دلار کانادا، قیمت روز، تاریخچه و همه آنچه باید درباره آن بدانیم

واحد پول ملی کانادا، دلار است. این دلار با نام و نماد CAD نشان داده می‌شود. CAD ملقب به لونی نیز شناخته می‌شود. لونی در واقع مخفف ارز یا نماد ارزی است که برای نشان دادن دلار این کشور استفاده می‌شود.
یک دلار کانادا معادل 100 سنت است که نسبت به دلار آمریکا به شکل متمایزی ارائه می‌شود. علامت C همرا با دلار به شکل C$ نیز نماد دلار این کشور است.

چنین اسامی ذکر شده‌ای برای تمایز دلارها از یکدیگر مانند تمییز دلار آمریکا از دلار استرالیا استفاده می‌شوند.
CAD یک ارز سخت در نظر گرفته می‌شود، به این معنا که از کشوری می‌آید که از نظر اقتصادی و سیاسی باثبات است. همچنین این ارز در بازه زمانی کوتاه تمایل به ثبات آنچنانی ندارد. از زمان بحران مالی اواخر 2000 که در جهان رخ داد، این ارزبه عنوان ارز ذخیره که در اختیار بانک‌های خارجی بود، محبوبیت بسیاری پیدا کرد.

دلار کانادا چیست؟

از سال 1858 که کانادا، جایگزینی دلار در مقابل پوند کانادا را با اولین سکه‌های رسمی خود نشان داد، استفاده از دلار این کشور مرسوم شد. در سال 1871 دولت فدرال، قانون ارز یکنواخت را تصویب کرد که بر این اساس یک CAD جایگزین شدن ارز‌های مختلف را برای استفاده در سایر استان‌ها میسر کرد.
در طول تاریخ، دلار این کشور بین متصل شدن به طلا یا دلار آمریکا و نیز مجاز بودن در شناوری آزاد، تغییراتی را تجربه کرده است.

در سال 1950 دلار کانادایی برای اولین بار اجازه شناور شدن مستقل را به دست آورد. از سال 1962 الی 1970 به طور مجدد CAD به عنوان بخشی از سیستم نرخ ارز ثابت برتون وودز شناخته شد.

در سال 1970 با خراب شدن سیستم برتون، به طور مجدد، اجازه شناور شدن این ارز صادر شد. معیار معمولی استفاده شده برای CAD در بازار‌های ارز، این دلار را به عنوان یکی از چهار جفت ارز رایج مطرح می‌کند. از آنجا که نفت برای کانادا صادرات بسیار مهمی است، عملکرد دلار آن اغلب با حرکات قیمت نفت ارتباط مستقیمی دارد.

به سبب همبستگی به نفت، CAD یک ارز کالا نیز در نظر گرفته می‌شود. ایالات متحده، بزرگ‌ترین شریک تجاری این کالاست. بنابراین حساسیت دلار کشور کانادا به تحولات آمریکا وابسته خواهد بود.

در بازارهای جهانی از CAD، گاهی اوقات با نام لونی یاد می‌شود. این استعاره، مشتق شده از سکه یک دلاری کاناداست که تصویر یک لون بر آن درج شده.

واژه شناسی دلار کانادا

در انگلیسی-کانادایی، مانند انگلیسی-آمریکایی، از اصطلاح عامیانه buck برای یک دلار کاغذی سابق استفاده می‌شود. اصطلاح کانادایی مرتبط به اصطلاح ذکرشده، از سکه ضرب شده توسط شرکت خلیج هادسون در قرن هفدهم گرفته شده است.

کلمه لونی در اصطلاحات کانادایی، برای تمایز سکه از اسکناس نیز استفاده می‌شود. هنگامی که دو دلاری در سال 1996 معرفی شد، کلمه Toonie به معنای دو لونی در زبان عامیانه کانادا رایج شد.

در فرانسه واحد پول به دلار را dol dollar نیز می‌نامند. این اصطلاح عامیانه کانادایی- فرانسوی شامل کلماتی چون piasse یا piastre به معنای دلار نیز می‌شود.

