۱- سطح آتشین زهره

با وجود اینکه زهره دومین سیاره‌ی نزدیک به خورشید است اما جو متراکم و سمی آن اثر گلخانه‌ای شدیدی را پدید آورده که گرما را به تله می‌اندازد و اجازه‌ی خروج به آن نمی‌دهد، به همین دلیل دمای سطح زهره به ۴۶۵ درجه‌ی سانتیگراد می‌رسد، یعنی سیاره‌ای داغ‌تر از سُرب مذاب.

۲- نوسانات وحشتناک دما در سطح عطارد

به‌عنوان نزدیک‌ترین سیاره به خورشید، دمای سطح عطارد تا ۴۵۰ درجه سانتیگراد در روز بالا می‌رود اما ازآنجاکه جو کافی برای نگه داشتن این گرما وجود ندارد شب‌های عطارد تا ۱۷۰ درجه زیر صفر سرد می‌شوند. این یعنی بیشتر از ۶۰۰ درجه سانتیگراد اختلاف که بزرگ‌ترین تغییر دما در کل منظومه شمسی محسوب می‌شود.

۳- کوه‌ها و دره‌های مریخ

سیاره‌ی قرمز خانه‌ی بلندترین کوه و کوتاه‌ترین دره‌ی منظومه شمسی است. رشته کوه‌های المپیوس مریخ ارتفاعی بیشتر از ۲۷ کیلومتر دارد که سه برابر بلندتر از کوه اورست است. درحالی‌که دره‌ی مارینراید مریخ عمقی برابر ۸ تا ۱۰ کیلومتر با گستردگی ۶۰۰ کیلومتر و طولی حدود ۴۰۰۰ کیلومتر دارد یعنی تقریبا به بزرگی عرض استرالیا یا فاصله‌ی تهران تا رم.

۴- انحراف عجیب محور اورانوس

محور چرخش اورانوس ۹۸ درجه نسبت به بقیه سیارات منظومه شمسی اختلاف دارد بنابراین اورانوس برخلاف دیگر سیارات منظومه شمسی روی محوری تقریبا افقی به دور خورشید می‌چرخد. بسیاری از ستاره شناسان بر این باورند که این جهت گیری غیر معمول ممکن است به‌علت برخورد با یک سیاره به اندازه زمین در روزهای نخست شکل گرفتن سیاره به وجود آمده باشد.

۵- بادهای نپتون

در نپتون بادهایی با سرعت ۱۱۰۰ کیلومتر بر ساعت می‌وزد. منبع به وجود آورنده‌ی انرژی لازم برای شکل گیری سریع‌ترین بادهای منظومه شمسی در این سیاره‌ی دوردست ناشناخته باقی مانده است. فاصله‌ی نپتون از خورشید ۴.۵۰ میلیارد کیلومتر است. آن را با فاصله‌ی ۱۵۰ میلیون کیلومتری زمین تا خورشید مقایسه کنید.

۶- حلقه‌های زحل

شهرت زحل به خاطر حلقه‌های زیبا و جذاب آن است. یکی از حلقه‌های زحل به‌حدی کج نبود که از زمین دیده شود. این حلقه در سال ۲۰۰۹ کشف شد. برآورد می‌شود قطر آن حداقل ۲۰۰ برابر قطر زمین باشد، یعنی یک میلیارد کره‌ی زمین را می‌توان داخل این حلقه جای داد.

۷- طوفان شن در مریخ

طوفان‌های شن مریخ بزرگ‌ترین طوفان در منظومه شمسی هستند که قادر هستند تمام سطح سیاره‌ی سرخ را به مدت یک ماه تیره کنند. اینکه چگونه طوفان شن می‌تواند به اندازه‌ی سطح کل سیاره رشد کند را با این تئوری توضیح می‌دهند که با بلند شدن طوفان شن در یک منطقه ذرات گرد و غبار معلق در جو سیاره انرژی بیشتری را از نور خورشید جذب می‌کنند و باعث گرم شدن هوای آن منطقه می‌شود، سپس هوای گرم بالا رفته و جای خود را با هوای سرد عوض می‌کند که همین باعث تولید باد می‌شود. با تولید باد گرد و غبار بیشتری به هوا بلند می‌شود که باعث گسترش طوفان و چرخه‌ی بزرگ شکل‌گیری آن می‌شود.

۸- شش ضلعی عجیب در زحل

زحل سیاره‌ای با حلقه‌های مشهور است. مشتری، اورانوس و نپتون نیز حلقه دارند، اما آن‌ها چیزی مثل شش ضلعی بزرگی که قطب شمال زحل را در برگرفته ندارد هر ضلع شش گوشه‌ی زحل ۱۲۵۰۰ کیلومتر طول دارد، یعنی به‌حدی بزرگ است که می‌تواند ۴ زمین را در خود جای دهد. تصاویر حرارتی نشان می‌دهند این شش ضلعی در بعضی نقاط تا ۱۰۰ کیلومتر به داخل جو سیاره فرو رفته است. دانشمندان در باره‌ی منشا این شش ضلعی تئوری‌های مختلفی را ارائه داده‌اند که بیشتر به اثرات تعامل پیچیده موج‌های هوا در جو سیاره برمیگردد.

۹- لکه‌ی بزرگ سرخ مشتری

بی‌شک فوق‌العاده‌ترین ویژگی سطح مشتری لکه‌ی بزرگ قرمز رنگ آن است. در حقیقت این لکه طوفان عظیمی است که بیشتر از ۳۰۰ سال است دیده می‌شود. بزرگ‌ترین قطر آن سه برابر گسترده‌تر از زمین است و هر لحظه لکه‌ی قرمز کاملا محو و دوباره پدیدار می‌شود.

۱۰- هوای زمین

هوا یکی از موهبت‌هایی است که شکل گرفتن زندگی‌مان را مدیون آن هستیم. زمین از اقیانوس‌هایی پر از آب پوشیده شده البته مریخ هم می‌توانست زمانی دریا داشته باشد ولی در هیچ سیاره‌ی دیگری در منظومه شمسی جوی پر از اکسیژن وجود نداشته که همین عامل باعث به وجود آمدن حیات در منظومه شمسی شده است.

چه می‌شود اگر سیاه‌چاله درون کرم‌چاله سقوط کند؟

دانشمندان موفق شدند ستاره‌ای نوترونی کشف کنند که تنها ۳۳ سال عمر دارد

منظومه ماهواره‌ای کویپر آمازون؛ منبع نگرانی جدید ستاره‌شناسان

تلسکوپ فضایی TESS ناسا مأموریت اولیه‌ی خود را با موفقیت به پایان رساند

آیا نظریه بیگ باونس یا جهش بزرگ می‌تواند جایگزینی برای بیگ بنگ باشد؟