بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال آلمان (بخش چهارم)

در این یادداشت و در طول چندین قسمت قصد داریم تا نگاهی به چهل اسطوره...

آلمان پس از برزیل، دومین تیم پرافتخار در دنیای فوتبال و جام های جهانی است. به گزارش طرفداری این کشور در بسیاری از تورنمنت های معتبری که زیر نظر فیفا و یوفا برگزار می شود، به عنوان قهرمانی دست پیدا کرده است. آلمان ها چهار بار در سال های 1954، 1974، 1990 و 2014 توانسته اند، قهرمانی جام جهانی را به دست آورند. آن ها همچنین سه بار قهرمان جام ملت‌ های اروپا در سال های 1972، 1980 و 1996 شده‌ اند. این تیم پرافتخار فوتبال جهان در سال 2017 نیز توانست، قهرمان جام کنفدراسیون ها در کشور روسیه شود. آلمان ها تاکنون 19 بار در جام های جهانی (8 دوره با نام آلمان غربی) حاضر بوده اند و پس از برزیلی ها در رتبه دوم، از نظر حضور در این تورنمنت معتبر به حساب می آیند.

به این بهانه و در چندین یادداشتِ سریالی در طرفداری، قصد داریم تا شما عزیزان را با ستارگان و اسطوره‌ های به ‌یادماندنی کشورهای صاحب نام دنیای فوتبال بیشتر آشنا سازیم. در دومین گام به سراغ تیم ملی فوتبال آلمان رفته ایم. گفتنی است ملاک چیدمان و قرار گرفتن ستارگان این لیست بر اساس سوابق ملی، باشگاهی و همچنین افتخارات فردی بوده که این بازیکنان در طول دوران بازیگری شان در مستطیل سبز به آن دست یافته اند.

"به دلیل حجم بالای مطالبِ قسمت پایانی اسطوره های کشور آلمان، این بخش در دو قسمت تقدیم شما عزیزان خواهد شد."

10. فیلیپ لام

مدافع کناری و هافبک کوتاه قامت آلمان ها آنقدر در تیم ملی خوش درخشید که همیشه پای ثابت حضور در تیم های منتخب تورنمنت های اروپایی و جهانی بود. فیلیپ لام به غیر از مسابقات یورو 2004 در هر تورنمنتی که با پیراهن تیم ملی فوتبال آلمان شرکت می کرد، در نهایت یکی از یازده بازیکن اصلی تیم های منتخب اینگونه تورنمنت ها به حساب می آمد. در طول تاریخ ژرمن ها تنها پنج بازیکن همزمان کاپیتان تیم ملی فوتبال آلمان و باشگاه بایرن مونیخ بودند که لام نیز یکی از این فوتبالیست ها به شمار می آید. او به عنوان کاپیتان بایرن مونیخ سه گانۀ باشکوه این باشگاه را در سال 2013 و در 2014 هم کاپ زرین جام جهانی در برزیل را به عنوان کاپیتان تیم ملی بالای سر برد. او در طول دوران ورزشی اش و حضور در میادین مختلف هیچگاه رنگ کارت قرمز را به خود ندید و تنها دو بازی را به علت محرومیت از دست داد. آماری خارق العاده آن هم برای فوتبالیستی که بیشتر دیدارهای تیم ملی و بایرن را به عنوان یک مدافع کناری آغاز می کرد. همۀ این خصوصیات نشان از یک ستارۀ بزرگ می دهد و بی جهت نیست که نام این مدافع-هافبک دوست داشتنی را اینجا و در بین 10 ستارۀ اصلی تاریخ آلمان ها ببینیم. فیلیپ لام متولد یازدهم نوامبر 1983 در مونیخ آلمان غربی است و هم اکنون سی و شش سالگی خود را پشت سر می گذارد. لام همانند اکثر ژرمن ها از خونسردی خاصی در بازی اش برخوردار بود، توانایی های تکنیکی و تکل زنی بالایی داشت، در دفاع بسیار خوب بود، نفوذ های خوبی انجام می داد و با سانترهایش موقعیت های خوبی ایجاد می کرد.

وی قدرت رهبری خوبی نیز داشت و به همین دلایل در بین هواداران آلمانی به "قد کوتاه جادویی" ملقب شده بود. کاپیتان پیشین آلمان ها در تورنمنت های مهم و بزرگی همچون جام ملت ‌های اروپا 2004، جام جهانی 2006، جام ملت‌ های اروپا 2008، جام جهانی 2010، جام ملت‌ های اروپا 2012 و جام جهانی 2014 حضور داشته است که در این بین او به همراه مانشافت موفق به قهرمانی در جام جهانی 2014 برزیل به عنوان کاپیتان شده است. شروع دوران حرفه ای فیلیپ لام در هجده سالگی و از تیم دوم باشگاه بایرن مونیخ بوده است. یکسال پس از حضور در تیم دوم بایرن وی در سال 2002 به تیم اصلی راه یافت. هر چند در آن سال تنها فیلیپ لام در یک دیدار برای بایرن مونیخ بازی کرد و سران بایرن او را به صورت قرضی به اشتوتگارت فرستادند. لام دو فصل موفق را در اشتوتگارت پشت سر گذاشت و بازی های خوب او باعث شد تا وی به تیم ملی بزرگسالان آلمان و حضور در تورنمنتی چون جام ملت های اروپای 2004 دعوت شود. هر چند لام پله های ترقی را به خوبی در تمامی تیم های پایۀ آلمان طی کرده بود و از زیر 17 سال تا زیر 21 سال از بازیکنان موفق رده های سنی آلمان به حساب می آمد. فیلیپ لام در جولای 2005 مجددا به بایرن بازگشت و تا پایان دوران حرفه ایش که تا سال 2017 به طول انجامید همواره پای ثابت بازی های بایرن مونیخ بود. این مدافع کناری و هافبک باواریایی ها در مجموع 12 سال حضورش در بایرن مونیخ در 517 بازی برای این باشگاه به میدان رفت و موفق به زدن 16 گل نیز برای تیمش شد. در این مدت او به همراه مونیخی ها موفق به کسب 21 جام ارزشمند از جمله هشت قهرمانی در بوندس لیگا و یک قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا شده است.

