سوالات تامل برانگیز نشان ارادت برای خلوت مخاطب با خود

پویان هدایتی تهیه‌کننده برنامه نشان ارادت در پاسخ به این سوال که اگر متخلق به اخلاق مورد تائید ائمه اطهار شدن را به نوعی تکثیر شدن آنها و تداوم راهشان فرض کنیم، در برنامه نشان ارادت چه اقدامی در این راستا برداشته شده است، به خبرنگار رادیو و تلویزیون خبرگزاری موج گفت:ما در برنامه نشان ارادت تلاش کردیم به صورت مستقیم به ویژگی‌های اخلاقی شخصیت‌های کربلا اشاره و توصیه نکنیم؛ زیرا پرداخت مستقیم به این ویزگی‌ها کارمان را به سوی نوعی شوآف یا شعارزدگی می‌برد که جایی هم ممکن بود از قاب گفتگو بیرون بزند که اصلا درست و موثر نبود.

وی افزود: اما از پرداختن به این امر هم غافل نبودیم و یک سوالی توسط مجری و تیم تحریریه برنامه نشان ارادت طراحی کردند و قرار شد پیش از اهدای حکم خادمی افتخاری که در برنامه به مهمانان داده می شد، از آنها بپرسند که اگر همین الان امام حسین(ع) در مقابل شما قرار بگیرد و بگوید من از شما راضی هستم و شما از شیعیان خوب من هستید،چه حالی پیدا می‌کنید؟ به این شیوه آنها را با یک تامل و درخود فرورفتگی مواجه می کردیم. موردی داشتیم که سوال شونده از ما خواسته که دیگر ادامه ندهیم و یا حتی فردی که اقرار کرده که بنده ای گناه کار و تنها یک محب اهل بیت و نه شیعه واقعی آنها است.

هدایتی تاکید کرد: این نشان می دهد که همه ما به نوعی حب حسین و اهل بیت را در دل داریم که خیلی هم به خانواده ای که در آن پرورش پیدا کرده و کشوری که در آن دنیا آمده و بزرگ شده ایم ارتباط پیدا می کند و از بچگی با نام امام حسین (ع) برخورد داشته ایم. برنامه هم این سوال را مطرح می کرد تا تلنگری باشد مبنی بر اینکه آیا هرکدام از ما که نام امام حسین را از کودکی شنیده ایم به سمت او هم حرکت کرده ایم یا نه؟

تهیه کننده برنامه نشان ارادت افزود: حتی در جایی مجری از میهمانان می پرسید که اگر در وقایع کربلا حضور داشتی کجای این داستان قرار می گرفتید که مهمانی داشتیم که بلافاصله گفته من حتما به سمت امام حسین می رفتم چرا که نامردی است . یا فرد دیگر هم داشتیم که گفته کاش هیچ وقت این اتفاق نیفتد چرا که من مطمئنم سمت لشکر یزید می رفتم چون ذات وسوسه گری دارم.

پویان هدایتی تصریح کرد: پس ما از یک سری کلمات استفاده کرده و سوالاتی داریم که باعث می شود مهمان را با خودش تنها بگذاریم. در همین راستا مهمانی داشتیم که یک دقیقه را به سکوت گذرانده و به این فکر می کرده که آیا به سمت لشکر یزید می رفته یا در جمع اصحاب امام حسین قرار می گرفته است. در واقع این سوالات از مهمانان به نمایندگی از مخاطبان پرسیده می شد تا در خلوت خود با بالا و پائین اخلاقی، گناهان و یا عهد و ایمان خودشان مواجه شوند و به این فکر کنند که بعد از یک عمر حسین حسین گفتن، در کدام سو قرار دارند.