پاکستان دروازه دیورند را در ننگرهار ساخت

به گزارش شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper) فرماندۀ نیروهای مرزی در شرق کشور می‌گوید که نظامیان پاکستانی از یک هفته بدینسو یک دروزاه را در خط دیورند در ولسوالی در بابای ولایت ننگرهار ساخته‌اند.
چهارشنبه شب هفتۀ گذشته، نیروهای مرزی افغانستان و پاکستان با هم درگیر شدند و سپس نظامیان پاکستان بر بخش‌هایی از کنر راکت پراگنی کردند. در این رویداد هشت غیرنظامی جان باختند و در حدود ده تن دیگر زخمی شدند. در سه روز اخیر بیش از دوصد راکت از پاکستان به خاک افغانستان پرتاب شده است.

در پی موشک‌پراگنی نظامیان پاکستان بر بخش‌هایی از ولایت کنر، مجلس نمایندگان مسؤولان امنیتی کشور را برای پاسخگویی در اینباره به مجلس فرا خواند.
اما، مسؤولان امنیتی و محمد مسعود اندرابی سرپرست وزارت داخله که به مجلس حضور یافته بودند، از پاسخ دادن به در اینباره در برابر رسانه‌‎ها خودداری کردند.
مقام‌های محلی در ولایت ننگرهار گفتند که پاکستان یک دروازه را در خط دیورند در این ولایت ایجاد کرده‌است.
نمایند‌گان کنر در مجلس در گزاشی می‌گویند که نظامیان پاکستان تنها در یکسال گذشته بیش از سیزده هزار موشک به این ولایت پرتاپ کرده‌ که در نتیجۀ این موشک‌ها ده‌ها تن کشته و زخمی شده‌اند.

وزارت خارجۀ افغانستان اعلام داشت که در اینباره به سفارت پاکستان در افغانستان و وزارت خارجۀ این کشور تماس گرفته‌ اعتراض کرده‌است.
محمد حنیف اتمر سرپرست وزارت خارجه افغانستان نیز در جلسه پشت درهای بسته به اعضای پارلمان گفته است که از راکت پرانی های پاکستان به سازمان ملل شکایت کرده است اما بعید به نظر می رسد که حنیف اتمر چنین جراتی داشته و بتواند بصورت رسمی از پاکستان به مراجع بین المللی شکایت کند.
در سال های گذشته نیز مسوولان امنیتی در وزارت دفاع و دیپلمات ها در وزارتخارجه اعلام کرده بودند که از موشک پرانی های پاکستان به سازمان ملل شکایت می کنند اما ترسیدند و هیچ شکایتی علیه پاکستان در مراجع بین المللی درج نشد.

مقام‌های پاکستانی همواره اعلام کرده اند که اینگونه حملات در پاسخ به تحرکات شورشیان ضد پاکستانی بوده که ادعا می‌شود در خاک افغانستان فعالیت دارند.
اما برخی از صاحبنظران بگونه دیگری به موضوع می نگرند. عتیق الله امرخیل آگاه امور نظامی درباره علت خاموشی حکومت در راکت پرانی های پاکستان می گوید که حکومت افغانستان می فهمد که نمی تواند با پاکستان مقابله کند و به همین خاطر در برابر حال مردم کنر سکوت کرده است. علت سکوت این است که ما در اینجا بادار داریم که آمریکا و ناتو هستند و آنها اجازه حمله نمی دهند.

زلمی وردک آگاه مسایل نظامی نیز معتقد است، فشارهای اعلام شده بر پاکستان واقعی نبود و نوعی بازی محسوب می شد و افزود: آمریکا یک ابر قدرت جهانی است که در افغانستان به خاطر یک بن لادن سرازیر شد اما دیدیم که بن لادن در پاکستان پیدا شد و لانه های دهشت افکنی در پاکستان وجود داشت و دارد. هر زمانی که آمریکا می گوید که ما بر پاکستان فشار می آوریم. پاکستان هم بر افغانستان فشار وارد می کند. حملات انتحاری را در اینجا اضافه می سازد و راکت و توپ خود را بر اینجا فرود می آورد. این بدبختانه یک نوع بازی از سوی آمریکا است که در اینجا صورت می گیرد.
وی افزود: اگر آمریکا واقعا می خواهد که به صورت واقعی علیه دهشتگری مبارزه کند، خودش می داند که تمام مرکزهای دهشتگری در پاکستان موجود است.
وی، معقتد است اراده ای برای از بین بردن دهشت افکنی در پاکستان در آمریکا وجود ندارد و بیان داشت: آمریکا به افغانستان آمد و هرچیزی را که در اینجا بود از بین برد و یک حکومت جدید را به خواهش خود در اینجا ساخت و توانست بن لادن را در پاکستان بدون اینکه بینی یک پاکستانی خون شود از بین ببرد. حالا نمی تواند به پاکستان برود و مراکز دهشت افکنی را در پاکستان از بین ببرد؟

پاکستانی ها با هماهنگی آمریکایی ها قسمت هایی از خاک افغانستان را تصرف کردند. نگاه پاکستانی ها بر مناطقی دوخته شده بود که بیشتر از لحاظ اقتصادی برای پاکستان سودآور است و دارای معادن و منابع معدنی و اتمی و جنگلات جلغوزه و پسته های کوهی می باشد. به همین منظور اول موافقت برخی از سران احزاب افغانی وابسته به خود را گرفتند و سپس از آمریکایی ها کمک خواستند تا آن مناطق و حتی قسمت های مرزی داخل پاکستان نیز به وسیله پهبادها بمباردمان شود تا افراد شرور و غیر قابل کنترول پاکستانی و افغانی آن مناطق را ترک کرده و به دیگر شهرهای افغانستان پناه ببرند.

در این میان افرادی که ضعیف بودند و توانایی کوچ را نداشتند، بر آنان فشار وارد گردید تا تذکره پاکستانی بگیرند و به رسما به تابعیت پاکستان درآیند. برخی از مناطق مقاومت کردند و حاضر به تسلیم در برابر پاکستانی ها نشدند و در مناطق شان ماندند.
افراد باقیمانده در ولسوالی های مودر نظر پاکستان، زیر راکت باران شدید نظامیان پاکستانی قرار گرفتند. این راکت باران سال ها است ادامه دارد و هرمنطقه ای که پس از راکت باران ها تخلیه می شود، توسط نظامیان پاکستانی اشغال می گردد.
بعضی روزها راکت باران نظامیان پاکستانی و رگبار توپخانه های شان بر ولسوالی های همجوار در داخل افغانستان آنقدر شدت می گیرد که تعداد راکت ها و گلوله های توپ نظامیان پاکستانی به هزار فیر می رسد.

این روند آنچنان دقیق و آرام اما پیوسته صورت گرفته و می گیرد که هیچ واکنش جدی در برابر پاکستانی دیده نشده و نمیشود. هرچند اعتراض های پراکنده ای از جانب برخی از نمایندگان مجلس و گاها برخی مسوولان می شود اما این اعتراض ها آنقدر جدی نبوده و نیست که از جانب مجامع جهانی و عامه مردم قابل پیگری باشد.

کد (4)