دکتر سحر طباطبایی فارانی درگفت‌وگو با ایسنا در خصوص ضرورت وجود درس عمومی زبان انگلیسی در برنامه درسی دانشجویان، اظهار کرد: زبان انگلیسی، زبان بین‌المللی است و حتی اگر امروزه برای کار پژوهشی و مطالعاتی یا درس معمولی در دوران لیسانس، ارشد یا دکتری جست‌وجویی داشته باشیم، زبان انگلیسی ضروری و موردنیاز است. حتی اگر فردی به فکر پیشرفت‌های بیشتر باشد یا در کنفرانس و فعالیت‌های پژوهشی شرکت کند، پیش‌نیاز تمامی آن‌ها دانستن زبان انگلیسی است.

وی افزود: بسیاری از دانشجویان به تشویق والدین از دوران مدرسه جذب کلاس زبان می‌شوند و زمانی که وارد دانشگاه می‌شوند این دانش زبانی را دارند. این افراد در کلاس درس همیشه برتر هستند و در مباحث کلاس شرکت می‌کنند و مشوق دیگر دانشجویان می‌شوند. این امر می‌تواند تاثیر مثبتی در میان افراد بگذارد. اما آن دسته از دانشجویانی که تجربه زبان‌آموزی را نداشتند، ممکن است در کلاس‌های زبان انگلیسی با محتوای درسی جذاب تشویق ‌شوند و خود را به سایرین برسانند.

این دانش آموخته دکتری آموزش زبان انگلیسی دانشگاه فردوسی عنوان کرد: اهمیت زبان انگلیسی بر کسی پوشیده نیست و زمانی که در کلاسی مطرح می‌شود همه موافق هستند که باید زبان انگلیسی را خیلی زودتر یاد می‌گرفتیم. شاید جمعیت کمتری باشند که علاقه‌ای ندارند و به شدت با یادگیری زبان انگلیسی مخالف هستند.

وی در خصوص بهبود برنامه درسی زبان انگلیسی در آموزش عالی، تصریح کرد: یکی از بهترین راهکارهایی که تا حد زیادی در دانشگاه فردوسی انجام شد این است که اصلاحاتی بر روی محتوای آموزشی در نظر گرفته شود. یکی از مشکلات اصلی بعضی از دانشگاه‌ها انتخاب کتاب و محتوای درسی است زیرا باید محتوای زبان انگلیسی به گونه‌ای باشد که برای دانشجویان جاذبه‌ای داشته باشد و باعث شود که دانشجو هر جلسه کلاس‌های زبان شناسی را شرکت کند.

طباطبایی فارانی خاطرنشان کرد: اساتید به دلیل محتواهای خیلی جذابی که در کتاب‌های آموزشی زبان انگلیسی وجود ندارد، براساس سطح زبانی کلاس فعالیت‌های اضافه‌ای را تعریف می‌کردند یا از افرادی که توانایی خوبی داشتند درخواست می‌شد که در آن فعالیت‌ها شرکت کنند. معمولا ارائه سخنرانی به زبان انگلیسی یا بازی با کلمات و جملات انگلیسی و فعالیت‌های این چنینی انجام می‌دادیم و سعی می‌کردیم ذره‌ای کتاب و کلاس از خشکی خارج شود.

وی بیان کرد: اتفاق بسیار خوبی که با همت دکتر پیشقدم معاون آموزشی دانشگاه فردوسی رخ داد این بود که اخیرا کتابی با عنوان «انگلیسی کاربردی» طراحی شد و نزدیک به دو سال است که از روش‌های خوب این کتاب برای تدریس استفاده می‌شود. مزیت کتاب این است که از مهارت‌های مختلف با به کارگیری محتوای کاربردی در آن گنجانده شده است، به گونه‌ای که می‌توان برای دانشجویان رشته‌های مختلف دانشگاهی تدریس کرد. زیرا محتواهای مورد نیاز زندگی روزمره و اطلاعاتی که هر فرد دانشجو باید بداند وجود دارد. مانند رزومه نوشتن که هر دانشجویی لازم دارد.

این دانش آموخته دکتری آموزش زبان انگلیسی دانشگاه فردوسی اضافه کرد: یادگیری مهارت خاص، بسیار مهم است، به عنوان مثال آشنا شدن با روش‌های مختلف حفظی هیجانی که افراد در موقعیت‌های مختلف شغلی درگیر می‌شوند یا اینکه اگر مدیریت می‌خوانیم به عنوان یک مدیر یک واحد چه موارد خاصی را باید دانست و چنین اطلاعات جالبی که می‌تواند برای طیف وسیعی از افراد موثر باشد و این امر باعث شده که جذابیت کتاب افزایش پیدا کند.

