریکایی کنار آمد و باز هم همان آش است و همان کاسه.

حمیرا عمر