یادی از رمضان خدر؛ مرد طلایی جام‌های معتبر و نماد مظلومیت کشتی ایران

خدر متولد ۲۳ فروردین سال ۱۳۲۳ در شهر کوچک نوکنده از توابع شهرستان بندرگز و درگذشته آخرین روز اردیبهشت سال ۱۳۷۸ بود که با ۲ بار حضور در المپیک و کسب مدال‌های رنگارنگ از دیگر رویدادهای معتبر جهانی، به یکی از افتخارآفرینان ورزش گلستان و کشتی ایران تبدیل شد.

او مشهور به مرد طلایی جام‌های معتبر، ۹ سال متوالی قهرمان وزن ۵۷ کیلوگرم کشتی بزرگسالان ایران شد که پس از آن هیچ کشتی‌گیر دیگری موفق به تکرار آن نگردید.

صید مدال طلای جام جهانی، نائب قهرمانی در مسابقات جهانی استانبول، مقام پنجم المپیک مونترال و هفتم مونیخ و سه طلای پیشکسوتان جهان بخشی از افتخارات این کشتی گیر نوکنده ای است.

خدر که یکی از سه بازمانده تیم ایران از المپیک مونیخ بود و در سال ۱۹۷۴ به مقام نایب قهرمانی جهان رسیده بود، با اندک هوشیاری می توانست در المپیک مونترال مدال برنز بگیرد اما با شکست در دور ششم برابر حریف آلمان شرقی در رده پنجم ایستاد.

او در دور اول با ضربه فنی مایکل باری از کانادا را شکست داد؛ در دور دوم بر آنجل گیگل از رومانی پیروز شد و در دور سوم با ضربه فنی یونگ اوک جونگ از کره جنوبی را مغلوب کرد و با یک نمره منفی به دور چهارم رفت.

در این دور خدر موفق شد با ضربه فنی جرج چاتزیوایندیس از یونان را شکست دهد.

پنجمین حریف خدر در المپیک مونترال میچودوکف از بلغارستان بود که وقت اول را خدر ۳-۲ پشت سر گذاشت و در وقت دوم نتیجه ۷-۷ شد.

برتری نسبی خدر در ادامه کشتی دوام نیافت و او سرانجام ۸-۱۲ به این بلغاری باخت. خدر که با چهار نمره منفی به دور ششم صعود کرده بود، با ضربه فنی شدن مقابل هانس دیتر بروچرت از آلمان شرقی از دست یابی به مدال محروم ماند.

این کشتی گیر گلستان در دوران حضور در دنیای قهرمانی وزن زیادی کم می کرد که موجب شد نتواند در کشتی‌های زمان بر و سنگین دوام بیاورد.

علاقمندان کشتی هیچ گاه قدرت نمایی مرحوم رمضان خدر در اجرای فنون کشی آزاد و فرنگی را فراموش نمی کنند تا حدی که سال های پس از دوران قهرمانی وی هنوز برخی کارشناسی این رشته معتقدند پس از او هیچ کشتی‌گیری نتوانست کلکسیونی از فنون را بر روی تشک به نمایش بگذارد.

با وجود این توانایی ها و مدال ها، خدر به دلیل اعزام نشدن چند باره به مسابقات قهرمانی جهان به خصوص صوفیه (خرداد ۱۳۵۱) در اوج آمادگی و به بهانه نداشتن تجربه، به نماد مظلومیت در کشتی ایران مشهور است.

مشهورترین روایت زندگی تلخ پس از دوران قهرمانی خدر مربوط به دیدار او با استاندار وقت مازندران است.

تندیس مرحوم خدر در ورودی زادگاهش شهر نوکنده گلستان

او که به دلیل ابتلا به بیماری کبد ناشی از وزن کم کردن چندین ساله، دچار مشکلات فراوان مالی شده بود، به دیدار استاندار مازندران رفت ( آن زمان گلستان بخشی از استان مازندران به شمار می‌رفت) و همه مدال‌های دوران قهرمانی خود را روی میز گذاشت و گفت: "برای هزینه درمانم که در مسیر افتخارات ورزشی به آن دچار آسیب شده ام فکری بکنید". پس از این مکالمه کوتاه، استاندار از اتاق بیرون رفت در حالی که خدر منتظر پاسخ بود رییس دفتر استاندار گفت که "آقای استاندار برای صرف ناهار رفته و فرصت به رسیدگی درخواست شما را ندارد"!

خدر که با این پاسخ دل‌شکسته و مایوس شده بود با دستان خالی به خانه بازگشت و مدتی بعد به دلیل اثرات بیماری کبد در یکی از بیمارستان‌های تهران درگذشت.

او صاحب مدال نقره مسابقات جهانی استانبول (۱۹۷۴)، مدال نقره و طلای جام‌های معتبر تفلیس شوروی ، دانکلوف بلغارستان، یاشار دوغوی ترکیه، فرایبورگ آلمان غربی و ورنر سیلیندر بیندر آلمان شرقی بود.