در عرصۀ ملی اما فیلیپ لام با حضور ده سالۀ خود (2004 تا 2014) و انجام 113 بازی ملی و زدن 5 گل از مفاخر مانشافت به حساب می آید. همانطور که پیش تر نیز اشاره شد لام سابقۀ حضور در سه جام جهانی 2006، 2010 و 2014 را دارا بوده که طی 20 بازی در این رقابت ها 15 برد، 2 تساوی و 3 شکست کسب نمود و یک گل نیز وارد دروازه حریفان کرد. تنها گل او در جام های جهانی، از قضا سریع ترین گل تاریخ افتتاحیۀ این تورنمنت مهم نیز به حساب می آید. او در دیدار افتتاحیۀ جام جهانی 2006 در دقیقۀ ششم دروازۀ کاستاریکا را با یک شلیک دیدنی فرو ریخت تا آلمان ها اولین بازی خود در آن جام را با برد پرگل 4-2 پشت سر بگذارند. اما به رغم بازی های خوب آلمان در آن جام، آن ها در مرحلۀ نیمه نهایی مغلوب لاجوردی پوشان ایتالیایی با هدایت لیپی شدند تا در نهایت در خاک کشورشان شاهد قهرمانی ایتالیایی ها باشند. لام با عملکرد خوبش در تیم منتخب جام قرار گرفت. وی تنها بازیکن آلمان در این تورنمنت بود که در تمامی 690 دقیقه در ترکیب آلمان به میدان رفت. با مصدومیت میشائیل بالاک و خروج از تیم ملی برای حضور در جام جهانی 2010، فیلیپ لام بازوبند کاپیتانی را بر بازو بست و در دیدار مقابل استرالیا به جوانترین کاپیتان آلمان در تاریخ جام جهانی بدل گشت. آلمان پس از یک شکست در دور گروهی مقابل صربستان در مرحله حذفی بسیار آماده نشان داد و انگلیس و آرژانتین را در هم کوبید، تا برای دومین بار متوالی راهی نیمه نهایی مسابقات شود. لام که در این جام در سمت راست خط دفاعی به میدان رفت، نتوانست مانع شکست تیمش مقابل اسپانیا در مرحله نیمه نهایی شود، تا برای دومین بار پیاپی راهی دیدار رده بندی شوند و با پیروزی مقابل اروگوئه به دومین عنوان سومی پشت سر هم خود در این رقابت ها دست یابند. فیلیپ لام بار دیگر در تیم منتخب مسابقات قرار گرفت.

در سال 2014 لام در ابتدا به عنوان هافبک میانی به میدان رفت و آلمان با 7 امتیاز از دور گروهی صعود کرد. برد سخت مقابل الجزایر، موجب نگرانی هایی شد و لام بار دیگر به پست اصلی خود بازگشت و درخشش خود را شروع کرد. وی در جریان دو دیدار مقابل فرانسه و برزیل خوش درخشید و به آلمان کمک کرد پس از 12 سال بار دیگر رنگ حضور در فینال جام جهانی را ببیند. برد 1-0 مقابل آرژانتین نیز موجب شد به عنوان کاپیتان کاپ قهرمانی مسابقات را بالا ببرد، تا بسیار با شکوه با پیراهن آلمان خداحافظی کند. لام برای سومین بار متوالی در تیم منتخب مسابقات قرار گرفت تا پس از ژالما سانتوس و فرانتس بکن باوئر صاحب چنین رکوردی شود. گفتنی است فیلیپ لام با انجام 20 بازی، هفتمین رکورددار حضور در تاریخ جام های جهانی است. فیلیپ لام یکی از بازیکنان بی حاشیۀ دنیای فوتبال است که همواره در مراسم های خیریه بسیاری شرکت می کند و از بسیاری از جنبش های انسان دوستانه حمایت می نماید. فیلیپ در سال 2010 با کلودیا شاتنبرگ ازدواج کرد و این دو در حال حاضر صاحب دو فرزند دختر و پسر به نام های لنیا و جولیان می باشند. او و خانواده اش هم اکنون در مونیخ آلمان زندگی می کنند. فیلیپ لام دستی نیز در نویسندگی داشته و او صاحب یکی از جنجالی ترین کتاب های چاپ شده در زمینه زندگی فوتبالیست هاست. کتاب "تفاوت ظریف" به قلم فیلیپ لام شاید در ظاهر بیوگرافی خود این بازیکن باشد اما وقتی به دقت آن را می خوانید با گزیده ای از بی پرده ترین حملات به تمامی سرمربیان بایرن مونیخ و تیم ملی فوتبال آلمان مواجه خواهید شد. تفاوت ظریف تا مدت ها یکی از پر فروش ترین کتاب های سالیان اخیر کشور آلمان بوده است.

افتخارات فردی، باشگاهی و ملی فیلیپ لام

هشت قهرمانی بوندس لیگا در فصل های 06-2005، 08-2007، 10-2009، 13-2012، 14-2013، 15-2014، 16-2015 و 17-2016 به همراه تیم بایرن مونیخ

شش قهرمانی جام حذفی فوتبال آلمان در فصل های 06-2005، 08-2007، 10-2009، 13-2012، 14-2013 و 16-2015 به همراه تیم بایرن مونیخ

سه قهرمانی سوپرکاپ فوتبال آلمان در سال های 2010، 2012 و 2016 به همراه تیم بایرن مونیخ

قهرمانی لیگا پوکال در سال 2007 به همراه تیم بایرن مونیخ

قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا در فصل 13-2012 به همراه تیم بایرن مونیخ

قهرمانی سوپرکاپ فوتبال اروپا در سال 2013 به همراه تیم بایرن مونیخ

قهرمانی جام باشگاه های جهان در سال 2013 به همراه تیم بایرن مونیخ

قهرمانی جام جهانی 2014 برزیل به همراه تیم ملی فوتبال آلمان

دو مقام سومی جام های جهانی 2006 آلمان و 2010 آفریقای جنوبی به همراه تیم ملی فوتبال آلمان

