غیرت؛ کلیدواژه‌ای که دوستش داریم

بانک ورزش- شاید در ملاحظات و مناسبات دنیای فوتبال مدرن، استفاده از واژگانی مثل غیرت و تعصب منسوخ شده باشد. همه قبول داریم که باید کار کرد و با دانش و تخصص دنبال نتایج بهتر رفت. همه اینها قبول، اما گاهی سخت‌جانی و سختکوشی گروهی از بازیکنان، چاره‌ای جز استفاده از چنین کلماتی باقی نمی‌گذارد. این حکایت پرسپولیس ایران است؛ تیمی که دیروز در پنجمین مسابقه پیاپی‌اش در لیگ قهرمانان آسیا از سد السد قطر هم گذشت و به یک‌چهارم نهایی رسید. آخرین بازمانده فوتبال ایران که انگار تک‌تک بازیکنانش برای حیثیت و اعتبار و همه زندگی‌شان می‌جنگند.

بازیکنان نازپروده ایرانی که اگر هر پنج روز یک بار بازی می‌کردند صدای فریاد اعتراض‌شان به آسمان بلند می‌شد، در این تورنمنت خوش درخشیده‌اند. باورکردنی نیست که این بچه‌ها اینطور پشت سر هم، بدون تنفس و وقفه به میدان می‌روند و تا آخرین ثانیه تک‌تک توپ‌ها را دنبال می‌کنند. به بشار رسن دقت کنید که چطور یک‌تنه بار بازیسازی تیم را به دوش می‌کشد، به شجاع خلیل‌زاده که در همه درگیری‌های یک‌سوم میانی حاضر است، به سیامک نعمتی که فقط کارت قرمز ناحق توانست به چهارصدوپنجاه دقیقه حضورش در یک پست غیرتخصصی پایان بدهد، به احسان پهلوان، به سعید آقایی و سرلک، به حامد لک شگفت‌انگیز، به کنعانی خستگی‌ناپذیر، به نوراللهی جنگجو، به وحید امیری که خسته نمی‌شود و به عیسی آل‌کثیر که مقاومت تاریخی تیر دروازه هم نمی‌تواند تسلیمش کند. راستی که این بچه‌ها قابل ستایش‌اند.

حتما این پرسپولیس توانایی‌های فنی زیادی دارد که اینطور جلو می‌رود، اما اجازه بدهید فعلا از تکرار کلیدواژه‌ای لذت ببریم که دوستش داریم؛ غیرت. این غیرت علاوه بر ساق پای بازیکنان و نگاه هواداران، در حنجره تدارکات موسفید تیم هم متجلی است؛ کسی که دور استادیوم می‌چرخد و یک‌تنه تیمش را تشویق می‌کند. همچنان در قطر بمانید بچه‌ها؛ سزاوارتر از شما برای قهرمانی، مگر پیدا می‌شود؟