شور شب اول محرم ( 18 مرداد 1400)

تربت کربلای تو بالاترین دواست حسین

نوکری تو رو ازم کم کسی که نخواست حسین

گریه برا سفارش مادر تو به ماست حسین

من همیشه میبالم به این

نوکری و خوشحالم به این

که می‌بری امسالم به این

اربعین آقا

خورده گره اقبالم به تو

دست همه این عالم به تو

من تا ابد میبالم به تو

نازنین آقا

اباعبدالله آقای دو عالم

ابا عبدلله ای اشک زلالم

ابا عبدالله محول الاحوالم

شور شب اول محرم (۱۸ مرداد ۱۴۰۰)

دوباره ابری شده آسمونه چشمام آقا جون

مگه چیزی و غیر از حرمت می‌خوام آقا جون

بیا و لطفی کن بزار دیگه بیام آقا جون

درسته غمت میون قلب مضطرم زیاده

درسته فاصله بین منو این حرم زیاده

ولی نگو فاصله بین منم زیاده

حسین

نگو که تقدیر منه که دور باشم از اون صفای حرمت حسین ارباب

منو میبینی آقا جون اگه نگاه کنی به زیر قدمت حسین ارباب

حسین ارباب

شور شب اول محرم ( 18 مرداد 1400)

هر کی کربلات بیاد آدم سابق نمیشه

کی میگه کسی بیاد پیش تو عاشق نمیشه

آره نوکرت شدم همیشه با اذن توعه

هر کی واسه نوکرت شدن که لایق نمیشه

این اشکای جاری، این ابر بهاری

این گریه و زاری، تقدیم حسین

ما رو به زیارت، مهمون از هییت

سوگند به رقیه ت، میدی به حسین

من که برات زارم چیو کم دارم

همه زندگی مو پای روضه میزارم

حرم تو تسکینم بی تو غمگینم

یعنی امسال اربعین ضریحتو میبینم