حضور در تیم منتخب جام های جهانی 2006، 2010 و 2014

حضور در تیم منتخب اروپا در سال های 2006، 2008، 2012، 2013 و 2014

حضور در تیم منتخب جام ملت های اروپای 2008 و 2012

برندۀ توپ نقره ای (دومین بازیکن برتر) جام باشگاه های جهان در سال 2013

حضور در تیم منتخب لیگ قهرمانان اروپا در فصل 14-2013

بهترین فوتبالیست آلمان در سال 2017

9. اولیور کان

از سپ مایر تا مانوئل نویر و از تونی شوماخر تا ینس لمان، آلمان ها همیشه دارای بهترین گلرهای تاریخ فوتبال بوده اند. اما در میان تمامی دروازه بان های مانشافت، نام اولیور کان از جایگاه خاصی برخوردار است. اولیور کان بیش از دو دهه در بالاترین سطح فوتبال ملی و باشگاهی جهان درخشید و به موفقیت های زیادی نیز در این راه دست یافت. ستاره ای که از او به عنوان یکی از برترین سنگربانان تاریخ یاد می کنند و از همین رو بسیاری به او لقب "تیتان" را داده اند. تیتان یکی از غول های اساطیری یونان بوده و به فردی نسبت داده می شده که دارای خصوصیاتی چون بزرگی، قدرتمندی و اهمیت بالا باشد. اولیور کان از نظر هواداران فوتبال آلمان به دلیل نمایش‏ های مقتدرانه، حماسی و خاطره ‏انگیزش به تیتان معروف شده است. اولیور رالف کان متولد پانزدهم ژوئن 1969 در کالسروهۀ آلمان غربی است و هم اکنون پنجاه و یک سالگی خود را پشت سر می گذارد. کان هم به دلایل فنی و هم اخلاقی اش از شهرت بالایی در دنیای فوتبال برخوردار بوده است. او به همان اندازه که با مهار شوت‏ های نفس‏ گیر فوتبالیست های بزرگ مورد تقدیر عام و خاص قرار می گرفت، در پاره ای از مواقع هم با ابراز صریح عصبانیت ‏های سریع و تهاجمی ‏اش نسبت به حریفان در اذهان باقی مانده است. فوتبال پایه اش را از رده های سنی کالسروهه آغاز کرد و در 18 سالگی به تیم اصلی این باشگاه راه یافت. اولین بازی اش در رقابت های لیگ را در سال 1987 مقابل کلن انجام داد، هر چند تا سال 1990 سرمربی کالسروهه به او اجازۀ بازی در ترکیب تیم در رقابت های بوندس لیگا را نمی داد.

اولین موفقیت اولیور کان در کالسروهه در قالب رقابت های جام یوفا و در سال 1993 شکل گرفت که او به همراه این تیم توانست تا مرحلۀ نیمه نهایی این تورنمنت نیز بالا بیاید. در سال 1994 و به دلیل بازی های درخشانی که از خود درون چارچوب دروازۀ کالسروهه نشان می داد، به عنوان بهترین دروازه بان فصل بوندس لیگا شناخته شد. در همان سال و شروع مسابقات جام جهانی 1994 از سوی برتی فوگتس به تیم ملی دعوت شد اما در آن جا او ذخیرۀ بودو ایگنر بود و هرگز مجال خودنمایی در آن رقابت ها را پیدا نکرد. پس از پایان مسابقات جام جهانی 1994 ایالات متحده او پیشنهاد بایرن مونیخ را برای حضور در این تیم پذیرفت و تا پایان دوران بازیگری اش در این تیم سرشناس آلمانی باقی ماند. او به مدت 14 سال در بایرن مونیخ به بازی مشغول بود و در این مدت کان در 632 بازی رسمی درون چارچوب این تیم ایستاد که از این بین 429 دیدار آن در مسابقات بوندس لیگا شکل گرفته است. اولیور کان پس از سپ مایر که از گلرهای افسانه ای فوتبال آلمان و جهان محسوب می شود و دارای 700 بازی رسمی باشگاهی در بایرن مونیخ است، در جایگاه دوم بیشترین بازی از این حیث در بایرن قرار می گیرد. کان در چهارده سال حضورش در بایرن مونیخ موفق به کسب 22 جام ارزشمند از جمله 9 کاپ بوندس لیگا، 5 کاپ جام حذفی و یک کاپ لیگ قهرمانان اروپا شده است. اولیور کان در بایرن مونیخ سکانس های تلخ و شیرین کم به خود ندیده که یکی از مهم ترین آن ها در مسابقات لیگ قهرمانان اروپا رقم خورده است. در سال 1999 بایرنی ها در این رقابت ها خوش درخشیدند اما در دیدار فینال و آن هم در واپسین دقایق بازی مغلوب منچستر یونایتد شدند تا در عین شایستگی دست آن ها از رسیدن به جام کوتاه گردد.

این شکست شوک بزرگی بر پیکرۀ بایرن مونیخ و شخص اولیور کان بود و او بعدها در مورد این بازی گفته بود که هنوز نتوانسته از شوک آن دیدار بیرون بیاید. اما تنها دو سال بعد و در فصل 01-2000 بایرنی ها با درخشش ستارگان خود از جمله کان توانستند با پیروزی برابر والنسیا به چهارمین عنوان خود در این مسابقات برسند. دو تیم در پایان وقت های عادی و اضافه به تساوی 1-1 رسیدند اما در ضیافت پنالتی ها این کان بود که موفق به مهار سه ضربۀ پنالتی بازیکنان والنسیا شد تا باواریایی ها با درخشش تیتان، پس از 25 سال به این افتخار مهم دست یابند. در همان سال اُلی کان لقب برترین دروازه بان فوتبال اروپا و جهان و همچنین نفر سوم کسب عنوان توپ طلا را در سال 2001 به خود اختصاص داد. اولیور کان فصل بعد نیز عناوین خود در بین بهترین دروازه بانان فوتبال جهان را تکرار کرد و توانست هم بهترین گلر فوتبال جهان و اروپا شود و هم در بین سه نامزد نهایی کسب توپ طلا قرار گیرد. رویدادی که در نهایت در سال 2001 با برتری مایکل اوون و در سال 2002 هم با اول شدن رونالدو نازاریو در مراسم توپ طلا به پایان رسید. این اتفاق مهم برای گلرهای آلمانی تا سال 2014 و قهرمانی آن ها در جام جهانی آن سال دیگر رخ نداد. در آن سال مانوئل نویر با درخشش خود در مسابقات جام جهانی توانست عناوین بهترین دروازه بان فوتبال اروپا و دنیا را از آن خود نماید و همچنین در بین سه کاندیدای اصلی کسب توپ طلا قرار گیرد. یک سال پس از قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا او به همراه تیم ملی فوتبال آلمان که هدایت آن را رودی فولر برعهده داشت، گام به مسابقات جام جهانی 2002 کره و ژاپن گذاشت. آلمان ها تیم منسجم و خوبی در آن مسابقات داشتند و از همان ابتدا کار را با پیروزی 8-0 مقابل عربستان سعودی محکم شروع کردند.

