انشا در مورد پرستار + 6 انشای دانش آموزی و زیبای ادبی در مورد پرستاران عزیز

در این بخش 6 انشای زیبا در مورد پرستار و شغل سخت پرستاری تهیه کرده ایم. می توانید از این 6 انشا استفاده کنید و الگوبرداری کنید و در کلاس درس ارائه کنید. امیدواریم انشاء در مورد پرستار مورد توجه شما قرار بگیرد.

انشا دانش آموزی پرستار

با عشقی از جنس ایثار در حال عبادت است، لباس سپید زیبایی بر تن دارد و همانند فرشتگان بال و پر می زند، گویا ایستاده سجده می کند بر بالین بیماری که در بستر است.
شنیده بودم فرشتگان نزد خدا در آسمان اند، اما فرشتگانی هستند که آسمانی اند و در زمین اند آنها پرستارند. خداوند عده ای از فرشتگانش را برای عبادت و خدمت به بندگانش به زمین فرود اورد تا سرچشمه ای از محبت را به زمینیان هدیه کنند، بی شک آن فرشتگان پرستارانند.

خداوند در ستایش بنده هایش فرموده است: آن که انسانی را نجات دهد گویی تمام بشریت را نجات داده است و چه ارزشی بالاتر از اینکه یک نفره بتوانی تمام بشریت را نجات دهی.

اعتراف می کنم که نوشتن درباره ی پرستار قلمی بسیار قوی می خواهد، چگونه می شود عشقی بی پایان، محبتی بی دریغ و گذشتی فداکارانه را با واژه ها بر روی کاغذ به تصویر کشید؟ آن هنگام که با قلبی مملو از عشق و محبت با وجودی سرشار از آرامش در بالین بیماری ایستاده و می دانم که حضور او معجزه ها می کند و شفابخش است تنی را که رنجور است.

تسلی می دهد قلب بی تابی را که در بستر خفته است و گویا زیر لب زمزمه می کند به درگاه پروردگارش که بهبود بخشد بیمارش را؛ او نمی تواند تاب بیاورد درد کشیدن و دلهره های بیماران را. تنها آرزویش سلامتی و عافیت تمام بیماران و دردمندان است.

گاهی با آرامی کنار بالین بیمارش می نشیند و با زمزمه ای دلنشین برایش قرآن می خواند و گاهی از سلامتی بیمارش نماز شکر به پا میدارد. در توصیف عطوفت و مهربانی اش همین بس که در چشمانش اشک حلقه می زند با دیدن حال پریشان بیماری.

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند: کسی که برای برآوردن نیاز بیماری تلاش کند، خواه نیاز او برآورده شود یا نه، همانند روزی که از مادر متولد شده است از گناهان پاک می گردد.

یادآور بانوی بزرگواری می شوم که عاشقانه مرهم دل مولایمان زین العابدین امام سجاد (علیه السلام) بودند و با تمام وجود و از صمیم قلب از امام سجاد (ع) پرستاری می کردند. شفای مولایمان، دستان بی تاب عمه ای بود که پیشانی تب دار ایشان را نوازش می کرد.

پرستاری یعنی همانند حضرت زینب (سلام الله علیها) پروانه وار به دور شمع گشتن؛ و چه بسیارند پرستارانی که عاشقانه و پروانه وار به دور بیماران می گردند. شاید اینگونه است که پرستاران با خدایشان عهد بسته اند که همیشه با تمام توان کنار بیماران بمانند و بدون هیچ چشم داشتی آنچه در توانشان هست را هزینه ی سلامتی بیماران کنند؛ هزینه ای از از جنس جان از جنس روح از جنس محبت و وجود و عشقی که در دل لبریز است.

و چه عهدی زیباتر از اینکه با خدا و برای خدا بسته شود، بی شک پاداشش نزد خدا محفوظ است.

در آخر خواستم بگویم که تو یک قهرمانی، اما یادم آمد قهرمان به کسی می گویند که جان یک نفر را نجات می دهد، اما تو جان صد ها نفر را نجات می دهی و چه زیبا که تو یک پرستاری.

