پرستاران مدافع سلامت همان ایثارگران دفاع مقدسند/ فیلم‌های پرستارمحور مخاطب جهانی دارند

کاظم راست‌گفتار، کارگردان سینما در گفت‌و‌گو با ایکنا بابیان اینکه پرستاران قشر فراموش‌شده در سینما بودند، اظهار کرد: سال‌ها بود تصوری اشتباه درباره پرستاران در میان برخی از ما وجود داشت. برای مثال به‌شخصه فکر می‌کردم این قشر آنگونه که باید در کارشان تلاش لازم را ندارند، حتی نگاه بدبینانه‌تر این بود که آنها در بیمارستان تنها ساعت کاری خود را سپری می‌کنند، اما شیوع بیماری کرونا تمام این تصورات اشتباه را از بین برد. امروز همه می‌دانیم که اگر ایثار و جانفشانی آنها نبود وضعیت پیش روی کشور بسیار بحرانی می‌شد.

وی افزود: پرستاران از جان و خانواده خود گذشته‌اند تا هم‌وطنانشان در آرامش زندگی کنند. این نکته را به‌هیچ‌وجه قبول ندارم که شغل آنها باعث شده از بیماران کرونایی مراقبت کنند، چون برای همه انسان‌ها هیچ چیزی بیشتر از جان خانواده اهمیتی ندارد، پس اگر آنها دغدغه شغل‌ را داشتند وقتی خطر مرگ را احساس می‌کردند از کارشان جدا می‌شدند اما آنها ایستاده‌اند تا مردم در آرامش باشند.

فیلمسازی درباره پرستارن مخاطب جهانی دارد

کارگردان فیلم «چک» تأکید کرد: چند وقت پیش فیلمی را از پرستاری در فضای مجازی دیدم که دو ماه بود فرزند خود را از نزدیک ملاقات نکرده بود. خانواده او بعد از دو ماه کودک را از فاصله دور به دیدارش آورد‌ند. این لحظه بسیار دراماتیک و تأثیرگذار بود که می‌شود از آن برای تولید فیلم یا سریال بهره برد، به شرطی‌که نگاه به آن کاملاً حرفه‌ای و انسانی باشد، حتی معتقدم این تولیدات زبانی بین‌المللی دارند، زیرا همه مردم دنیا دقیقاً اتفاقات مشابه آنچه گفتم را در کشورشان دیده‌اند.

راست‌گفتار تأکید کرد: ساخت فیلم درباره ایثار پرستاران در ایام کرونایی تاریخ‌مصرف خاصی ندارد که فکر کنیم تنها در مقطع فعلی جوابگو باشد. از این موضوع می‌توان برای سال‌ها بهره برد. دامنه اتفاقی که در ایام کرونا رخ‌داده به اندازهای بزرگ و فجیع است که نمی‌توان به آن نگاه مقطعی داشت. دلیل اهمیت این اتفاق این است که بیش از 50 هزار نفر از هموطنان ما از دنیا رفته‌اند و متأسفانه این رقم در حال بیشتر شدن است، پس نباید به آن نگاه گذرا داشت. در آینده حتی می‌توان کارهای بهتری درباره تلاش پرستاران ساخت، چون در سینما مرسوم است فیلم‌هایی که بعد از مدتی از اتفاقات بزرگ ساخته می‌شوند نگاهی دقیق‌تر به موضوع دارند.

ایثار پرستاران در ایام دفاع مقدس

وی متذکر شد: جدا از ایام کرونایی، اتفاقات دیگری نیز در تاریخ این سرزمین افتاده که در آن تلاش پرستاران چشمگیر بوده است. برای مثال به دوران دفاع مقدس اشاره می‌کنم. در آن ایام بسیاری از پرستاران در جبهه‌ها از جان خود گذشتند تا به رزمندگان کمک کنند. فیلم‌هایی نظیر «نجات‌یافتگان» یا «روزهای زندگی» گواه بارز این ادعا هستند. ذکر نکته‌ای را در این رابطه ضروری می‌دانم. امروز که به آثار که درباره تلاش پرستاران در ایام جنگ شده توجه می‌کنیم می‌بینیم تعداد این دست تولیدات کم است. امیدوارم در آینده نسبت به ایثار این قشر در ایام کرونایی نیز اینگونه قضاوت نشود.

این فیلمساز در پاسخ به این سؤال که ساخت فیلم در حوزه پرستاران تنها در قالب فیلم‌های ملودرام قابل تصویر است، تصریح کرد: محدود کردن ایثار پرستاران به ژانری خاص کم کردن ارزش ایثار آنهاست. معتقدم در دیگر گونه‌های سینمایی نیز می‌توان به چنین موضوعات توجه کرد. در ضمن برای نشان دادن تلاش پرستاران حتماً نباید به زبان غم و اندوه به آنها حرف زد، بلکه می‌شود با نگاهی شاد نیز به این حوزه نگریست.

سینمای دینی محلی مناسب برای تصویرگری تلاش‌های کادر درمان

وی یادآور شد: توصیه دیگرم این است تلاش پرستاران را در قالب کارهای دینی هم می‌توان مدنظر قرار دهیم، چون ایثار از جمله موضوعاتی است که در دین مبین اسلام روی آن تأکید ویژه شده است. برای همین بسیاری از افرادی که از جان خود می‌گذرند جدا از دلایلی چون وطن‌پرستی، باورهای دینی نیز برایشان اولویت است. این اتفاق را در بیمارستان‌هایی که مخصوص بیماران کرونایی است به‌خوبی می‌توان مشاهده کرد. در مراکز درمان توسل‌های دینی و مذهبی به پرستاران انگیزه می‌دهد تا هم برای بهبود بیماران بکوشند هم اینکه بیماران اعتماد و امید را بیشتر در خود زنده نگاه دارند. با توجه به این توضیح، اگر نگاهی دقیق و کارشناسانه وجود داشته باشد، معتقدم ایثار کادر درمان را می‌شود به یکی از اتفاقات خوب در سینمای دینی تبدیل کرد.

دلیل فیلمسازی درباره قهرمانان در سینما

وی در پاسخ به سؤال پایانی مبنی بر این‌که چرا باید فیلم‌هایی درباره کرونا و ایثار پرستاران ساخته شود؟ گفت: نگاهی به هالیوود بیندازید فیلم‌های بسیاری در آنجا ساخته‌شده که در آن به فداکاری مشاغلی چون آتش‌نشان، پلیس، پزشکان، پرستاران و... توجه شده است. این فیلم‌ها هیچگاه متوقف نمی‌شود و همیشه ساخت آنها ادامه دارد. این مسئله دلیلی روشن دارد، چون هر کشوری نیاز دارد تا قهرمانان خود را بشناسند تا فرهنگ کمک و جانفشانی برای مردم و وطن زنده بماند. مخلص کلام، سینمای این روزهای کشورمان اسیر آثار سخیف شده که در آن کمتر می‌توان فرهنگ ایثار را مشاهده کرد، اما اگر همت ملی پیش آید به نظرم با پرداختن به اقشاری چون پرستاران، قادریم باز هم ارزش‌ها را در سینما احیا کنیم.

انتهای پیام