در تورنمنتِ شگفتی ها و البته اشتباهات پرتعداد داوری آن ها همانند اسپانیا و ایتالیا از گردانۀ مسابقات حذف نشدند و توانستند پس از 12 سال مجددا به فینال جام جهانی صعود نمایند. اما در بازی فینال و علیرغم درخشش کان در آن مسابقه، آلمان ها مقهور اعجوبه ای چون رونالدو نازاریو شدند و تنها به مقام دومی این رقابت ها بسنده کردند. هر چند در آن تورنمنت، اولی کان توانست جایزۀ توپ طلای جام جهانی که به بهترین بازیکن جام اعطا می گردد را به دست آورد تا همان طور که قبلا نیز اشاره شد در پایان سال 2002 همانند سال قبل تر از آن، عناوین بهترین دروازه بان سال جهان، اروپا و همچنین قرارگیری در بین سه نامزد پایانی توپ طلا را تکرار نماید. اما چهار سال بعد و هنگامی که جام جهانی 2006 در خاک آلمان ها برگزار گردید، کان به ناچار پیراهن شماره‌ یک تیم ملی را به رقیبش "ینس لمان" واگذار کرد. وی پس از آن مسابقات از تیم ملی فوتبال آلمان نیز کناره گیری کرد. در مجموع کان به مدت یازده سال (1995 تا 2006) پیراهن مانشافت را در میادین مختلف برتن نمود که ماحصل حضور او انجام 86 بازی ملی بوده است. در سال 2008 و هنگامی که اولی کان 39 سالگی خود را پشت سر می گذاشت با پیراهن تیم بایرن مونیخ از دنیای فوتبال خداحافظی کرد. او در ماه اکتبر آن سال با انجام بازی خداحافظی کناره‌گیری خود را رسما از فوتبال اعلام کرد. در این بازی تمامی بازیکنان سابق بایرن‌ مونیخ و تیم ملی آلمان حضور داشتند و تماشاگران زیادی نیز به الیانس آرنای شهر مونیخ آمده و الیور کان دروازه‌ بان اسطوره‌ای خود را تشویق می کردند. اولیور کان یکی از بهترین گلرهای تاریخ فوتبال جهان محسوب می شود و طرفداران فوتبال همیشه واکنش های خیره کنندۀ او البته همراه با خشم و عصبانیت های بیرحمانه اش را به یاد می آورند. این افسانۀ دنیای دروازه بانی چند سال پیش و در مصاحبه ای با روزنامۀ اشپیگل آلمان گفته بود:

دروازه بانان برای موفقیت به عنصر جنون نیاز دارند. حتی اگر زحمت زیادی هم نمی کشیدم، می‌ توانستم یک گلر خوب باشم، ولی من می خواستم بهترین باشم.

افتخارات فردی، باشگاهی و ملی اولیور کان

هشت قهرمانی بوندس لیگا در فصل های 97-1996، 99-1998، 2000-1999، 01-2000، 03-2002، 05-2004، 06-2005 و 08-2007 به همراه تیم بایرن مونیخ

شش قهرمانی جام حذفی فوتبال آلمان در فصل های 98-1997، 2000-1999، 03-2002، 05-2004، 06-2005 و 08-2007 به همراه تیم بایرن مونیخ

پنج قهرمانی لیگا پوکال در سال های 1997، 1998، 2000، 2004 و 2007 به همراه تیم بایرن مونیخ

قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا در فصل 01-2000 به همراه تیم بایرن مونیخ

قهرمانی جام یوفا در فصل 96-1995 به همراه تیم بایرن مونیخ

قهرمانی جام بین قاره ای در سال 2001 به همراه تیم بایرن مونیخ

قهرمانی جام ملت های اروپای 1996 انگلستان به همراه تیم ملی فوتبال آلمان

نایب قهرمانی جام جهانی 2002 کره و ژاپن به همراه تیم ملی فوتبال آلمان

مقام سوم جام جهانی 2006 آلمان به همراه تیم ملی فوتبال آلمان

برندۀ توپ طلا (بهترین بازیکن) جام جهانی 2002 کره و ژاپن

بهترین دروازه بان جام جهانی 2002 کره و ژاپن

حضور در تیم منتخب جام جهانی 2002 کره و ژاپن

دومین بازیکن برتر فوتبال جهان در سال 2002 به انتخاب فیفا

بهترین دروازه بان بوندس لیگا در سال های 1994، 1997، 1998، 1999، 2000، 2001 و 2002 به انتخاب کیکر

بهترین دروازه بان فوتبال جهان از نگاه فدراسیون بین ‌المللی تاریخ و آمار فوتبال (IFFHS) در سال های 1999، 2001 و 2002

بهترین دروازه بان قارۀ اروپا در سال های 1999، 2000، 2001 و 2002

بهترین بازیکن فینال لیگ قهرمانان اروپا در فصل 01-2000

بهترین فوتبالیست آلمان در سال های 2000 و 2001

نفر سوم کسب توپ طلا در سال های 2001 و 2002

حضور در لیست فیفا 100 به انتخاب پله

کسب جایزۀ Golden Foot در سال 2017 به عنوان یکی از اساطیر فوتبال جهان

8. سپ مایر

در فوتبال آلمان به دلیل انجام واکنش های خیره کننده در چارچوب دروازه به او لقب "گربۀ آنزینگ" را داده بودند. در این بخش صحبت از بازیکنی است که بسیاری هم عقیده هستند که او برترین دروازه بان تاریخ فوتبال آلمان و باشگاه بایرن مونیخ است. سپ مایر دورازه بانی است که نقشی برجسته و مهم در موفقیت های بایرن مونیخ و تیم ملی آلمان در دهه هفتاد میلادی داشته و در حقیقت یکی از چهره های اصلی نسل طلایی فوتبال آلمان در آن دهه به حساب می آید. مایر در کنار فرانتس بکن باوئر و گرد مولر از جمله بازیکنانی بود که در شروع موفقیت های باشگاه بایرن و به خصوص سه قهرمانی جام باشگاه های اروپایی این تیم، نقش مهمی را ایفا کرده است. این گلر اسطوره ای ژرمن ها خود در این ‌باره می گوید:

من بسیار مفتخرم که جزء نسلی هستم که توانست سنگ بنای افتخارات بایرن مونیخ را پایه‌ریزی نماید.

یوزف دیتر مایر یا سپ مایر متولد 28 فوریه 1944 در مِتِن آلمان نازی است و هم اکنون هفتاد و شش سالگی خود را پشت سر می گذارد. او به همراه شاگرد خود، اولیور کان، از موفق ترین و برجسته ترین چهره های دروازه بانی تاریخ فوتبال به شمار می آید و جزو ستارگانی قلمداد می گردد که تمامی عمر دوران حرفه ایش را در باشگاه بایرن مونیخ گذرانده است. در کودکی و زمانی که تنها هشت سال سن داشت، در تیم TSV Haar در پست بازیکن تهاجمی سمت راست به میدان می رفت و در چنین پستی حتی به عنوان برترین گل زن رقابت های ایالتی در سطح جوانان نیز دست یافته بود. اما هنگامی که چهارده ساله بود در بازی نهایی مسابقات جوانان، با تیم خود در مقابل تیم جوانان بایرن مونیخ قرار گرفت.