وی اظهار کرد: در این چند ترمی که این کتاب را تدریس می‌کنم به این نتیجه رسیدم که اگر محتوای درسی بتواند اینقدر جاذبه داشته باشد دانشجویان به درس زبان عمومی بسیار علاقه‌مندتر می‌شوند. بنابراین اگر محتوای زبان عمومی کاربردی و جذاب باشد قطعا جایگاه خود را میان دانشجویان به دست می‌آورد. اکنون با توجه به تدریس این کتاب بازخورد دانشجویان نسبت به این درس رضایت‌بخش است و امیدوارم که محتواهای آموزشی این چنینی فراگیرتر شوند و زبان عمومی از این حالت مهجوری که قرار گرفته خارج شود.

طباطبایی فارانی در خصوص تاریخچه آموزش زبان انگلیسی، تصریح کرد: رویکردهایی که منجر به متدها و روش‌های مختلف آموزشی زبان خارجی شدند، به سال‌های بسیار قبل بازمی‌گردد و یکی از روش‌هایی که برای آموزش دادن زبان خارجی به خصوص زبان انگلیسی به کار رفت، متدی به نام ترجمه و گرامر بود. در حقیقت این متد از زمانی که کلیساهای روم و یونان وجود داشتند آغاز شد و برای این بود که کتب و متون مذهبی را به زبان‌هایی که برای همگان در آن روزگاران قابل فهم باشد، ترجمه کنند. زیرا آن زبان‌ها به صورت لاتین بود و آن‌ها می‌خواستند برای همه قابل فهم باشد و برای این منظور روشی را ابداع کردند که ترجمه‌های کلمه به کلمه و ترجمه‌های ساختارهای گرامری به صورت قطعه قطعه‌های ریز به وجود آید و این روش تا سالیان طولانی مورد استفاده قرار ‌گرفت.

وی خاطرنشان کرد: اگر به سال‌های گذشته برگردیم دقیقا از این نوع روش‌ها در کلاس‌های مدارس ما استفاده می‌شد و چند سال اخیر است که کتاب‌های به روزتری به مجموعه زبان انگلیسی آموزش و پرورش اضافه شده است. معمولا این گونه بود که درس با یک متنی آغاز می‌شد و معلم این متن را جمله به جمله ترجمه می‌کرد. همچنین لیست لغت و نکات گرامری وجود داشت که به زبان فارسی توضیح داده می‌شدند و این امر یکی از ویژگی‌های گرامر و ترجمه بود و خیلی تاکیدی بر توانایی و قابلیت گفت‌وگو داشتن نبود و در این متدها جایی برای گفتار وجود نداشت.

این دانش آموخته دکتری آموزش زبان انگلیسی دانشگاه فردوسی عنوان کرد: تقریبا در جنگ جهانی دوم روزگاری بوده که روش‌های مختلف زبان‌شناسی به حوزه علم با رویکردهایی مانند رفتارگرایی و ساختار گرایی معرفی می‌شوند و به ترتیب در زبان‌شناسی و روان‌شناسی دست به دست هم دادند و گفتند که ما باید از این دو مقوله الهام بگیریم و روش‌هایی را برای آموزش زبان به عنوان یک وسیله ارتباطی ابداع کنیم و ارتش آمریکا برای اولین بار روشی را بر پایه مکالمه طراحی کرد و تمرکز خود را بر گفتار گذاشت.

وی اضافه کرد: بر این اساس الهام گرفتند و به حوزه زبان‌آموزی وارد شدند و روشی را به نام شنیداری و گفتاری ابداع کردند و تمرکز خود را به این عنوان گذاشتند. در نتیجه سعی بر این بود که افراد را به گونه‌ای تربیت کند که بتوانند به زبان خارجی به خصوص زبان انگلیسی صحبت کنند. در همان ایام این متد خیلی پررنگ شد و مورد استقبال قرار گرفت و به دلیل متفاوت بودن بازخوردهای مثبتی گرفته می‌شد و اولین موسساتی که در کشورمان شروع به کار کردند از این روش بهره بردند.

طباطبایی فارانی عنوان کرد: متدها زمانی زیر سوال رفتند و کمرنگ شدند که آن نظریه‌های علمی روان شناختی و زبان شناختی پشت سرشان زیر سوال رفت، به عنوان مثال رفتارگرایی در زمینه روان‌شناسی زیر سوال رفت و به تدریج کمرنگ شد. بنابراین تصمیم گرفتند روش‌های نزدیک به واقعیت را طراحی کنند و به تدریج جلو آمد و امروز به رویکردی رسیدیم که خود را وابسته و محدود به یک نوع متد زبانی نکنیم و از هر روش و متدی که احساس می‌کنیم متناسب با کلاس و نیاز زبان‌آموز است به کار گیریم تا بتوانیم در زمینه زبان‌آموزی موفق باشیم.

انتهای پیام