سنت عجیب و حیرت آور زنان چین/ زنان در بند پابند!

زنان حیرت آور؛ در سفرنامه‌های چین همیشه توصیفی از زنانی با پاهای باندپیچی‌شده و راه رفتن Amazing عجیب آن‌ها که بدون کمک دیگران امکان‌پذیر نیست، دیده می‌شود ولی تاکنون هیچ‌کس به‌صورت جدی دلیل این به‌اصطلاح زیبایی همراه با عدم تعادل و عذاب را مورد بررسی قرار نداده است.

سنت عجیب و حیرت در چین

ایجاد و پایدار شدن این سنت عجیب که شامل معیوب کردن کنترل‌شده‌ی پای یک زن برای جلب رضایت مردان است، از دید بیننده‌ی خارجی به‌هیچ‌عنوان قابل‌درک نیست و تنها می‌توان آن را مصداق بی‌چون‌وچرای تبعیض جنسیتی مطلق دانست. یکی از دلایل بستن پاهای زنان چینی، ایجاد و افزایش وابستگی اقتصادی آن‌ها به مردان بود.

هرچند در چین باستان که داشتن چند پیمانه برنج بیشتر، باعث خوشحالی یک خانواده و رهایی آن‌ها از Fork of hunger چنگال گرسنگی می‌شد، عدم مشارکت زنان در تأمین نیازهای خانواده (به دلیل پاهای معیوب و غیرطبیعی) اصلا عقلانی نبود ولی ظاهرا مردان چینی داشتن کنترل بر همسر و لذت بردن از یک ویژگی تزیینی را به وضعیت اقتصادی بهتر ترجیح می‌دادند. در حقیقت داشتن همسری با پاهایی بسیار کوچک راهی برای فخرفروشی(to boast, to brag about) در مورد ثروت و عدم نیاز به کار کردن زن برای تأمین نیازهای خانواده محسوب می‌شد.

درگذشته زنان چینی دلایل زیادی برای تن دادن به این فشار اجتماعی مردسالارانه داشتند. زنان چینی در خانواده‌های فقیر، به‌صورت مداوم پای دختران خود را با نوارهای پارچه‌ای و بسیار سخت و با فشار می‌بستند به این امید که روزی مردی ثروتمند با دخترانشان ازدواج کند و آن‌ها را از فقر(Poverty) و تنگدستی نجات بدهد.

برای حفظ ساختار استخوان‌بندی پا، فشار باندپیچی با روال مشخص افزایش پیدا می‌کرد. بستن پای دختران خردسال فرایندی زمان‌بر و پیچیده بود و برای تأثیرگذاری بیشتر، در هر نوبت چندین روز و گاهی چند هفته باز نمی‌شد و در تمام این مدت دخترها مجبور به پوشیدن نوعی کفش تزیینی بسیار کوچک بودند.

وقتی نهایتا روال دردناک باندپیچی به اتمام می‌رسید و پا کاملا فشرده می‌شد، درد و عذاب حاصل از آن را به‌خصوص در هوای گرم به‌هیچ‌ وجه نمی‌توان تصور کرد. در زبان چینی برای توصیف اجسامی که طولی غیرعادی و نامتناسب دارند، از اصطلاح (بلند و بدبو مثل نوارهای پای مادربزرگ)، استفاده می‌شود که همین مسئله به‌تنهایی بازگوکننده‌ی داستان‌های دردناک زیادی است.

در اوایل قرن بیستم با ورود مبلغین مسیحی و ایجاد تغییرات عمده‌ی اجتماعی، این سنت غیرانسانی نیز به‌مرور مهجور و نهایتا در سال ۱۹۱۲ غیرقانونی اعلام شد. البته باوجود ممنوعیت قانونی، از بین رفتن کامل سنت بستن پا چند دهه طول کشید و پیگیری این سنت تا دهه‌ی ۴۰ قرن بیستم ادامه داشت. هنوز هم به‌خصوص در مناطق روستایی چین می‌توان زنان سالخورده‌ای با پاهای باندپیچی‌شده را مشاهده کرد.

سنت شکستن استخوان‌های پای زنان جوان چینی با باندپیچی فشرده و محکم و تبدیل آن به یک توده درهم‌پیچیده‌ی استخوانی که از دید مردان سنتی چینی شبیه به نیلوفر آبی(Lotus) بود، نزدیک به ۱۰۰۰ سال در سراسر این کشور مرسوم و کاملا عادی به شمار می‌آمد. حتی بعد از منع قانونی آن، بازهم عده‌ای از زنان در مناطق دورافتاده و روستاهای کوچک این سنت دیوانه‌وار را پیگیری می‌کردند که هنوز تعدادی از آن‌ها زنده هستند و عمق این فاجعه‌ی انسانی را به بیننده یادآوری می‌کنند.

سنت بستن پا در قرن دهم میلادی و در میان زنان دربار امپراتور چین رایج شد. بعدها به‌مرور این سنت غیرانسانی در سراسر کشور گسترش پیدا کرد وزنان روستایی چینی برای ازدواج با مردی از طبقات اجتماعی بالاتر، به انجام آن تن می‌دادند.
درگذشته داشتن پای کوچک و خوش‌فرم، مهم‌ترین عامل زیبایی یک زن چینی محسوب می‌شد، به‌خصوص پای «نیلوفری» که نشانه‌ی نهایت زیبایی و مهم‌تر از آن ناتوانی در راه رفتن و درنتیجه وابستگی مطلق یک زن به شوهر و خانواده‌اش به شمار می‌آمد.
زنان چینی در دو مرحله پای دختران خردسال خود را باندپیچی می‌کردند. مرحله‌ی اول باعث شکستن انگشتان (به جز شست) و منحرف شدن آن‌ها به سمت کف پا می‌شد. مرحله‌ی دوم پاشنه را به سمت کف پا می‌کشید و قوس آن را به‌شدت افزایش می‌داد. هدف از این کار جلوگیری از رشد پا بیشتر از ۷.۶ سانتی‌متر (اندازه‌ی ایدئال برای پای نیلوفری) بود.

زنانی که عجیب ترین روش را برای اثبات خیانت شوهرشان انجام دادند

ماجرای عجیب زنان بی چهره و بی صورت بنگلادش+ تصاویر

زنان عجیب و دیدنی یک قبیله آفریقایی (تصاویر)

حقوق زنان دوره ناصرالدین شاه قاجار+ عشق های عجیب ناصرالدین

A strange and astonishing tradition in China / Chinese women are bound