در سال ۱۹۴۷، گزارش شد شیء ناشناس پرنده (یوفو) در فاصله‌ی کمی از پایگاه نظامی رازول در نیومکزیکو سقوط کرد. جِسی مارسل، افسر ضداطلاعات نیروی هوایی، به محل اعزام شد تا محل وقوع سانحه را بررسی کند. ماجرای این سقوط به‌دست مطبوعات افتاد و سروصدای زیادی به‌پا کرد. حتی ارتش هم با صدور بیانیه‌ای اعلام کرد احتمالا بشقاب‌پرنده‌ای کشف کرده است. این موضوع باعث شد بسیاری تصور کنند احتمالا مسبب این حادثه یکی از فضاپیماهای موجودات فضایی بوده است. اندکی بعد ارتش اظهاراتش را پس گرفت و این بار ادعا کرد آنچه در رازول سقوط کرده، بقایای بالون هواشناسی بوده است؛ اما بسیاری همچنان به قضیه ظنین بودند.

بعدها، این اتفاق به «حادثه‌ی رازول» شهرت یافت و موجب دامن‌زدن به نظریه‌های توطئه زیادی شد که ادعا می‌کردند دولت آمریکا حقایق ماجرا را پنهان کرده و قصد ندارد مدارک و شواهد عدیده‌ی را علنی کند که دال بر حضور موجودات فضایی در زمین است. در‌این‌بین، دفترچه‌ی خاطرات جِسی مارسل که اخیرا کشف شده، ممکن است بتواند به حل ماجرا کمک شایانی کند. به‌تازگی خانواده‌ی مارسل وجود دفترچه خاطراتی را فاش کرده‌اند که او در طول تحقیق درباره‌ی حادثه‌ی رازول همراه داشته است.

اگر خاطرات مارسل صحت داشته باشد، اولین سرنخ‌های واقعی از معمای رازول می‌تواند باشد

اولین کسی که سقوط شیء ناشناس پرنده را گزارش کرد،‌ دام‌پروری به‌نام مَک برازل بود که صبح روز ۳ جولای ۱۹۴۷ متوجه لاشه‌ی فضاپیمای عجیبی در نزدیکی جاده شده بود. اولین توصیف برازل از این شیء پرنده آن بود که از موادی کاغذی با لایه‌ای از ورقه‌ای براق ساخته شده است. برازل در گفته‌هایش از تکه‌های چوب و پلاستیک سبک نیز سخن گفت و افزود روی لاشه‌ علائم عجیب‌و‌غریب و قطعات پلاستیکی اسفنجی دیده است. برازل این ماجرا را به کلانتری اطلاع داد و کلانتری هم سریعا پایگاه هوایی رازول را آگاه کرد. نوه‌ی مارسل، جِسی، در این باره به دیلی‌میل گفت: «پدربزرگم بقایای موجود در مزرعه را بررسی کرده و تشخیص داده بود ساخت این مواد کار انسان نیست.»

مارسل خاطرات خود را به زبانی رمزنگاری‌شده نوشته است

اگر ماجرای «خاطرات مخفی مارسل» صحت داشته باشد، یکی از اولین سرنخ‌های واقعی از معمای رازول می‌تواند باشد. این موضوع حساسی است که حتی برخی مقام‌های سابق ضداطلاعات آمریکا توجه خاصی به آن می‌کنند. بِن اسمیت، مأمور سابق سیا و محقق مستند پنج‌قسمتی جدید شبکه‌ی تلویزیونی هیستوری، یعنی «رازول: اولین شاهد»، در‌این‌باره گفت دولت ادعا کرد که بشقاب‌پرنده‌ای کشف و درباره‌اش، بیانیه‌ای نیز صادر کرده است. در دفترچه‌ی خاطرات مارسل نوشته شده است:‌ «هیچ دولت دیگری در دنیا اول نگفته است که فضاپیما پیدا کردیم و روز بعد خبر دیگری در مطبوعات منتشر کند و هرچه گفته، پس بگیرد و بگوید تنها بالون هواشناسی پیدا کرده است.»

حادثه‌ی رازول تا امروز یکی از نمونه‌های مشهور مشاهده‌ی یوفوها است

جالب آنکه خاطرات مارسل به زبان رمزنگاری‌شده‌ای نوشته شده بود که تنها خودش می‌توانست بفهمد. همین امر باعث جالب‌ترشدن موضوع می‌شود؛ چون ظاهرا باید پای اطلاعات حساسی در میان باشد. چند دهه پس از این حادثه، مارسل به خبرنگاری گفته بود که عقیده دارد شیء ناشناس پرنده‌ای که ارتش آمریکا کشف کرده، منشأ فرازمینی داشته است. وقتی قضیه مشکوک‌تر می‌شود که بدانید هفته‌ها قبل‌تر شیء ناشناس پرنده‌ی دیگری دیده شده بود. در این زمینه، کِنت آرنولد، خلبان جنگنده، از مشاهده‌ی بیش از یک شیء پرنده مرموز گفته بود و این اشیای پرنده را به‌صورت کُره‌ای سفید‌رنگ وصف کرده است که همچون بشقاب‌پرنده در هوا پرواز می‌کردند.

مقاله‌های مرتبط:

انتشار رسمی ویدئوهای محرمانه پنتاگون مهر تأییدی بر وجود فرازمینی‌ها است؟افشای گزارش‌های محرمانه پنتاگون در خصوص مشاهده یوفوها

با اینکه حادثه‌ی رازول در بین یوفوشناسان و هواداران موجودات فضایی به‌طورگسترده‌ای به‌عنوان اولین مشاهده‌ی ‌فضاپیماهای موجودات فضایی پذیرفته شده است، ماجرای آرنولد اولین نمونه‌ی دیده‌شدن شیء پرنده‌ی ناشناس در آمریکا بوده است. بااین‌حال، چرا هنوز ماجرای رازول همچنان مهم است و چنین توجهات گسترده‌ای به آن می‌شود؟ اسمیت درباره‌ی این موضوع توضیح می‌دهد:

همه‌چیز از رازول شروع شد. این ماجرا منشأ اشیای پرنده ناشناس است و مخفی‌کاری‌های احتمالی دولت درباره‌ی موجودات فضایی نیز از همین ماجرا ریشه می‌گیرد. داستان‌های علمی‌تخیلی با این مضمون قبلا هم بوده‌اند؛ ولی آنچه حالا در فرهنگ عامه در این باره می‌دانیم، تماما در مخفی‌کاری‌های دولت درباره‌ی قضیه‌ی سال ۱۹۴۷ ریشه دارند.

چین نمونه‌های خاک ماه را به زمین آورد

زمین، تنها جهان اقیانوسی در منظومه شمسی نیست

بخش فناوری فضایی سال آینده ۲۳۰ میلیارد تومان بودجه می‌گیرد

خورشید احتمالا به قدرتمندترین چرخه ثبت‌شده خود تا به امروز وارد شده است

منظومه‌ی شمسی زودتر از پیش‌بینی‌ها دچار فروپاشی می‌شود