رایی که دریغ نشد

به گزارش ایرنا، سرت را بالا بگیر ایران سرفرازم مگر میگذارم قد خم کنی در مقابل دشمنانت، قسم به سرخی خون شهیدان، به استواری دماوند، سهند، سبلان، البرز و زاگرس هیچ‌گاه برای سربلندی تو یک رای را از تو دریغ نخواهم کرد و تا جان در این کالبد انسانیم داشته باشم فارغ از هر سیاست و مسلکی برای آبادانیت جان خواهم داد.

افکار پلید از تو دور و کام دشمنانت تا ابد تلخ باشد ای بزرگ ایرانم، چرا که این مردمان غیور همیشه جان بر کف هرکجا که احساس کنند قرار است خدشه‌ای به صلابتت وارد شود سیاوش وار به دل دشمنانت خواهند زد.

یک قدم که چیزی نیست، ما حاضریم هزاران قدم در ناهموارترین راه های پیشرویت برای حفظ تاریخ پر افتخارمان برداریم، حاضریم تمام مرزهایت را گل بکاریم تا عطر تنت مشام تمام دنیا را پر کند از عشق و مهری که در اعماق وجودت ریشه دوانده است.

به حق که تو، کشور روزهای سختی و مردمانت بزرگ انسان های دشمن مایوس کن هستند، کجا به یاد داری که این مردمان غیور پشتت را خالی کرده و پای سختی هایت نایستاده باشند، تاریخت سرشار از جوانه زدن دانه ها از دل سرد خاک زمستانت است.

مگر نمی دانی برای هر نفست، نفس ها هستند که در صف گرفته شدن ایستاده‌اند کُردها با سرسختی و جوانمردیشان، بلوچی ها با امانت دار و مرزداری غیرتمندانشان، آذری هایت با تلاشگری و وطن دوستیشان، گیلانی ها و مازندرانی ها با سخت کوشی و ساده دلیشان، ساکنان کویرت با مهربانی و قناعتشان و فارس ها با زکات و شادی دوستیشان هرکجا که لازم باشد در مقابل دشمنانت قد علم می کنند.

تا زمانی که نهال وجود این مردمان با عشق تو آبیاری شود هیچگاه دستی که برای گرفتن به سویشان دراز کرده باشی را پس نخواهند زد حتی اگر دشمنانت تمام توانشان را برای فاصله انداختن بین این ۲ دست به کار برده باشند.

ای خاک تو کیمیای وجود و ای نام تو مرهم تمام دردهای روح، ایران من کشور ایستاده بر قله مهر و خورشید بدان که بی تو روزو روزگار من به سر نمی‌شود پس ثابت قدم به جنگ تمام مشکلاتی که دلیل ضعیف و نحیف شدنت می‌شود، می روم و بر طبل رسوایشان خواهم کوبید.

شاید زمان آرش، سیاوش و رستم گذشته باشد اما هر زمان که اراده کنی ما آنها را از قلب خود بیرون خواهیم کشید و سنجاقشان خواهیم زد به زمان حال تا خدای نکرده کسی فکر نکند که تو تنها مانده‌ای و بزرگ مردانت تبدیل به افسانه و رویا شدند.

همه می‌آییم تا نگذاریم سنگر اسلامت خالی بماند تا اجازه ندهیم دشمنانت افکار پلید به سرشان بزند و می آییم تا به شهدا بگویم لاله ها هنوز سرخیاشان را مدیون خون آنها هستند، می‌آییم و این رای را از تو دریغ نخواهیم کرد.

همه ما از هر قوم و مذهبی که تو در دلت جای داده‌ای در قلب خلیج همیشه فارست در وسعت ۹۱ کیلومتری جزیره کیش دور هم جمع شده‌ایم تا این روز را با حضور پرشورمان تبدیل به یادگاری ماندگار در تاریخ همیشه سبزت بکنیم.

این جزیره معروف به ایران کوچک با ۲۴ شعبه اخذ رای، چهار صندوق ثابت و سیار، ۳۲ هزار واجد شرایط رای دادن که حدود ۶۰۰ آنها رای اولی‎یند در حال نواختن آهنگ دلنشین جانم فدایت این وطن) هستند.

عشق به تو را از دخترک کوچکی که همراه خانواده‌اش به شعبه اخذ رای مسجد امام حسن آمد بود و به مادر اسرار می کرد که برگ رای مادرش را او در صندوق بیندازد یاد گرفتم.

کنارت بودن در روزهای سخت را از مرد میانسال کردی که با لباس محلیش برای رای دادن آمده بود آموختم.

دفاع از اسلامی بودنت را از آن زن عربی که چادر به سر و نقاب به صورت در این گرمای ۳۸ درجه کیش با درجه بالای شرجی در صف طولانی رای دهندگان چشم به راه انداختن رایش به صندوق بود فرا گرفتم.

دست نکشیدن از یک وجب از خاکت را آن مرد میان سال کفاش بلوچی که برای رای دادن کار و کاسبیش را در کنار یکی از بازرهای بزرگ کیش رها کرد بود و خدا را برای حضور پرشور مردم در شعبه اخذ رای شکر می‌کرد، یادم داد.

آن هم وطن ترک که شناسنامه مهر شده‌اش را هویتش می‌داند چه زیبا وطن پرستی ترک ها را با گفتن این جمله که خدشه به اقتدار ایران خط قرمز من است معنا کرد.

۲ دختر رای اولی هم که رایشان را به صندوق انداخته بودند تا تو را از مهر خودشان بی نصیب نگذاشتند باشند به من یادآوری کردند ایران تا ابد زنده است و به کوری چشم دشمنانش مقتدرانه زندگی خواهد کرد.

زیبا ایرانم وقتی پای حیثیت تو در میان باشد، سالمندانت عصا به دست بودنشان را برای خالی کردن میدان بهانه نمی‌کنند و مانند عمو عباس این کیشوند هفتاد ساله برای زدن مهر اقتدارت بر شناسنامه اشان به شعب اخذ رای می‌آیند.

این صف های طولانی در شعبه اخذ رای کیش که تشکیل شده از اقوام، مذاهب و قشرهاثیمختلف است دل هر دشمنی را به لرز می‌اندازد و نهال امید به آینده روشنت را در دل دوست دارانت می‌کارد.

اینکه چه کسانی از دل این صندوق ها به عنوان منتخبان مردم بیرون خواهند آمد اگر چه مهم است و هرکسی که باشد بدون شک عده‌ای را خوشحال و عده ای را ناراحت می کند اما مهمتر از این مساله روشن ماندن چراغ اقتدار و سربلندی ایران عزیزمان است که بار دیگر مردم با حضورشان آن را پرفروغتر از همیشه کردند.

قلب ایران بزرگ پذیرای اقوام و مذاهب مختلف در مساحت کیلومتری خود است به طوری که این مساله در صحنه های مهمی چون انتخابات باعث نواختن نوای اتحاد بر بامش می‌شود و کام دوستانش را شیرین و جام دشمنانش را زهر می‌کند.

به امید آن که رییس جمهور آینده جواب این حضور را با رفع مشکلات اقتصادی و معیشتی مردمانت بدهد و بر اقتدار و صلابتت افزون کند.