انشای زیبای دانش آموزی برای پرستاران عزیز

بعضی از فرشتگان خدا به شکل انسان روی زمین حضور دارند به نظر من پرستار ها یکی از آن ها هستند.

آن ها با لباس سپید شان در سخت ترین روز های هر کدام از ما که روز بیماری است و در آن شرایط ممکن است حتی نزدیک ترین افراد خانواده نیز نتوانند کنار مان باشند از ما مراقبت می کنند تا حال بهتری داشته باشیم.

این فرشتگان زمینی با این که شغل بسیار سختی دارند اما می دانند لبخند شان تا چه اندازه می تواند باعث آرامش بیمار شود به همین خاطر در هیچ شرایطی لبخند دوست داشتنی شان را فراموش نمی کنند و هر بار که بالای سر بیمار حاضر می شوند با خبر های امید بخش انگیزه ی بیمار برای مبارزه با بیماری را چند برابر می کنند.

ممکن است گاهی بیمار بی طاقت شده و آن ها را با کلام یا کاری آزار دهد اما بیش تر پرستاران برای این لحظات آمادگی دارند و سعی می کنند تا با کلام محبت آمیز ناراحتی بیمار را بر طرف کنند.

حقوقی که پرستاران می گیرند در مقابل ایثار و فداکاری آن ها بسیار نا چیز است و حتی گوشه ای از زحمات آن ها هم به وسیله ی این حقوق قابل جبران نیست، آن ها به دنبال پاداش بیش تری هستند که از طرف خداوند برای شان در نظر گرفته شده است.

شغل پرستاری یعنی عشق ورزیدن به تمامی انسان ها، آن ها عشق خود را بی دریغ نثار دیگران می کنند و در پایان کار با خستگی به خانه می روند.

با هر بیماری که روبرو می شوند یک انسان جدید به زندگی شان اضافه می شود انسانی که درد ها و غم هایش می تواند آن ها را بسیار تحت تاثیر قرار دهد پس آن ها باید از روحیه و توانایی ویژه ای بر خوردار باشند تا نه تنها خود شان با ناراحتی بیمار ناراحت و غمگین نشوند بلکه به بیمار کمک کنند تا او کمی از درد ها و مشکلات خود را به دست فراموشی سپرده و روحیه ای قوی داشته باشد.

یادمان باشد که از پرستار ها به خاطر تمام زحماتی که می کشند سپاسگزاری کنیم و اگر کسی را در خانواده داریم که شغل پرستاری را انتخاب کرده به او یاد آور شویم که چقدر کارش ارزشمند و گران بهاست.

انشا در مورد شغل پرستاری

پرستاری، یکی از سخت ترین کارها از لحاظ فشار روحی و جسمی برای پرستار است. نشستن پهلوی بیمار، با او به مهربانی رفتار کردن، به او لبخند زدن، و او را با عمل، رفتار و پذیرایی خود، از رنج های فراوان دوران بیماری رهاندن، تحملِ پولادین لازم دارد. پرستار، با چنین وضعیتی روبه روست و چه سرمایه عظیمی از حِلم و تحمل و گذشت و مدارا و اخلاق خوش لازم است تا پرستار بتواند با بیمار سرکند. اما منش بیمار با پرستار، بر عکس منش پرستاری، مهربانی نیست؛ گاهی تندی است.

گاهی همراهان بیمار اگر خدمتی، اندکی دیر شود، توقعاتشان در برابر پرستار، حالت اعتراض می گیرد. گاهی تندی می کنند و گاهی پرخاش. تحمل اینها خیلی سخت است. حرفه سخت و با اهمیت پرستاران در نزد خداوند، پاداش و ارزش والایی دارد و آنان باید قدر کار خود را بدانند. پرستاری از شغل های بسیار ظریف و پرمسئولیت و در عین حال پرارج است. همچنین دعای بیمار در حق عیادت کننده و پرستار مستجاب می شود، همان طور که نفرین او چنین است. از این روی شایسته است پرستار از بیمار طلب دعا نماید. همان طور که لازم است از کاری که ممکن است او را خشمگین و وادار به نفرین کند، بپرهیزد.