در آن بازی، گلر اصلی تیم به دلیل آسیب ‌دیدگی نتوانست حضور یابد و مربی تیم به ناچار سپ مایر را درون دروازه جای داد. آن دیدار هر چند مایر و هم تیمی هایش شکست تحقیر آمیز 12-0 را مقابل جوانان بایرن تجربه کردند، اما مایر جوان در آن بازی با پرش ‌های شگفت انگیز و رفلکس های خاص خود توانست مانع از شکست سنگین‌تر تیم خود شود. در واقع آن بازی سکوی پرش سپ مایر شد و او مورد علاقۀ مربی جوانان بایرن مونیخ قرار گرفت. در سال 1959 مایر به جوانان باشگاه بایرن مونیخ ملحق شد و تا سه سال در جوانان بایرن مشغول به بازی بود. در سال 1962 و هنگامی که هجده ساله بود به تیم اصلی راه یافت و این سرآغاز هجده سال حضور موفقیت آمیز او در بایرن مونیخ و رقابت های اروپایی گشت. در واقع سپ مایر رکورددار حضور در این باشگاه معروف فوتبال آلمان به حساب می آید. سپ مایر با انجام 700 بازی باشگاهی رکورددار حضور در بایرن مونیخ است. از این 700 بازی او 537 بار پیراهن بایرن را در مسابقات لیگ باشگاهی آلمان بر تن نموده است. جالب است بدانید که شاگرد او یعنی اولیور کان نیز با انجام 632 بازی رسمی در بایرن مونیخ نفر دوم رکوردداران حضور در جمع باواریایی ها به حساب می آید. مایر با کمک دیگر اسطورۀ فوتبال کشور آلمان یعنی فرانتس بکن باوئر به بایرن مونیخ کمک کردند تا در سطح اول فوتبال این کشور جای گیرد. پس از آن و با حضور دیگر اسطوره ای چون گرد مولر که به بمب افکن فوتبال آلمان معروف است، بایرن مونیخ به موفقیت های فراوانی در سطح باشگاهی کشور آلمان و اروپا از جمله سه قهرمانی در جام باشگاه های اروپا دست یافت. سپ مایر در تیم ملی فوتبال آلمان که آن دوران با نام آلمان غربی در مسابقات و تورنمنت های مختلف حضور می یافت نیز یک اسطوره به حساب می آید.

شروع حضور مایر در تیم ملی آلمان غربی به سال 1966 بر می‌گردد. نخستین بازی ملی سپ مایر در سال 1966 و مقابل ایرلند در دوبلین صورت پذیرفت. آلمان ها پیروز آن دیدار با نتیجۀ پرگل 4-0 شدند و مایر توانست نخستین کلین شیت خود را در اولین بازی ملی اش انجام دهد. اولین تورنمنت مهم ملی سپ مایر مسابقات جام جهانی 1966 بود که به میزبانی انگلیسی ها برگزار می شد. هر چند مایر 22 ساله در آن مسابقات به عنوان گلر ذخیره حضور داشت و آلمان ها در نهایت و در یک فینال پرحرف و حدیث نتیجه را به انگلستان واگذار کردند تا به مقام نایب قهرمانی جام جهانی بسنده کنند. مایر از جمله بازیکنانی است که توانسته در چهار جام جهانی فوتبال حاضر باشد. پس از رقابت های انگلستان او به دروازه بان شمارۀ یک فوتبال آلمان در جام جهانی 1970 مکزیک تبدیل گشت. مسابقاتی که در آن، آلمان ها پس از شکست 4-3 مقابل ایتالیا در دور نیمه نهایی که به بازی قرن نیز معروف گشت، نتوانستند به فینال این رقابت ها راه یابند تا در نهایت آلمان غربی به مقام سوم این بازی ها بسنده کند. این پایان کار آلمان ها نبود و آن ها همیشه نشان داده بودند که به خوبی می توانند از شکست پلی به سمت پیروزی و موفقیت باز کنند. دو سال بعد و در جام ملت های 1972 بلژیک، سپ مایر و تیم ملی فوتبال آلمان غربی به نخستین قهرمانی شان در رقابت های یورو دست یافتند. آن ها مقتدرانه شوروی سابق را با نتیجۀ 3-0 شکست دادند تا به مقام قهرمانی این مسابقات مهم دست یابند. پس از این موفقیت بزرگ، حالا نوبت به جام جهانی 1974 می رسید که این بار آلمان ها میزبانی آن را بر عهده داشتند. ژرمن ها در تمامی خطوط به معنای واقعی کلمه تیم یکدست و پرقدرتی را تشکیل داده بودند.

آن ها با ستارگانی چون سپ مایر، فرانتس بکن باوئر، پل برایتنر و گرد مولر توانستند تمامی تیم ها را یکی پس از دیگری از پیش رو بردارند و در بازی پایانی نیز با برد مقابل هلندی که ستاره ای چون یوهان کرایوف را در اختیار داشت به دومین مقام قهرمانی جهان خود دست یابند. مایر در آن مسابقات نیز درخشش خاصی داشت و بازی های خوب او از چشم کاپیتان آلمان ها یعنی فرانتس بکن باوئر نیز دور نمانده بود. قیصر فوتبال آلمان، مایر را با فاصله زیاد نسبت به دیگران، بهترین دروازه‌ بان تاریخ فوتبال آلمان می‌دانست. در ستایش مایر می‌گفتند:

هر گلی که وارد دروازه مایر شود، غیر قابل مهار بوده ‌است!

