پورمحمدی: ساختن آینده در گرو انتخابات؛ با صندوق رای قهر نکنیم/ فضای تلاش سیاسی ما پرهزینه و کم محصول شده است/ الگوی پدرخواندگی را منسوخ می‌دانیم

برغم این که از نظر اعتقادی، ساختار سیاسی، قانون اساسی و رفتار گذشته، کشور را از طریق انتخابات اداره کردیم، اما در سیستم سازی، قوانین، مقررات، ساز و کار فعالیت‌های سیاسی و میان کنشگران سیاسی و نهاد‌هایی که در حوزه اجتماعی - سیاسی فعال اند و در دستگاه‌های اجرایی و حکمرانی اشکالاتی داریم و آن چه که لازمه حکومت مبتنی کامل بر مردم است، نیست و بعضا کندروی یا تندروی، نداشتن انسجام، اختلافات آزاردهنده، بی تحملی و صبورنبودن، نداشتن درک مشترک از واقعیات، بلدنبودن کار مشترک، زیادبودن یکجانبه گرایی و تحمل نکردن دیگران، زیاد بودن برخورد‌های سلیقه ای، حذف، تخریب، ​ خوداتکایی و خودمحوری، آسیب‌های جدی به ساختار مشارکت عمومی وارد شده است و با این نگاه همگرانه ملی که همه دلسوزان سرنوشت کشور، انقلاب، نظام، دین و فرهنگ عمومی و به آینده کشور باید فکر می‌کنند و با جدی گرفتن این دغدغه‌ها به درمان آن اهتمام کنند.

سوال: مجموع این آسیب‌ها که برشمردید به نشاط اجتماعی و سیاسی آسیب زده است؟

پورمحمدی: حتما همین طور است آسیب می‌زند و صدمه زده است و خیلی وقت‌ها اصلا فضا را تبیین نمی‌کنیم؛ خیلی وقت‌ها بزرگ نمایی می‌کنیم. خوبی هایمان را کم و بدی هایمان را بزرگ می‌بینیم. به علت رقابت، چون خوبی به نام دیگری نوشته شود اندازه واقعی اش را نشان نمی‌دهیم و بدی را، چون منتسب به دیگران است خیلی بزرگ‌تر از آن چه واقعیت دارد نشان می‌دهیم.

این‌ها بی انصافی، بی صداقتی، ارایه تصویر نادرست و آلودگی روانی، واگرایی اجتماعی و افتراق ملی ایجاد می‌کند و آثارش را در انتخابات، همایش‌ها و مشارکت‌ها نشان می‌دهد، اما خوشبختانه در مردم ما بستر همگرایی وجود دارد و زمینه الفت و اتفاق اجتماعی بسیار بالاست یعنی وقتی حادثه‌ای مثل سیل، زلزله و همه گیری کرونا روی می‌دهد ببینید چقدر باهم همدلانه عمل می‌کنیم و به هم نزدیک می‌شویم؛ چقدر باهم مواسات داریم؛ چقدر مردم از یکدیگر دستگیری می‌کنند؛ مناسبت‌های مختلف مانند عید، مراسم مذهبی، ایام شهادت، جشن‌های ملی، دینی، خانوادگی و عروسی‌ها نشان می‌دهد که بستر همگرایی مردم بالاست.