بر پرستار است که بیمار را بر خوردن غذا مجبور نسازد، چیزی نزد وی نخورد، و هنگام خواب او، مراعات حالش را بکند. کوشش برای این که بیمار خوابی آرام داشته باشد، در دین مبین اسلام و گفتار پیشوایان معصوم علیه السلام سفارش شده است. هم چنین شایسته است پرستار، در کنار تخت بیمار بنشیند و او را دلجویی دهد. مریض در غم و رنجی فراوان دست و پا می زند، از این رو، سزاوار نیست با آزردنِ او بار اندوهش را بیشتر کنیم و به فرموده حضرت محمد ص بیمار را اذیت نکنید و بر او فشار وارد نکنید. بنابراین باید از قراردادن مریض در تنگناهای رسوم و آداب اجتماعیِ زاید پرهیز کنیم و از کارهایی چون نشستن طولانی نزد مریض و پرسش زیاد که باعث اذیت وی می شود، دوری گزینیم. در پایان ما دانش آموزان از زحمات پرستاران عزیز قدردانی می کنیم و روز پرستار را به آنها تبریک می گوییم.

امروز که قصد نوشتن کرده ام روز تولد حضرت زینب (س) می باشد. نام حضرت زینب را که می شنوم به یاد صبر و استقامت و شیردلی او می افتم که معلمانمان و پدر و مادرهایمان از کودکی در گوشمان خوانده اند. و اما چه نامگذاری زیبایی بود اینکه روز میلاد حضرت زینب (س) را «روز پرستار» نام نهادند. واقعا پرستاران از صبورترین و زحمتکش ترین قشرهای جامعه می باشند. شب هایی را که تا صبح بر بالین بیماران و نیازمندان به مراقبت، می گذارنند و توقعی هم ندارند که اجر آنچنانی برای این همه زحمت و از خودگذشتگی شان به آنها بدهند. کاش توجه و تبریک و خسته نباشید گفتن هایمان، تنها مختص یک روز نباشد. کاش همیشه در یادمان بماند که کسانی هستند که زندگی شان را وقف دیگران کرده اند و حتی زندگی شخصی شان را هم گذاشته اند تا بقیه در آسایش بیارمند. امروز تنها بهانه ای بود برای نوشتن از این عزیزان ، باشد تا خاطرمان را مملو از یاد آنان کنیم و برای خسته نباشید گفتن، هر روز را فرصتی بدانیم. روز پرستار و ولادت حضرت زینب مبارک باد…

انشاء کوتاه در مورد پرستار

یکی از وظایف پرستاران، برآوردن نیازهای فوری بیمار است. این موضوع در اسلام بسیار سفارش شده و پیشوایانِ معصومِ ما بر آن تأکید فراوان کرده اند. رسول مکرّم اسلام صلی الله علیه و آله وسلم برآوردن حاجت بیمار را موجب آمرزش گناهان دانسته، می فرمایند: «کسی که در رفع حاجت مریض تلاش کند گناهان او فرو می ریزد؛ خواه حاجت او را برآورد و خواه از عهده آن بر نیاید». مرحوم محدّث نوری که از علمای بزرگ تشیع است در کتاب مستدرک الوسائل بابی تحت عنوان «استحباب تلاش در بر آوردن حاجت بیمار» تدوین کرده است و در آن جا می گوید: «این تلاش نسبت به بیماری که از خویشان است استحباب بیشتری دارد».
عبرت آموزی

