مهدی نیازی در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: شته عمومی‌ترین آفت درختان انار محسوب شده و در بعضی از سال‌ها و در باغ‌های محصور که شرایط برای رشد و تکثیر آفت فراهم باشد، باعث ریزش غیر طبیعی گل‌های اول انار در ابتدای فصل می‌شود.

وی با اشاره به روش‌های کنترل این بیماری، عنوان کرد: بررسی‌های انجام شده نشان دهنده اختلاف فاحش بین تراکم جمعیت تخم شته انار بر روی پاجوش‌های درختان انار و سرشاخه‌هاست.

نیازی ادامه داد: از این نتیجه می‌توان به‌عنوان پایه و اساس یک روش مبارزه مکانیکی استفاده کرد، به این ترتیب که پاجوش‌های انار را تا زمان جفت‌گیری و تخم‌گذاری شته‌های جنسی در پای درختان حفظ کرده و حذف آن‌ها را به بعد از این زمان، موکول کرد.

این کارشناس کشاورزی افزود: در این صورت می‌توان جمعیت تخم آفت و منبع آلودگی سطح باغ برای سال آتی را در مقیاس وسیعی کاهش داد، بدیهی است که قطع پاجوش ها قبل از تخم گذاری شته‌های جنسی باعث هدایت آن‌ها به سمت سرشاخه‌ها و تاج درختان انار و افزایش خسارت آفت می‌شود.

وی تصریح کرد: به منظور حفظ دشمنان طبیعی آفت و تداوم تعادل بیولوژیک، از مصرف هرگونه سموم شیمیایی در باغات انار جداً جلوگیری شود، خصوصاً این‌که درختان انار به سموم شیمیایی حساس بوده و مصرف سم، ریزش برگ و طغیان کنه انار را در پی دارد.

نیازی با اشاره به این‌که لازم است از بادبردگی سموم مصرفی در مزارع یا باغ‌های مجاور جلوگیری شود، افزود: از کاشت میزبان‌های حساس به آفت مثل بامیه و پنبه در حاشیه و مجاورت باغ‌های انار خودداری شود.

این کارشناس کشاورزی بیان کرد: برای حمایت از دشمنان طبیعی شته انار، مقداری از علف‌های هرز گُلدار در سطح باغ‌های انار و حواشی آن‌ها حفظ شود.

انتهای پیام