سپ مایر همانطور که پیش از این نیز گفته شد با انجام 700 بازی و 18 سال بازی برای بایرن مونیخ رکورددار است. در این مدت او با بایرن موفق به کسب سیزده جام ارزشمند شده که از جملۀ آن ها می توان به چهار قهرمانی در رقابت های بوندس لیگا و سه قهرمانی در جام باشگاه های اروپا اشاره کرد. او همچنین سه بار و در سال های 1975، 1977 و 1978 به عنوان بهترین فوتبالیست کشورش نیز انتخاب گردید و بسیاری از کارشناسان آلمانی او را بهترین دروازه بان تاریخ فوتبال کشورشان می دانند. سپ مایر از سوی فیفا چهارمین دروازه بان برتر تاریخ فوتبال جهان، پس از لو یاشین گلر افسانه ‌ای شوروی سابق، گوردون بنکس گربۀ ‌چالاک انگلستان و دینو زوف دیوار استوار تیم ملی فوتبال ایتالیا به حساب می آید. در عرصۀ ملی او سابقۀ سیزده سال (1966 تا 1979) حضور در تیم ملی فوتبال آلمان غربی را داشته که ماحصل حضور او انجام 95 بازی ملی بوده است. پس از بازنشستگی از دنیای فوتبال، سپ مایر از سال 1988 و به مدت شانزده سال مربی دروازه بانان تیم ملی فوتبال آلمان بوده است. در همین بین و از سال 1994 تا 2008 نیز او به عنوان مربی دروازه بان های باشگاه بایرن مونیخ انجام فعالیت می کرد. آلمان ها همیشه به داشتن گلرهای خوب و تاپ کلاس در سطح جهان معروف بوده اند اما شاید هیچ دروازه بانی به اندازۀ سپ مایر نتوانسته از لحاظ تداوم موفقیت و ثبات به پای او برسد. شاید یکی از دلایلی که او را بالاتر از مانوئل نویر و اولیور کان به عنوان بهترین دروازه بان تاریخ آلمان معرفی کردیم، بتوان افتخارات بیشتر او در عرصه ملی و باشگاهی دانست.

افتخارات فردی، باشگاهی و ملی سپ مایر

چهار قهرمانی بوندس لیگا در فصل های 69-1968، 72-1971، 73-1972 و 74-1973 به همراه تیم بایرن مونیخ

چهار قهرمانی جام حذفی فوتبال آلمان در فصل های 66-1965، 67-1966، 69-1968 و 71-1970 به همراه تیم بایرن مونیخ

سه قهرمانی جام باشگاه های اروپا در فصل های 74-1973، 75-1974 و 76-1975 به همراه تیم بایرن مونیخ

قهرمانی رقابت های برندگان جام باشگاه های اروپا در فصل 67-1966 به همراه تیم بایرن مونیخ

قهرمانی جام بین قاره ای در سال 1976 به همراه تیم بایرن مونیخ

قهرمانی جام جهانی 1974 آلمان غربی به همراه تیم ملی فوتبال آلمان غربی

نایب قهرمانی جام جهانی 1966 انگلستان به همراه تیم ملی فوتبال آلمان غربی

مقام سوم جام جهانی 1970 مکزیک به همراه تیم ملی فوتبال آلمان غربی

قهرمانی جام ملت های اروپای 1972 بلژیک به همراه تیم ملی فوتبال آلمان غربی

حضور در تیم منتخب جام جهانی 1974 آلمان غربی

بهترین فوتبالیست آلمان در سال های 1975، 1977 و 1978

کسب عنوان بهترین دروازه بان قرن فوتبال آلمان

حضور در جمع 100 فوتبالیست برتر تاریخ از نگاه مجلۀ ورلد ساکر

رکورددار حضور در تمامی مسابقات باشگاهی بایرن مونیخ (700 بازی)

رکورددار حضور در رقابت های بوندس لیگا در باشگاه بایرن مونیخ (473 بازی)

رکورددار حضور در لیگ های سراسری باشگاهی آلمان در باشگاه بایرن مونیخ (537 بازی)

حضور در فهرست فیفا 100 توسط پله

حضور در تیم منتخب تمام دوران باشگاه بایرن مونیخ

حضور در تالار مشاهیر و بزرگان ورزش آلمان

7. پل برایتنر

اگر همزمان بخواهیم در مورد یکی از بهترین مدافعان و هافبک های تاریخ فوتبال جهان سخن به میان آوریم، یکی از بهترین گزینه های در دسترس، پل برایتنر اسطوره تیم ملی فوتبال آلمان و باشگاه بایرن مونیخ خواهد بود. این ستارۀ آلمانی که در هر دو پست دفاع و هافبک بازی های فوق العاده ای را چه در عرصه ملی و چه باشگاهی به نمایش می گذاشت را بسیاری بهترین دفاع چپ تاریخ بایرن برمی شمارند. پل برایتنر متولد پنچم سپتامبر 1951 در دِتر کول برن مور در ایالت باواریای آلمان است و هم اکنون شصت و هشت سالگی خود را پشت سر می گذارد. برایتنر یکی از جنجالی ترین بازیکنان تاریخ فوتبال آلمان بود که 48 بازی برای آلمان غربی انجام داد. او در کنار برتی فوگتس، هانسل شوارتسنبک و فرانتس بکن باوئر یکی از مخوف ترین خط دفاعی های تاریخ فوتبال را ساخته بود و عجیب این که پست اصلی این بازیکن در اصل هافبک بود. وی یکی از موفق ترین بازیکنان تاریخ فوتبال آلمان است که در تیم برتر تاریخ فیفا و در لیست 125 بازیکن اسطوره زنده فوتبال جهان به انتخاب پله در سال 2004 قرار گرفت.

برایتنر دارای رکوردهای جالب توجهی در دنیای فوتبال است. از جمله آنکه او در کنار واوا، پله و زیدان تنها بازیکنان تاریخ جام جهانی به حساب می آیند که موفق به گلزنی در دو فینال این رقابت ها شده اند. شاید به همین دلیل است که فیفا او را در ترکیب تیم منتخب تمامی ادوار جام جهانی قرار داده است. این مدافع-هافبک آلمانی فوتبال حرفه ای خود را از 19 سالگی و باشگاه اول کشور آلمان، بایرن مونیخ در سال 1970 آغاز کرد. برایتنر در دوره اول حضورش در بایرن مونیخ، چهار فصل برای این تیم بازی کرد که دستاورد حضور او در این مدت، 109 بازی و 17 گل، در کنار سه قهرمانی لیگ آلمان (بوندس لیگا)، یک قهرمانی جام حذفی آلمان (دی اف بی پوکال) و مهم تر از همه قهرمانی در جام باشگاه های اروپا در فصل 74-1973 بوده است. سال 1974 برای برایتنر آلمانی بهترین سال این بازیکن در تمام دوران ورزشیش بود. او در این سال موفق به قهرمانی در جام جهانی 1974 با آلمان غربی و قهرمانی در جام باشگاه های اروپا و فتح بوندس لیگا با تیم بایرن مونیخ شد. برایتنر با کوله باری از موفقیت، عنوان و جام در سال 1974 به تیم رئال مادرید پیوست و سه فصل در رئال مشغول به بازی گشت.