بیماری آینه ای است که چهره دیگر زندگی را نشان می دهد. پرستار می تواند ابعاد این زندگی را شفاف تر از دیگران نظاره کند. او باید از حال وروز پریشان بیمار عبرت آموزد و از دیدن درد و رنج او درس گیرد. پیشوای اول شیعیان حضرت علی علیه السلام می فرماید: «چه بسیار کسان که با دست خود از آنان پرستاری می کردی برای آنان شفا می طلبیدی و از پزشکان برایشان دارو می گرفتی، ولی دواهای تو به حالشان نفعی نبخشید».
یاری رساندن به بیمار در گزاردنِ اعمال عبادی

عبادت روح زندگی، ارتباط درست آفریده با آفریننده، و مایه حیات و کمال انسان است. به راستی چه کسی جز او فریادرس است؟ تنها اوست که باید در برابرش زانو زد، به رکوع رفت و پیشانی بر خاک سود. بیماری هرچند بیمار را به خدا نزدیک می کند، گاهی به جا آوردنِ اعمال عبادی را برایش دشوار یا ناممکن می سازد. پرستار می تواند بیمار را در گزاردنِ این اعمال یا تهیه مقدمات آن یاری رساند.

انشا ادبی در مورد روز پرستار

لایه های سنگین حزن بر دل بیمار فرو می نشیند. چشم های بی رمق او درد را فریاد می کشند. آن وقت که بیمار از همه جا دستش کوتاه است، در آن ساعاتی که حتی همسر، فرزندان و پدر و مادر بیمار هم بالای سرش نیستند، چشم امیدش بعد از خدا، به پرستار است، و این پرستار است که مثل ملائکه آسمانی، مثل فرشتگان رحمت، به دردها، مشکلات و نیازهای جسمی و عاطفی او پاسخ می دهد. در این لحظات، تنها سایه پرستار است که بیمار را در مسیر پرفراز و نشیب بیماری قوت می بخشد. پرستار حرفی از کلام خداوند است، شعاعی از ملکوت پر حشمت است و تابشی از زیبایی انسان. پس پرستاری را قدر بدانیم و پرستاران را گرامی بداریم.

مقام معظم رهبری، درباره اهمیت پرستاری می فرماید: «برای حفظ سلامت در جامعه، اهمیت پرستاری در طراز اول قرار دارد؛ یعنی اگر بهترین پزشکان و جراحان، کار خودشان را با بیمار به بهترین وجه انجام دهند، اما از آن بیمار پرستاری نشود، به طور غالب، کار آن پزشک یا جراحِ عالی قدر، بی فایده خواهد بود». ایشان در جایی دیگر، نقش پرستار را معادل کار پزشکی ماهر می داند و می فرماید: «نقش پرستاری و بیمارداری در حفظ سلامت و بازگشت سلامت بیمار، نقش درجه اول است؛ معادل است با نقش یک پزشک ماهر. بسیاری از این نکته غفلت دارند. لذا آن وزن و ارزشی که باید برای پرستار در نظر گرفته شود، از ذهن آنها مغفول می ماند و به آن توجه نمی کنند».

امروزه پرستاری جنبه های تخصصی و روان شناختی پیدا کرده است و دانشکده های پرستاری در سرتاسر جهان شکل گرفته اند. اما باید اذعان نمود که همچنان بخشی از چهره زیبای پرستاری زیر سایه سنگین بی توجهی یا جهل، کدر و ناشناخته مانده است و اسلام که دینی همه جانبه نگر است ما را با این زوایا آشنا می کند. اگر «فقه پرستاری» جمع آوری و ترویج شود، انگیزه های معنوی در دل پرستاران بیدارتر می شود. اسلام با ریزبینی و موشکافی عمل به احکامی را سفارش می کند که بیمار را در سلامتی جسم و روح یاری می رساند. امید که فقه پرستاری در دانشکده های پرستاری جایگاهی مناسب و به سزا پیدا کند و ابعاد مختلف آن برای مردم، به ویژه پرستاران زحمت کش، بیش از پیش روشن شود.

