ایندیپندنت: ناامن‌سازی حاشیه شهر‌ها، راهبرد جدید طالبان است

در حالی که شهرهای بزرگ افغانستان هر روز ناامن تر می شود، طالبان با ایجاد چک پوینت هایی در نزدیکی این شهرهای بزرگ، به دنبال راهبرد نزدیک شدن و ناامن کردن این مناطق است. خبرگزاری صدای افغان(آوا): ایندیپندنت در مطلبی نوشته که این روز‌ها هشتگ‌هایی چون کابل امن نیست، یا هرات امن نیست در شبکه‌های اجتماعی در حال انتشار است که به دلیل‌عدم گستردگی تبدیل...

در حالی که شهرهای بزرگ افغانستان هر روز ناامن تر می شود، طالبان با ایجاد چک پوینت هایی در نزدیکی این شهرهای بزرگ، به دنبال راهبرد نزدیک شدن و ناامن کردن این مناطق است. خبرگزاری صدای افغان(آوا): ایندیپندنت در مطلبی نوشته که این روز‌ها هشتگ‌هایی چون کابل امن نیست، یا هرات امن نیست در شبکه‌های اجتماعی در حال انتشار است که به دلیل‌عدم گستردگی تبدیل به موضوع روز (ترند) نمی‌شود. کاربران شبکه‌های اجتماعی تلاش دارند تا از طریق این شبکه‌ها، اجماعی عمومی از نگرانی بابت ناامنی شهر‌های بزرگ به وجود بیاورند. در واقعیت نیز شهر‌هایی چون هرات، بلخ و کابل نسبت به گذشته ناامن‌تر شده‌اند. براساس گزارش‌ها، طالبان هنگام شب در مناطق حاشیه شهر کابل و هرات در حال تردد و حتی مردم را تلاشی می کنند. چند روز قبل رسانه‌های افغانستان گزارشی منتشر کردند مبنی بر این که گویا طالبان در منطقه کمپنی در حاشیه غربی شهر کابل، چک پوینت‌هایی ایجاد کرده و مردم را تلاشی می‌کنند. به همین ترتیب در ولایت هرات در غرب افغانستان، طالبان در ولسوالی کرخ که امن‌ترین ولسوالی نزدیک به شهر هرات است، چک پوینت ایجاد کرده و مردم را تلاشی می‌کنند. گفته می‌شود در جریان این بازرسی، طالبان یک کارمند دولت را نیز به قتل رسانده‌اند. به نظر می‌رسد راهکار طالبان دچار تغییر شده است و حالا راهبرد نزدیک شدن به شهر‌های بزرگ را در برنامه کار خود گنجانده‌اند. این مساله برای طالبان چند مزیت مهم دارد. یکی این که طالبان با این شیوه به افکار عمومی نشان می‌دهند که بیش از حد به شهر‌ها اشراف دارند و احتمال این که شهر‌ها را ساقط کنند، بیشتر شده است. در کنار آن طالبان باید خواسته‌ها و افکار عمومی طرفداران خود را نیز راضی کنند. طبعا طالبان مجبورند تا نوعی خوش‌بینی را نسبت به آینده در میان پیروان خود به وجود بیاورند. ۲۵ سال جنگ متواتر هم سربازان و هم فرماندهان طالبان را خسته کرده است. بدون آن که هیچ دورنمای روشنی در رابطه با جنگ‌شان وجود داشته باشد. به همین دلیل، حالا نزدیکی به شهر‌ها، این پیام کاذب را به هواداران‌شان می‌دهد که طالبان تا سقوط شهر‌ها فاصله‌ چندانی ندارند. پرداختن به ولسوالی های دور دست دردی از طالبان دوا نمی‌کند. نزدیکی تا حاشیه شهر‌ها برای طالبان می‌تواند حاشیه امنی نیز ایجاد کند. زیرا دولت نمی‌تواند در این مناطق از حملات هوایی استفاده کند. از سوی دیگر حضور در حاشیه شهر‌ها زمینه نقل‌وانتقالات نظامی و امنیتی دولت را تا حد زیادی مختل می‌کند. مهم‌ترین مزیت دیگر برای طالبان، در بحبوحه مذاکرات صلح، نمایش حضور گسترده‌شان در همه جا است. هرچند حضور طالبان در حاشیه شهر‌ها همیشه مقطعی و به تعداد بسیار کم بوده است، اما همین حضور نیز انعکاس گسترده در رسانه‌ها دارد. چیزی که طالبان به شدت نیازمند آن‌ است. در صورتی که دولت نسبت به این مساله اقدام قاطعی نکند، تبعات بعدی می‌تواند در آینده بدتر از این باشد. زیرا طالبان اگر در حاشیه شهر‌ها احساس امنیت کردند، کم کم به داخل شهر‌ها نفوذ خواهند کرد. همین حالا هم گفته می‌شود بخش زیادی از جرم و جنایت‌های کوچک در شهر‌های کابل، مزار شریف و هرات به دلیل دست‌اندازی‌های طالبان است.