در رئال مادرید نیز اوضاع بر وفق این بازیکن آلمانی بود و او به پست اصلی و دلخواهش هافبک برگشت و در کنار "گونتر نتزر"، هموطنش جان تازه ای به خط هافبک رئال مادرید بخشیده بود. 84 بازی و 10 گل زده در کنار کسب دو لالیگا و یک جام حذفی اسپانیا، ماحصل سه فصل حضور این ستاره آلمانی در ترکیب رئال مادرید بوده است. برایتنر در سال 1977 رئال را به مقصد کشورش و تیم اینتراخت برانشویگ ترک گفت. در یک فصل بازی برای این تیم در 30 مسابقه 10 گل به ثمر رساند و در سال 1978 مجدد به تیم سابق خود بایرن مونیخ برگشت. برایتنر تا زمان خداحافظی اش از فوتبال در سال 1983 به مدت پنج فصل دیگر در بایرن مونیخ بازی کرد و پس از دو قهرمانی در بوندس لیگا و یک جام حذفی، با پیراهن این تیم از دنیای فوتبال خداحافظی کرد. این بازیکن در عرصه ملی یکی از پرافتخارترین بازیکنان تاریخ فوتبال دنیاست. دو سال بعد از قهرمانی در جام ملت های اروپای 1972، پسر متولد کول برن مور باواریا در مونیخ از سد هلند یوهان کرایوف گذشت و با پنالتی بی نقصش راه را برای قهرمانی آلمان ها در جام جهانی 1974 باز کرد.

پس از چند سال دوری از تیم ملی، برایتنر در جام جهانی 1982 اسپانیا، بازوبند کاپیتانی تیم ملی را بر بازو بست و تیمش را در جام جهانی رهبری کرد. برایتنر و رومینگه، آلمان را به فینال جام جهانی رساندند ولی گل زیبای برایتنر هم برای شکست تاردلی و تیم ایتالیا کافی نبود. در عرصۀ ملی پل برایتنر به مدت یازده سال (1971 تا 1982) پیراهن آلمان ها را در میادین مختلف بر تن داشت که ماحصل حضور او در این مدت انجام 48 بازی و 10 گل زده بوده است. برایتنر در خارج از زمین فوتبال به علت رفتار جنجالی اش مورد انتقاد هواداران سنتی فوتبال آلمان قرار می گرفت. او عادت داشت که در مورد مسائل سیاسی و اجتماعی نظر بدهد، به خصوص که در آن زمان آلمان توسط دیوار برلین به دو بخش تقسیم شده بود و او هم معمولا با کتاب قرمز حزب کمونیست چین در تمرینات حضور پیدا می کرد. پیش از جام جهانی 1982 یک تصمیم عجیب و جنجالی داشت؛ او 150 هزار مارک دریافت کرد تا ریش هایش را بزند و یک کمپانی ریش تراشی هلندی را تبلیغ کند. اکنون وی مسئول تیم پیشکسوتان بایرن است، در بازی های خیریه شرکت می کند، پای ثابت اکثر قرعه کشی های لیگ قهرمانان اروپاست ولی هنوز بسیاری از هواداران فوتبال به خوبی نمی دانند که آیا او چپ پا بوده است یا راست پا؟

افتخارات فردی، باشگاهی و ملی پل برایتنر

پنج قهرمانی بوندس لیگا در فصل های 72-1971، 73-1972، 74-1973، 80-1979 و 81-1980 به همراه تیم بایرن مونیخ

دو قهرمانی جام حذفی فوتبال آلمان در فصل های 71-1970 و 82-1981 به همراه تیم بایرن مونیخ

قهرمانی جام باشگاه های اروپا در فصل 74-1973 به همراه تیم بایرن مونیخ

نایب قهرمانی جام باشگاه های اروپا در فصل 82-1981 به همراه تیم بایرن مونیخ

دو قهرمانی لالیگا در فصل های 75-1974 و 76-1975 به همراه تیم رئال مادرید

قهرمانی در جام حذفی فوتبال اسپانیا در فصل 75-1974 به همراه تیم رئال مادرید

قهرمانی جام جهانی 1974 آلمان غربی به همراه تیم ملی فوتبال آلمان غربی

نایب قهرمانی جام جهانی 1982 اسپانیا به همراه تیم ملی فوتبال آلمان غربی

قهرمانی جام ملت های اروپای 1972 بلژیک به همراه تیم ملی فوتبال آلمان غربی

حضور در تیم منتخب تمام ادوار جام های جهانی از سوی فیفا

حضور در تیم منتخب جام جهانی 1974 آلمان غربی

حضور در تیم منتخب جام ملت های اروپا 1972 بلژیک

کسب عنوان بهترین فوتبالیست آلمانی در سال 1981

نفر دوم کسب توپ طلا در سال 1981

حضور در فهرست فیفا 100 توسط پله

حضور در تیم منتخب تمام دوران باشگاه بایرن مونیخ

6. فریتز والتر

هواداران فوتبال هنگامی که نام کاپیتان فریتز والتر را می شنوند اولین چیزی که در ذهنشان مجسم می گردد، دیدار فینال بین آلمان غربی و مجارستان در جام جهانی 1954 سوئیس است. دیداری که به "معجزه برن" معروف شد و آلمان ها هنوز هم از آن بازی خاص و اولین قهرمانی شان در جام جهانی سخن می گویند. با وجود آنکه پست اصلی فریتز والتر هافبک هجومی بود و او را بیشتر در میانۀ میدان و در حال بازیسازی می دیدند اما آمار گلی که این فوتبالیست برجسته در مدت زمان بیش از دو دهه بازی اش در کایزرسلاترن به ثمر رسانده خیره کننده است. او با انجام 364 بازی و زدن 357 گل برای کایزرسلاترن در مدت بیش از دو دهه حضورش در این تیم بهترین بازیکن تاریخ این باشگاه لقب گرفته است. این کاپیتان فقید تیم ملی فوتبال آلمان غربی و باشگاه کایزرسلاترن علیرغم پیشنهادات وسوسه کننده ای که از خارج از مرزهای آلمان داشت، با حمایت همسرش به این تیم و هوادارانش وفادار ماند و به همراه این باشگاه موفق به کسب دو قهرمانی در لیگ سراسری باشگاه های آلمان شد. فردریش فریتز والتر متولد 31 اکتبر 1920 در کایزرسلاترن آلمان است. در شهرش کایزرسلاترن و تیم ملی فوتبال آلمان به او لقب رئیس را داده بودند. شروع دوران حرفه ای فریتز والتر در سال 1937 بود. او در 17 سالگی به کایزرسلاترن ملحق شد و تا پایان دوران بازیگری اش که 22 سال به طول انجامید در این باشگاه به بازی مشغول بود. والتر در کایزرسلاترن یک ماشین گلزنی تمام عیار بود و به سبب درخشش تیم های زیادی در آن زمان همچون اینتر، اتلتیکو مادرید و پاریس فرانسه با قراردادهایی به ارزش 250 تا 500 هزار مارک که در آن دوران قراردادهای نجومی به شمار می رفت خواستار به خدمت گرفتن او بودند.

