محمدمهدی اسماعیلی در پیامی ارتحال ملکوتی عالم ربانی آیت‌الله علامه حسن‌زاده آملی را تسلیت گفت.

به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی دولت به نقل از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، متن پیام تسلیت محمدمهدی اسماعیلی بدین شرح است:

«بسم الله الرحمن الرحیم

بلبلان را آرزویی جُز گل و گلزار نیست

عاشقان را لذّتی جز لذّت دیدار نیست

از سروش غیب دوشم آمد اندر گوش هوش

طالب حق را به غیر از دلبر و دل کار نیست

پر زنان پروانه بی پروا سرودی گرد شمع

عشق را باکی زخاک و آب و باد و نار نیست

«علامه حسن زاده آملی»

علامه ذوالفنون آیت‌الله حسن‌زاده آملی با یادمانی پر بهره از حکمت و معرفت، فقه و فلسفه، نجوم و هیئت، ریاضیات و ادب و مکارم اخلاق به آن سوی مرزهای هستی شتافت و در جوار حضرت حق آرام یافت. او هم اینک توفیق امتثال آن رؤیاى شیرین "یَا حَسَن خُذِ الکِتَابَ بِقُوَّهٍ" را نصیب خویش گرداند و چشم به جمال جمیل حق گشاد.

علامه حسن‌زاده آملی به واقع دل‌داده‌ی عالم معنا بود که دیده‌اش از دیدار جمال یار مشعوف می‌شد و دل از لقاى ذوالجمال، لبریز داشت و چه نیکو گفته بود:

«الهى دل بى حضور، چشمِ بى نور است؛ نه این صورت بیند و نه آن معنا الهی».

او در خروش اعماق حیات پربار خویش، برای احیای مجدد لحظه‌های معنوی و زندگی آدمی در مسیر بندگی از همراهان استوار قله‌های آفتاب گرفته مرزهای دینی و علمی بود. این عارف دل‌سوخته و حکیم وارسته و دانشمند پیراسته ما، خود از بیدارگران اقلیم دانایی بود و با روایتی که از بیداری و بیدارگران در اختیار ما گذاشت طریق و طریقت حقیقت را درخششی دوباره بخشید.

علامه حسن زاده در اشعارش معانى مجرده را به لباس زیباى شعر مزیّن و اشارات و لطایف و حقایق قرآن و گفتار ائمه اطهار «س» را با طبع لطیف به نیکویی با زبان شعر آسمانى نمود.

من مات قد و قامت موزون توام

مفتون جمال روی بیچون توام

حاشا که بگویمت تو لیلاى منى

اما من دل باخته مجنون توام

«دیوان اشعار»

علامه حسن زاده آملی دل به جمال مطلق داد و «هر چه بادا باد» گفت و در الهی نامه‌اش دست به آسمان برد و گفت: «الهى هر چه پیش آمد خوش آمد که مهمان سفره توایم».

آن عالم بزرگ و متعهد در طول عمر پربرکت خود، آثار با ارزشی پدید آورد و تفکر دینی را در دائره‌ای وسیع ارتقاء بخشید. ایشان از مهم‌ترین شاگردان اساتیدی همچون علامه محمدحسین طباطبایی، آیت الله مهدی الهی قمشه‌ای، علامه ابوالحسن رفیعی قزوینی و علامه جامع ابوالحسن شعرانی بزرگ بودندکه همگی از چهره‌های برجسته فلسفی و عرفانی در حوزه‌ها‌ی علمیه به شمار می‌آمدند. از مهم‌ترین آثار عرفانی علامه می‌توان به الهی‌نامه، شرحی بر فصوص ابن عربی و وحدت از دیدگاه عارف و حکیم و از آثار فلسفی ایشان، می‌توان به تصحیح و تعلیق شفای ابن‌سینا و نیز رساله صدکلمه اشاره کرد. این بزرگ مرد تاریخ علم و ایمان، ۲۵ رساله در علم ریاضی نیز برجای گذاشت و در ادبیات هم به تصحیح کلیله‌ودمنه و گلستان سعدی همت گماشت.

فقدان این شخصیت بی‌بدیل برای دوستداران معارف و لطائف الهی، ضایعه‌ای سنگین و جبران ناپذیر است.

اینجانب ضمن عرض تسلیت و تعزیت به حضرت حجت (عج) و همچنین مقام معظم رهبری حضرت آیت الله العظمی امام خامنه‌ای مدظله العالی، مردم شریف و عالم پرور آمل آن شهر هزار سنگر ایران اسلامی، حوزه‌های علمیه و دینیه و عموم سالکان طریق معرفت و دوستداران، شاگردان و پیروان آن عارف واصل، از درگاه ایزد منّـان برای آن فرزانۀ گرانقدر، علوّ درجات و مجالست با انبیاء و اولیاء (ع) را مسألت می‌نمایم.»