سیاست پولی کانادا

کانادا دهمین اقتصاد بزرگ جهان است. این کشور سیاست پولی مستقل به خود را دارد. بانک کانادا (BoC) نهادی است که مسئولیت نظارت بر پیگیری سیاست مالی را بر عهده گرفته است. این نهاد به طریقی فعالیت می‌کند که خود را با شرایط اقتصادی کانادا و اهداف تورم، متناسب نشان دهد.

BoC در سال 1935 تاسیس شد و دفتر مرکزی آن در اتاوا، پایتخت کانادا قرار دارد. این نهاد توسط شورای حکومتی و نهاد سیاست‌گذاری بانک متشکل از یک رئیس، یک معاون ارشد و چهار معاون، هدایت می‌شود.

سیاست پولی کانادا و ارزش ارز آن بسیار تحت تاثیر قیمت کالا‌های جهانی است. منابع طبیعی بخش مهمی از اقتصاد کانادا را تشکیل می‌دهد. بههمین دلیل است که ارز این کشور با توجه به قیمت کالا‌های جهانی متغیر است.

سیر تاریخ این ارز

در دهه 1850 در کانادا بحث بر سر اتخاذ یک سیستم پولی استرلینگ یا یک سیستم پولی اعشاری بر اساس دلار آمریکا شکل گرفت. استان‌های شمالی انگلیس، در رابطه با افزایش تجارت با همسایه ایالات متحده، تمایل داشتند ارز‌های خود را با واحد آمریکا ادغام کنند. مقامات سلطنتی لندن که هنوز استرلینگ را به عنوان تنها ارز در سراسر انگلیس ترجیح می‌دادند، با مخالفت نابخردانه سبب شدند که امپراطوری، به تدریج ارز‌های وابسته به دلار آمریکا را تصویب کند.

روند تدریجی دلار در استان‌های کانادا به شرح زیر است:

 استان کانادا: در سال 1841 سیستم جدید بر اساس رتبه‌بندی هالیفاکس را به کار گرفت. پوند جدید کانادا معادل 4 دلار آمریکا برابر با 92.88 دانه طلا به حساب می‌آمد.
در سال 1851، پارلمان کانادا قانونی را به منظور معرفی یک واحد پوند استرلینگ همراه با سکه کسرشده‌ اعشاری تصویب کرد. این ایده در نهایت منجر به دلار کانادایی شد؛
 نوا اسکوشیا و نیوبرانزویک: در سال 1860 این استان‌ها همانند کانادا سیستم جدید را دنبال کردند؛
 نیوفاندلند: این استان بر خلاف استان کانادا و دو استان دیگر، تصمیم گرفت واحد پول را بر اساس دلار اسپانیا اتخاذ کند. بنابر دلایلی دلار آمریکا ارزش کمتری نسبت به دلار اسپانیا داشت که تا سال 1895، سبب شده بود نیوفاندلند، از مصوبات ایالت کانادا پیروی نکند؛
 بریتیش کلمبیا: این منطقه‌ مستعمره در سال 1865 دلار کانادا را پذیرفت. این پذیرش با پیوستن به کنفدراسیون تشکیل شده در ایالت کانادا صورت گرفت؛
 جزیره پرنس ادوارد: در سال 1871، این جزیره سکه‌هایی را برای واحد اعشاری دلار آمریکا معرفی کرده بود که در نهایت به سیستم دلار کانادا جذب شد.

تکامل این ارز در قرن بیستم

استاندارد طلا در طول جنگ جهانی اول به طور موقت کنار گذاشته شد و در آوریل 1933 منسوخ شد. با شروع جنگ جهانی دوم، نرخ ارز به دلار آمریکا وابسته شد. این وابستگی در سال 1946 به شکل برابری برای دلار کانادا تغییر یافت. با دریافت اجازه شناوری دلار این کشور در 1950، حق بیمه نسبت به دلار آمریکا برای CAD افزایش پیدا کرد.

کاهش دلار کانادا پس از سال 1960 و سپس ثابت شدن نسبت آن در سال 1962 با نسبت 0.925 در مقابل یک دلار صورت گرفت. ثبات دلار کشور کانادا با دلار آمریکا تا سال 1970 ادامه دار شد. پس از این ثبات، دلار وارد قرن بیست و یکم شد که ارزش CAD در این سده بسیار مشهود است.