بیست ساله بود که از سوی سپ هربرگر مربی پرآوازۀ آن دوران آلمان به تیم ملی فراخوانده شد. فریتز والتر نخستین بازی خود را در تاریخ چهاردهم جولای 1940 برابر رومانی انجام داد و در برد پر گل 9-3 آلمان برابر این تیم نقش پررنگی داشت. او در این بازی توانست سه گل به ثمر برساند تا اولین بازی ملی والتر به همراه آلمان ها با یک هت تریک همراه باشد. در جنگ جهانی دوم او به عنوان یک سرباز به میدان های نبرد فراخوانده شد و به عنوان سرباز توپخانه در ارتش آلمان فعالیت می کرد. او در حین جنگ جهانی اسیر سربازان ارتش شوروی شد و زنده ماندن فریتز در نوع خودش شبیه یک معجزه بوده است. در آن زمان سربازان اسیر آلمان نازی از سوی ارتش شوروی به سیبری فرستاده می شدند اما یک مریضی ساده و البته عشق یک سرهنگ روسی به فوتبال مانع از فرستادن والتر و برادرش لودویگ به سیبری برای فعالیت در اردوگاه های کار اجباری می شود. بعدها هر گاه از والتر پرسیده می شد که آیا بازی فینال جام جهانی در مقابل مجارستان که به قهرمانی آلمان منجر گردید مهم ‌ترین بازی زندگی او بوده یا نه، در پاسخ می‌ گفت:

نه! من مهم ‌ترین بازی زندگیم را در آن اردوگاه اسیران جنگی انجام داده ‌ام.

والتر پس از وقفۀ ناشی از جنگ، در سال 1951 به تیم ملی فوتبال آلمان بازگشت. سه سال بعد و در سوئیس آلمان ها پس از یک دوره غیبت گام به رقابت های جام جهانی می گذاشتند.

آلمان غربی که اولین قهرمانی جهان خود را در آن سال و در برن به دست آورد، شکست تحقیر آمیزی مقابل مجارستان آن هم با هشت گل متحمل شده بود، اما دیدار فینال جام جهانی حکایت دیگری داشت. آلمان ها شکست دور گروهی خود در این تورنمنت برابر مجارها با نتیجۀ 3-8 را با برد و یک کامبک خیره کننده 3-2 مقابل این تیم آن هم در دیدار پایانی جبران کردند. فریتز والتر در آن بازی ها بازوبند کاپیتانی آلمان ها را بر بازو بسته بود و در کنار هلموت ران از برترین ستارگان آلمان غربی در این تورنمنت بود. فریتز به عنوان کاپیتان آلمان غربی فاتح جام جهانی 1954 شد و پس از آن مجسمه اش به همراه ورنر لیبریش، ورنر کولمیر، هورست اکل و و اوتمار والتر دیگر بازیکنان کایزرسلاترن در جام جهانی 1954 ساخته شد. در مجموع فریتز والتر در دو جام جهانی 1954 و 1958 حاضر بوده و و طی یازده بازی در این رقابت ها، هفت برد، دو تساوی و دو شکست را تجربه کرد و سه بار نیز موفق به گشودن دروازه حریفان شد. فریتز والتر در پایان جام جهانی 1954 ضمن حضور در ترکیب تیم منتخب، توپ برنز سومین بازیکن برتر جام را دریافت نمود. والتر در جام جهانی 1958 نیز در ترکیب ثابت آلمان به میدان رفت، با این تفاوت که بازوبند کاپیتانی را به هانس شافر واگذار کرده بود. آلمان موفق شد تا مرحله نیمه نهایی مسابقات راه یابد، اما شکست مقابل سوئد و فرانسه، رتبه ای بهتر از چهارمی برای این تیم به ارمغان نیاورد. در ردۀ ملی فریتز والتر سابقۀ بالایی از حضور (1940 تا 1958) با پیراهن تیم ملی فوتبال آلمان را داشته که البته چند سال از این مدت به خاطر حضور در جبهه های نبرد در افتخارات وی به ثبت نرسیده است.

در این مدت او آمار 61 بازی ملی و 33 گل زده را به ثبت رسانده است. استادیوم فوتبال کایزرسلاترن که "بتسن ‌برگ" نام داشت، در نوامبر سال 1985 به احترام این ستارۀ پیشین فوتبال آلمان، به "استادیوم فریتز والتر" تغییر نام یافت. خود والتر در بارۀ این نامگذاری گفته بود:

من در هشت سالگی کارم را در آنجا آغاز کردم و در 39 سالگی فعالیت خود را پایان دادم. این استادیوم برای من "بتسه" (بتسن ‌برگ) است، اما اینکه حالا استادیوم فریتز ‌والتر نام دارد، هم مورد مخالفت من نیست و حتی کمی به آن افتخار می کنم.

بر خلاف سایر فوتبالیست های بزرگ فوتبال آلمان، فریتز والتر نخواست فعالیت ورزشی خود را از راه مربیگری دنبال کند و دو بار دعوت برای جانشینی سپ هربرگر و مربیگری تیم ملی فوتبال آلمان را رد کرد. او به فعالیت ‌های اجتماعی روی آورد و نمایندۀ "بنیاد سپ هربرگر" شد. کار این بنیاد، کمک به جوانانی بود که در نتیجۀ خلافکاری به زندان افتاده بودند و پس از آزادی می‌ خواستند به زندگی عادی بازگردند. در نوامبر 2003 و در جشن 50 سالگی یوفا، نام وی به عنوان پسر طلایی آلمان طی 50 سال اخیر برگزیده شد. امروزه در آلمان جایزه ای به نام فریتز والتر نام گذاری شده است که هر ساله به برترین بازیکن بااستعداد آلمانی داده می شود. این اسطورۀ فوتبال کشور آلمان سرانجام در هفدهم ژوئن سال 2002، در حالی که آرزوی دیدن رقابت های جام جهانی 2006 در خانه اش را داشت، در سن 81 سالگی درگذشت.