بعضی کارها تعطیلی بردار نیست و شخص همواره باید آماده خدمت رسانی باشد. پرستاری، از جمله این حرفه هاست. مقام معظم رهبری با توجه به این نکته، در مورد کار پرستاری می فرماید: «پرستار، از خانه، از همسر، از فرزندان، شب، روز، نیمه شب، ایام عید، روزهای جمعه و ایام تعطیل که مردم سرگرمِ تفریح و گذراندن تعطیلی خودشان هستند، دور است. پرستار نمی تواند بیمار و بیمارستان را رها کند. به این مسائل باید توجه شود. کار سخت، وقت نشناسی، همیشه حاضر بودن، جدایی از محیط زندگی، سختی کار را مضاعف می کند».

انشا در مورد پرستار و شغل پرستاری

مقدمه

پرستاری شغلی است که هر کسی قادر به انجام آن نیست. شغلی که روحیه ای قوی همراه با فداکاری و ایثار زیاد می طلبد. شاید برای همه خوشایند نباشد که هر روز در محیطی که پر از درد و بیماری و تلخی است اوقات بگذرانند و حتی گاهی تندی های بیماران و اطرافیانشان را تحمل کنند.

بدنه

روزی که خواهرم می خواست رشته پرستاری را انتخاب کند همه ما می دانستیم که روزهای سختی را پیش رو خواهد داشت. اما او برای این کار ساخته شده بود. برای مهربانی و کمک به دیگران. یک لبخند زیبای او کافی بود تا حال همه را خوب کند و قوت قلبی باشد برای افراد رنجور و بیمار. حالا او چند سال است که در بیمارستانی شب و روز کار می کند و از بیماران زیادی پرستاری کرده است. بارها از او تقدیر شده و به عنوان پرستار شایسته شناخته شده است.

روزهایی که ویروس کرونا در ایران شایع شد و سیل بیماران کرونایی به بیمارستان ها جاری شد، همه ما ترس برمان داشت. می ترسیدیم فرشته نازنینی مثل او را از دست بدهیم. حتی برخی همکارانش که تصمیم به استعفا گرفته بودند به او نیز این پیشنهاد را دادند. اما او اصرار داشت که ارزش کارش در چنین روزهایی صدبرابر می شود و حالا که به او نیاز است می ماند و کمک می کند و خودش را به خدا می سپارد.

یکی از تلخ ترین لحظات عمرم زمانی بود که گریه خواهرم را دیدم، زمانی که تعدادی از همکارانش را از دست داده بود، شاهد از دست رفتن تعدادی از بیماران بود و جسم و روحش حسابی خسته شده بود. اما این پرستار فداکار فردا صبح دوباره با لبخند و انرژی به کارش برگشت.

ما در این مدت او را فقط از دور دیده ایم، زیرا خودش را در طبقه زیرزمین خانه که مستقل است، قرنطینه کرده تا ما در معرض خطر ویروس نباشیم.

نتیجه

پرستاری به راستی شغلی عاشقانه است و ارج و قرب زیادی دارد. امیدوارم کسی که تحمل و بردباری و مهربانی چندانی در خود سراغ ندارد سراغ این شغل نرود. وقتی رفتار ناخوشایند و بی مسئولیتی برخی پرستاران را می بینم دلم می گیرد. البته که آن ها هم حق دارند خسته و بی حوصله شوند. اما مسئولیتی که بر دوش آن هاست فراتر از بسیاری افراد دیگر است.

در مقابل ما هم مسئولیت بسیار زیادی در برابر آن ها داریم. مثلا بیماران و همراهانشان باید رعایت حال خستگی و مشکلات آن ها را بکنند و با آن ها با احترام و مهربانی برخورد کنند و قدردانی از آن ها را فراموش نکنند. همینطور در این روزهای کرونایی باید بیشتر رعایت کنیم و از بی احتیاطی و بی توجهی به گسترش این ویروس دست برداریم تا پرستاران و کادر درمان بیش از پیش دچار خستگی نشوند. کاش هر کداممان به نوبه خود باری از دوش هم برداریم تا این روزهای سخت تمام شود.

منبع: دانشچی | پرشین استار | ستاره |