سکه‌های کانادا

سکه‌ها توسط تسهیلات ضرابخانه سلطنتی کانادا در ویپنیپگ، مانیتوبا و اوناوا در قالب های 5، 10، 25 و 50 تولید می‌شوند. سکه‌های یک دلاری و 2 دلاری نیز از جمله سکه‌های موجود در دلار کشور کانادا هستند.

آخرین سکه 1 پنی ضرب شده در کانادا به تاریخ 4 مه 2010 مربوط است. توزیع این سکه در 2013 متوقف شد. از زمان توقف سکه 1 پنی، قیمت هر معامله نقدی بسته به میزان نزدیکی به پنج سنت صورت گرفت. سکه 1 پنی به عنوان پول قانونی همچنیان استفاده می‌شود، اگرچه از آن فقط به عنوان واحد پرداخت استفاده می‌کنند و ارزش بازپرداختی ندارد.

مجموعه‌ استاندارد طرح‌های سکه دلار کانادایی شامل نمادهایی از کاناداست. این نمادها به طور معمول شامل حیوانات وحشی در پشت و روبه‌روی عکس ملکه الیزابت می‌شود. برخی سکه‌های دیگر از دلار با جنس نیکل در گردش هستند که نقش جرج ششم را با خود به همراه دارند.

همچنین معمول است که سکه‌های آمریکایی به دلیل همجواری، از نظر اندازه و تعداد تیراژ در برابری با سکه‌های کانادایی قرار داشته باشند.

اسکناس‌های دلار کشور کانادا اولین پول‌های کاغذی منتشرشده در دلار کانادا، اسکناس‌های ارتش انگلیس بود که بین سال‌های 1813 الی 1815 منتشر شد. بعدتر در دهه 1830 توسط چندین دولت استعمارگر، پیش از جریان کنفدراسیون، اسکناس‌های دیگری منتشر شدند.

در تاریخ ،1934 تنها بانک دارای مجوز که اسکناس چاپ می‌کرد، بانک کانادا بود. این آژانس جدید دولتی اسکناس‌هایی به ارزش 1، 2، 5، 10، 20، 25، 50، 100، 500 و 1000 دلار را وارد بازار کرد. از سال 1935 تغییراتی در سری‌های قبلی ایجاد شد؛ تغییراتی که نمونه‌های جدید را به وجود آورد.

در ژوئن2011 نمونه‌های جدید با طراحی روی لایه پلیمر، برخلاف الیاف پنبه‌ای وارد بازار شدند. اولین اسکناس 100 دلاری پلیمری در 14 نوامبر 2011‌، اسکناس 50 دلاری در 26 مارس 2012، اسکناس 20 دلاری در 7 نوامبر 2012 و اسکناس‌های 5 و 10 دلاری در 12 نوامبر 2013 وارد بازار شدند.

امروزه تمامی اسکناس‌های سری‌های قبلی به دلیل فقدان هرگونه ویژگی امنیتی مدرن مانند نداشتن نوار فلزی، نامناسب تلقی می‌شوند.

کلام آخر

کانادا به عنوان یکی از برترین کشورها که از رشد اقتصادی بسیار بالایی برخوردار است، از دلار CAD به عنوان واحد پول رسمی استفاده می‌کند.

دلار کانادا در مقایسه با سایر ارزها امروزه حتی به عنوان یک کالای مستقل در برخی مواقع قابلیت خرید و فروش دارد.

CAD بر اساس مدیریت متفاوت کشور کانادا، با تکیه بر منابع موجود در این کشور، رشد و اقتصاد خوبی را برای شهروندان خود رقم زده است. امروزه دلار کانادا به عنوان یکی از 10 ارز تاثیرگذار دنیا، پر اهمیت شناخته می‌شود.

عوامل گوناگونی در رشد و توسعه دلار کشور کانادا تاثیر گذاشته‌اند، حمایت‌های بازار جهانی و ارتباط با ایالات متحده، از جمله این تاثیرگذاران هستند.

کانادا امروزه همانند دلار استرالیایی برای پول‌های خود از جنس پلیمر استفاده می‌کند که این خود نقطه عطفی در میزان شهرت این دلار است.
باتوجه با درصد نزدیکی دلار کشور کانادا و آمریکا، امروزه سرمایه‌گذاری بر این دلار‌ توصیه‌های اساسی تاجران است.