به گزارش شریان نیوز،به نقل از باشگاه خبرنگاران، دوران هشت ساله جنگ تحمیلی و دفاع مقدس عرصه‌ای بود که همه اقشار مختلف مردم از جمله جوانان در آن حضور پیدا کردند و با نمایش توانمندی‌های خود دشمن بعثی را در بیشتر موارد با شکست رو به رو کردند. اگر در این دوران نیرو‌های مردمی و جوانان با نیرو‌های مسلح کشورمان متحد نمی‌شدند و همچون ید واحده در مقابل دشمن ایستادگی نمی‌کردند، امروز شاید در وضعیت دیگری بودیم.

وقتی به دوران دفاع مقدس باز می‌گردیم صحنه‌های جالبی را مشاهده می‌کنیم که شاید در کمتر نقطه‌ای از این کره خاکی نظیرش را دیده باشیم، صحنه‌هایی که جز عشق به میهن در آن دیده نمی‌شود و همه اقشار جامعه در آن حضو دارند.

صحنه‌هایی که هر کدام از ان‌ها روایتی ماندگار از حماسه آفرینی مردمان این سرزمین است.

روایت امروز ما، اما روایتی است از اولین شهید مسیحی در دوران دفاع مقدس، شهیدی که فقط یکی از صد‌ها شهید اقلیت‌های دینی دوران جنگ تحمیلی محسوب می‌شود. شهیدی به نام «زوریک مرادیان».

زوریک مرادیان هفتم تیرماه سال ۱۳۳۹ در محله حشمتیه تهران در خانواده ای نسبتا پرجمعیت چشم به جهان گشود. تحصیلات ابتدایی و راهنمایی خود را در مدرسه ساهاکیان گذراند و دوره متوسطه را در دبیرستان کوشش مریم طی کرد. پدرش راننده کامیون بود و مادرش نیز خانه دار. زوریک ۴ خواهر به نام‌های دیانا، افیک، ژانت و روبینا داشت.

زوریک پس از عدم قبولی در کنکور دانشگاه جهت انجام وظیفه نسبت به میهنش به خدمت سربازی رفت تا از کشورش که در مقابل هجوم رژیم بعث عراق قرارگرفته بود، دفاع کند. پس از گذراندن ۳ ماه دوره آموزش نظامی در شاهرود به منطقه جنگی پیرانشهر اعزام شد و به خاطر شجاعتش به عنوان یک رزمنده مسیحی در میان همرزمانش به محبوبیت بسیاری رسید.

۲۲ مهر اما روزی است که هیچ‌گاه از یاد دوستان و خانواده زوریک نخواهد رفت. در این روز جنگنده‌های میگ و میراژ بعثی با وحشی گری کامل محل استقرار زوریک و همرزمانش را بمباران کردند. او که در سنگرش مشغول آماده سازی خمپاره جهت شلیک به بعثی‌ها بود به ناگاه در اثر انفجار یکی از این بمب ها به شهادت رسید.

پیکر شهید زوریک مرادیان با حضور مردم در جایگاه ویژه شهیدان آرامگاه ارامنه تهران به خاک سپرده شد. نکته جالب، نامه‌ای است از سوی شهید مرادیان که پس از شهادتش به دست پدر و مادرش رسیده بود که در آن نامه از اوضاع و احوال خود در پادگان نوشته بود و از والدینش خواسته بود که همچون شهروندانی وظیفه شناس و آگاه از خطرات و تهدیدات دشمن بر ضد میهن، همواره وضعیت جنگی حاکم بر کشور، بخصوص مقررات خاموشی شبانه را رعایت کنند و به هواپیما‌های بمب افکن دشمن فرصت جهت‌یابی ندهند.

پدر زوریک مرادیان پس از شهادت فرزندش و به یاد فرزند شهید خود، زوریک، فعالیت‌های گسترده‌ای در ساخت و ساز و سر و سامان دادن به جایگاه ویژه شهیدان آرامگاه «نور بوراستان» تهران پرداخت.

رهبر معظم انقلاب اسلامی نیز تا پیش از شیوع بیماری کرونا هر ساله و در شب میلاد حضرت مسیح به دیدار برخی خانواده های شهدای اقلیت های دینی از جمله خانواده شهید زوریک مرادیان می‌رفتند.

جوانان کشورمات برای دفاع از استقلال و تمامیت ارضی ایران با به تن کردن لباس مقدس سربازی به این صورت دین خود را نسبت به کشور ادا کردند. تعداد زیادی نیز داوطلبانه در کلیه عرصه‌های جنگ از خط مقدم تا پشتیبانی و تدارکات حضور یافتند. تنها در یک مورد ۴۰۰ ایرانی ارمنی که قبلاً خدمت وظیفه خود را انجام داده بودند، به طور داوطلبانه به جبهه‌ها اعزام شدند.

جوانان ارمنی و آشوری، کلیمی و زرتشتی با نشان دادن لیاقت و شایستگی خود در خط مقدم جبهه با شرکت در عملیات‌های مختلف، رشادت‌های بی نظیری را از خود نشان دادند. اقلیت‌های مسیحی ارمنی و آشوری، کلیمی و زرتشتی ایران در طول ۸ سال دفاع مقدس صد‌ها شهید، مفقود الاثر، جانباز و آزاده تقدیم کرده‌اند؛ به راستی که اقلیت‌های مذهبی حواریون انقلاب اسلامی ایران بوده، هستند و خواهند بود.

زوریک مرادیان و بسیاری از رزمندگان اقلیت‌های دینی که در دفاع مقدس از کشور خود دفاع کردند بار دیگر به جهانیان نشان دادند وقتی که حرف از ایران و دفاع از خاک می‌شود از هیچ چیزی فروگذار نکرده و جان شیرین خود را برای دفاع و حفظ ذره‌ای از خاک وطنشان فدا می‌کنند.